Ἀρχική Σελίδα

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016

The Godfather opening scene (Πρόλογος)

                                                                                                                                                                      Ένας Αμερικανός πολίτης  ιταλικής καταγωγής του οποίου η ελευθεριάζουσα  κόρη έχει κακοποιηθεί  άσχημα  δεν ικανοποιείται από  το ποινικό  σύστημα  των   αμερικανικών  αρχών παρά του γεγονότος ότι θεωρεί τις Ηνωμένες Πολιτείες την  ιδανική Χώρα επιβίωσης   και προσφεύγει γιά δικαιοσύνη σε έναν  Νονό (αρχηγό φατρίας  ) από τον οποίο  ζητάει την τιμωρία του δράστη.
 Ο Νονός  αποφασίζει να δώσει ηθική ικανοποίηση   στον άνθρωπο  όταν εκείνος  δείχνει  προς το πρόσωπο του Νονού  σεβασμό και αποδέχεται  τον δικό του  κώδικα άγραφων νόμων  .                                                                                                                                                               Πρόλογος της βραβευμένης αμερικανικής ταινίας « Νονός» σε σκηνοθεσία Φράνσις  Κόππολα και σενάριο  Μάριο Πούζο το οποίο είναι περιληπτική  διασκευή  γιά τον κινηματογράφο  του ομώνυμου μυθιστορήματος  . Ο συγγραφέας , ο σκηνοθέτης κι ορισμένοι ηθοποιοί όλοι αξιόλογοι ,  είχαν   εμπνευσθεί τα μυθιστορήματα ,  ταινίες  και  ρόλους τους  περισσότερο  από την κοινή καταγωγή και ορισμένα ήθη παρά την  δράση  των Σικελιακής Μαφίας  της Νέας Υόρκης , το σενάριο  είναι κάπως  ωραιοποιημένη εκδοχή της Μαφίας (νταηλίκι) ἤ  ιδωμένο από μία άλλη άποψη , την εθνοτική. Μία  φατρία των  της Ν.Υόρκης   είχε ιδρυθεί από πρόσωπα με καταγωγή   από την ταραγμένη ιστορικά  κωμόπολη Κορλεόνε της δυτικής Σικελίας από την οποία προέρχονταν  πολλοί Γκάγκστερς, η επιλογή του ηθοποιού στον β΄ ανδρικό ρόλο ήταν γιατί οι καταγωγή των παππούδων του είναι από την ίδια περιοχή .                                                                                                                                                          Ιστορικά οι οικογένειες  Cosa Nostra , (σημ. δικές μας) ,  ήταν φαινόμενο πάνω στην πολιτική μετάβαση της Σικελίας στα μέσα του 19ου αιώνα από ένα μέρος της  τοπικής    φεουδαρχίας  της δυτικής Σικελίας  πού μέχρι  τώρα  δεν έχει   ενταχθεί  στο  κεντρικό κρατικό σύστημα εξουσίας της Ρώμης , το οποίο είναι ισχυρός ανταγωνιστής του .Η πρώτη μεγάλη επιχείρηση εξάρθρωσης των φατριών έγινε επί ιταλικού φασισμού όπου συνελήφθησαν χιλιάδες πρόσωπα και μετά  στα μέσα της δεκαετίας του ΄80.  Οι Σικελιανές ένοπλες φατρίες  στις αρχές του 20ου αιώνα  μετανάστευσαν στις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ    αλλά είχαν εν τω μεταξύ    εκφυλιστεί    σε  συνδικάτα   πού δεν  διακρίνονταν από τις  εγκληματικές   οργανώσεις    πού αντλούν    κέρδος  από παράνομες παρασιτικές  οικονομικές δραστηριότητες σε αστικές  περιοχές τις οποίες  ελέγχουν  .                                                                                                                                                                                 Επιστροφή στον πρόλογο της ταινίας. Όποιος διαθέτει δυνάμεις ασκεί βία ἤ εκφοβισμό ανάλογα τον χαρακτήρα ἤ τους χαρακτήρες  των αρχηγών  των κρατών και την ηθική  τους . Όταν οι δυνάμεις είναι για την  άμυνα  έχουν νομιμότητα , όταν είναι για επίθεση δεν έχουν .   Ο ελευθεριάζων  τρόπος ζωής στην κοινωνία ο οποίος είναι αντίθετος με τις παραδοσιακές χριστιανικές αξίες του πολιτισμού των  μεσογειακών Χωρών   έχει επιβληθεί από το σύγχρονο καθεστώς . Παράδειγμα   κράτους  αμφινομίας  είναι της  σημερινής Ελλάδας όπου μέρος των  πολιτών της  έχουν στερηθεί  ως και  το δικαίωμα αμύνης και  εξαναγκάζονται να υφίστανται εγκληματικότητα κατά συρροή , περίπτωση Γιακουμάκη  και χιλιάδες άλλες περιπτώσεων από διάφορες  μεθόδους  μπούλινγκ  σωματικές, νευρολογικές και ψυχολογικές είναι μόνο ένα παράδειγμα  εγκλήματος  το  οποίο ασκούν πολίτες κατά πολιτών  αλλά   δεν διώκεται  από το κράτος , αντίθετα   το κράτος παρέχει προνόμια σε ορισμένες κατηγορίες εγκληματιών και μονοπωλίων . Ευθύνη στην επικράτηση του τοπικού πολιτικού  κατεστημένου  έχουν και οι  υπερδυνάμεις επιρροής .  - Είναι γεγονός ότι  οι  υποθετικές  αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες  της  Ευρώπης και Αμερικής καθιερώθηκαν ως ατελή συστήματα κοινωνικής οργάνωσης  πού στόχευαν σε  ισονομία απ' ότι στο καθεστώς  φεουδαρχίας και περισσότερο στο ιμπεριαλιστικό της απόλυτης μοναρχίας , αλλά  σταδιακά οι πολιτικοί σφετερίσθηκαν το κράτος και οι αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες δεν είναι τελικά και τόσο αντιπροσωπευτικές  αλλά   ιμπεριαλιστικές καπιταλιστικές ολιγαρχίες οι οποίες ενεργούν για  τα προσωπικά συμφέροντα του καθεστώτος  τους  κι αυτά  είναι ολέθρια προς τα έθνη γιατί   μεγάλο μέρος των πολιτών  στερείται τις   βασικές  προϋποθέσεις  για την αξιοπρεπή επιβίωση του  .  Κατά την γνώμη μου όποιος είναι  σωστός και άντρας επαναστατεί αλλά   δεν  δημιουργεί  παρασιτικό   παρακράτος .                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                      

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου