Τό ὑπό τῆς Κασσιανῆς Μοναχῆς ποιηθέν Ἰδιόμελον : Ἦχος πλάγιος δ' _________________________________________________________________________________ Κύριε, ἡ έν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή, τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν, ὀδυρομένη μύρα σοι , πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει . Οἴμοι! λέγουσα ,ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει ,οἶστρος ἀκολασίας, ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος, ἔρως τῆς ἁμαρτίας. Δέξαι μου τὰς πηγάς τῶν δακρύων , ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ · κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας , ὁ κλίνας τοὺς οὐρανούς, τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει · καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας , ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις ὧν ἐν τῷ Παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν , κτρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα ,τῷ φόβῳ ἐκρύβη. Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους τίς ἐξιχνιάσει , ψυχοσῶστα Σωτήρ μου ; Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδης, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος. (Τροποποίηση του Α. Π. Κ. Πρίγγου, Εκτέλεση υπό την διεύθυνση του Α. Π. Θ. Στανίτσα ) .
Ὦ παῖδες Ἑλλήνων ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ', ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τέ πατρῴων ἕδη, θήκας τε προγόνων: νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου