Λοιμοί Ἰλίου, Ἀθηνῶν ,Φλωρεντίας , Ἰσπανική Γρίπη και Σινικοί ιοί .

___________________________________________________________________________________ Το επικό   ποίημα  «Ιλιάς»  ,  γραμμένο περίπου τον 8ο αι. πΧ   , εξιστορεί πολεμικά γεγονότα  της αρχαιότερης εποχής των  Ηρωϊκών  χρόνων  16ο-11ο αι. πΧ    προς το τέλος της περιόδου των χάλκινων όπλων . Αρχίζει με την οργή ενός    βασιλιά συμμάχου προς άλλον  εξ' αιτίας της έριδος που προκάλεσε ένας  λοιμός εν μέσω  του πολέμου  των Αχαιών κατά των Τρώων .  Ο   βασιλιάς των Μυκηνών και του Άργους Αγαμέμνων  με  συμμάχους τ' άλλα αχαϊκά -ελληνικά    βασίλεια  οργάνωσε την επίθεση κατά της Τροίας  με πρόσχημα την αρπαγή της Ωραίας Ελένης από τον Πάρη της Τροίας . Οι  Τρώες και οι Δάρδανοι  ήταν κι αυτά ελληνικά φύλα  ενώ  οι  σύμμαχοι αυτών  μιλούσαν  διαφορετικές αρχαίες   γλώσσες  .Ο  πόλεμος ήταν μακράς διάρκειας  , και εν τω μεταξύ οι  Αχαιοί λεηλατούσαν μικρότερες  πόλεις και χωριά ,στην ανατολική ακτή του Ελλησπόντου και των νήσων , τις δύο από τις ομορφότερες νέες   που είχαν απαγάγει από μία  λεηλασία τις δώρισαν  στους βασιλείς  Αγαμέμνονα  και Αχιλλέα . Ο πατέρας της μίας  νέας που ήταν ιερέας του Ναού του Απόλλωνος   πήγε στον ναύσταθμο και προσέφερε  χρυσά σκήπτρα του Απόλλωνος  στον Αγαμέμνονα  και παρακάλεσε να  του επιστρέψει την θυγατέρα , αλλά αυτός  ο αλαζόνας βασιλιάς  του είπε ότι η κόρη  θα μείνει ερωμένη του και θα γεράσει δούλα του  και τον φοβέρισε ότι αν τον ξαναδεί μπροστά του στον κοντά στον ναύσταθμο  θα τον σφάξει  . Ο πατέρας της απομακρύνθηκε θλιμμένος και δεήθηκε προς τον Απόλλωνα   , τα  δάκρυά του οι Αχαιοί να  πληρώσουν με τα βέλη του . Τότε   ο  Απόλλων οργισμένος  εκτόξευσε  τους Ιούς   (Βέλη τοξικά   ) , πρώτα  στόχευσε και  σκότωσε τους σκύλους φύλακες  και τους μούλους και μετά στόχευσε τους  Αχαιούς  στρατιώτες  .Αυτοί φοβούμενοι ότι θα πεθάνουν άλλοι από πόλεμο και άλλοι από λοιμό συγκάλεσαν συμβούλιο και αποφάσισαν να επιστρέψουν την κόρη του ιερέα ,  ο Αγαμέμνων σε αντάλλαγμα ζήτησε την ερωμένη του Αχιλλέα  που εξοργίστηκε και αποσύρθηκε από τον πόλεμο. Ο λοιμός σταμάτησε ωστόσο  αντεπιτέθηκαν οι  Τρώες με σφοδρότητα  καθοδηγούμενοι από τον Έκτορα και τον Αινεία .Το ποίημα τελειώνει με την νίκη να διαφαίνεται να πηγαίνει προς τους Αχαιούς και με την κηδεία του Έκτορος . Ο λοιμός ήταν ένα γεγονός που περισσότερο είχε ψυχολογικό αντίκτυπο και  περιέπλεξε τα γεγονότα  ,  δεν επηρέασε  το αποτέλεσμα του πολέμου ,  ένα μέρος των στρατιωτών  που είχαν διαπράξει λεηλασίες  πέθαναν από λοιμό , οι βασιλείς των Αχαιών και των Τρώων είτε είχαν φονευθεί στις μάχες είτε δολοφονηθεί κατά την επιστροφή τους . Στην αντίληψη  των  αρχαίων  Ελλήνων ο λοιμός είναι μία μικρή θεϊκή τιμωρία για ασέβεια αλλά δεν είναι η μοναδική τιμωρία  .      ___________________________________________________________________________________ Η άνοδος της Αθήνας έως τον  Πελοποννησιακό πόλεμο . Στις αρχές του 5ου αι. πΧ οι Ιωνικές , Δωρικές και Αιολικές πόλεις και νήσοι στα παράλια της Μικράς Ασίας , καθώς και η Καρία και η Κύπρος εξεγέρθηκαν κατά  της  Περσικής κυριαρχίας  . Οι Ίωνες ζήτησαν βοήθεια από την Μητροπολιτική Ελλάδα  , αλλά οι μόνες πόλεις που βοήθησαν με 25 πλοία ήταν η τολμηρή πόλη  Αθήνα και η  Ερέτρια που ήταν σύμμαχος των Μιλησίων  . Οι πεζοναύτες ενωμένοι με Εφέσιους και άλλους Ίωνες  κατέλαβαν τις Σάρδεις της Λυδίας και   τις πυρπόλησαν το 499 πΧ, οι Πέρσες έως το 494 πΧ είχαν καταπνίξει την Επανάσταση αλλά δεν λησμόνησαν την  Αθήνα και την Ερέτρια  που ήθελαν να τις  τιμωρήσουν . Το 492 πΧ επιτέθηκαν και κατέλαβαν την Θράκη και την Μακεδονία αλλά ναυάγησε ο στόλος τους στο πέλαγος  της χερσονήσου του Άθω και  ο στρατός ξηράς υπέστη νυχτερινή επιδρομή από τους Θράκες . Το 494 πΧ οι Πέρσες κινήθηκαν μόνο δια θαλάσσης κατέλαβαν τις Κυκλάδες και στην συνέχεια επιτέθηκαν στην Ερέτρια και την έκαψαν , αλλά όταν έκαναν απόβαση στον Μαραθώνα  της  Αττικής οι Αθηναίοι  με στρατηγό τον Μιλτιάδη τους έσφαξαν . Το 480 πΧ οι Πέρσες επιτέθηκαν τρίτη φορά με μεγαλύτερο στρατό και στόλο ,  ένα έτος  πριν την επίθεση οι  Αθηναίοι   είχαν βρεί ένα κοίτασμα  αργύρου στην Αττική και ο ναύαρχος Θεμιστοκλής  τους έπεισε να  διαθέσουν τον άργυρο για να κτίσουν μεγάλο στόλο ,  που τους βοήθησε να νικήσουν τους Πέρσες και τους συμμάχους τους  στις ναυμαχίες του Αρτεμισίου  και της Σαλαμίνας  , επιπρόσθετα  μαζί  τους Λακεδαιμονίους  και λοιπούς συμμάχους τους  νίκησαν τους Πέρσες   στις μάχες  των Πλαταιών . και της Μυκάλης . Αυτά αύξησαν το γόητρο των Αθηνών και  προσέλκυσαν  στην συμμαχία τους  και  σφαίρα επιρροής τους τις  περισσότερους Νήσους του Αιγαίου και Ιονίου πελάγους (πλην Κρήτης και ελάχιστων άλλων μικρότερων  νήσων που   ήταν στην σφαίρα επιρροής  των Πελοποννησίων) , καθώς και τις  παραλιακές πόλεις  από την Χαλκιδική έως την Προποντίδα και από εκεί έως την Δωρίδα , συν την Λοκρίδα απέναντι της Αχαΐας και ορισμένα άλλα εδάφη , και εξακολούθησαν τον πόλεμο  κατά των Περσών για 30 έτη , ώσπου η Περσική αυτοκρατορία ηττήθηκε και συνθηκολόγησε . Αρχικά κάθε πόλη συνεισέφερε στρατιωτικά ανάλογα τις δυνάμεις της , αλλά σταδιακά προτιμούσαν να πληρώνουν τους Αθηναίους για την άμυνα .  Η μεταμόρφωση της  πόλης της Αθήνας  σε  ναυτική  δύναμη με επικυριαρχικές  τάσεις  ,  είχε ορισμένα σοβαρά μειονεκτήματα . Πρώτον, είχε μεταβάλλει το πολίτευμα σε δημοκρατικό δεν  είχε σταθερή  κυβέρνηση  , τους σημαντικούς στρατηγούς τους εξόριζαν για να μην αυξάνεται η πολιτική τους δύναμη,  είχαν δημιουργηθεί πολιτικοί φαύλοι κύκλοι , έριδες και παρορμητική επιθετική   πολιτική , σε αντίθεση  με την  Σπαρτιατική κοινωνία την δωρική που αν και ήταν στρατιωτική και επιθετική ,  είχε διατηρήσει αριστοκρατικό πολίτευμα , απέφευγε  τον πόλεμο άνευ σοβαρού λόγου  κάνοντας   οικονομία δυνάμεων.   Δεύτερον η Αθήνα δεν ήταν μεγάλη  Νήσος  ἤ συγκρότημα μεγάλων και μικρότερων νήσων για να αρκούν οι ναυτικές δυνάμεις  για την ασφάλειά του , αλλά σχετικά  μικρής έκτασης παράκτιο κράτος .  Βορειοδυτικά από  ξηρά συνόρευε με τους Βοιωτούς , νοτιοδυτικά από ξηρά με τους Μεγαρείς και νοτίως από θαλάσσης με τους Αιγινήτες και τους Κορινθίους που είχαν σημαντικές ναυτικές δυνάμεις αλλά κατώτερες των Αθηναίων . Αν και μπορούσε να νικήσει  κάθε κράτος με το οποίο συνόρευε , δεν είχε κάνει  στο παρελθόν επεκτατισμό   και  θα είχε μειονέκτημα αν ενώνονταν πολλές χερσαίες δυνάμεις εναντίον τους και εισέβαλλαν στην Αττική από κάποιο σημείο της ξηράς . Αρνητικό προηγούμενο υπήρχε ήδη από τους Περσικούς πολέμους όταν με τα πλοία τους είχαν μεταφέρει τους αμάχους πολίτες στα νησιά και άφησαν την πόλη τους να πυρποληθεί από τον  Περσικό στράτευμα  .  Το 431 πΧ όλοι οι  Πελοποννήσιοι  υπό την ηγεσία της Σπάρτης , όλοι οι Βοιωτοί και οι Μακεδόνες ενώθηκαν εναντίον τους . Ο Περικλής απέρριψε κάποιους  δίκαιους  συμβιβασμούς και επέλεξε τον μακροχρόνιο πόλεμο της Αθήνας εναντίον όλων .  Επειδή μία πόλη έχει σοβαρό αριθμητικό μειονέκτημα στην ξηρά σε  συγκεντρωτική μάχη εναντίον στρατών πολλών πόλεων , εφάρμοσε την παράδοξη   στρατηγική  να κάνει περίπλου της Πελοποννήσου και ορισμένους   ναυτικούς  αποκλεισμούς , ενώ την ίδια ώρα  οι  στρατιές Πελοποννησίων και Βοιωτών υπό την ηγεσία των Σπαρτιατών  εισέβαλαν  στην Αττική , κατέστρεφαν τις  δενδροκαλλιέργειες στην ύπαιθρο και  πολιορκούσαν  τους λοιπούς κλεισμένους στα τείχη της Αθήνας .  Η  συγκέντρωση κατοίκων εντός στενών τειχών  αύξανε τις μολυσματικές ασθένειες στην κοινότητα και από την δενδροτόμηση  ελαιόδενδρων , κληματαριών , αμυγδαλιών και άλλων μειώνονταν τα τρόφιμα για μερικά έτη . Καθώς  δεν είχε ικανό αριθμό στρατιωτικών δυνάμεων ξηράς για να καταβάλλει τους αντιπάλους , ο πόλεμος διήρκεσε  τριάντα έτη , σοβαρές απώλειες είχαν  στην  εκστρατεία της Σικελίας που από πολιτικές έριδες κατέληξε σε   καταστροφή του στρατεύματος που  δεν μπορούσε να αναπληρώσει   .  ___________________________________________________________________________________Ο  Λοιμός των Αθηνών εξιστόρησης    Θουκυδίδη  . Το δεύτερο έτος του Πελοποννησιακού πολέμου οι Λακεδαιμόνιοι με τους συμμάχους  εισέβαλλαν στην Αττική και μαζί εισέβαλλε  και ο  λοιμός .   Αναφέρει ότι αυτός   ξεκίνησε από την Αιθιοπία , εξαπλώθηκε στην Αίγυπτο και την Λιβύη λοιπές περιοχές και τέλος  έπληξε με σφοδρότητα  την Αττική αρχικά τον Πειραιά και μετά την Αθήνα   όπου ήταν κλεισμένοι όλοι οι κάτοικοι της υπαίθρου λόγω πολιορκίας . Ο λοιμός  δεν ήταν τόσο εκτεταμένος  στις άλλες Χώρες ούτε έπληξε την Πελοπόννησο .  Ένας  χρησμός του μαντείου του Απόλλωνος  έλεγε  ότι μαζί με τον  Δωρικό  πόλεμο θα έρθει και λοιμός ,αλλά καθώς το μαντείο έδιδε χρησμούς με διπλά νοήματα (για να μην πέφτει έξω στην υποθετική πρόβλεψη ) δεν διευκρίνιζε  αν ο Δωρικός πόλεμος θα φέρει λιμό ( από πείνα ) ἤ  λοιμό (τοξικό  )  . Στους Σπαρτιάτες έδωσε το χρησμό ότι αν πολεμήσουν με όλες τους τις δυνάμεις θα νικήσουν με υπονοούμενο ότι ίσως  βοηθήσει και ο Απόλλων (με λοιμό ) .  Αναφέρει ότι και ο ίδιος ο συγγραφέας είχε προσβληθεί και ταλαιπωρηθεί από την νόσο,  είχαν  νοσήσει  και άνθρωποι που πριν  ήταν   υγιείς και όσοι νοσούσαν προηγουμένως με άλλη νόσο κατέληγαν να νοσήσουν και με αυτήν .   Πολλά συμπτώματα της νόσου διαφορετικά από κρούσμα σε κρούσμα  ,πονοκέφαλος  , ερεθισμός ματιών ,πυρετός ,  πτερνισμός , ισχυρός βήχας ,βραχνάδα , ναυτία ,  έμετος , διάρροια ,σπασμοί , έλκη και φλύκταινες , ακραία δίψα , αυπνία , αμνησία . Έγραψε ότι από  την έναρξη των συμπτωμάτων μετά από επτά ημέρες ερχόταν θάνατος αλλά όχι όλων , ορισμένοι ακρωτηρίαζαν τα άκρα τους που είχαν σημάδια ἤ έβγαζαν τα μάτια τους , ότι η νόσος άρχιζε από το κεφάλι  κατέβαινε προς το στήθος και μετά στο στομάχι . Μολύνθηκαν περισσότερο αυτοί που φρόντιζαν ασθενείς .  Τα όρνια και οι σκύλοι απέφευγαν να πλησιάσουν τους νεκρούς ἤ αυτά  που έτρωγαν πτώματα  πέθαιναν .Μετά  περιγράφει    πτώση   ηθικών κανόνων , οι κάτοικοι της υπαίθρου που είχαν εντολή να εγκαταλείψουν τις οικίες τους και να συγκεντρωθούν στην πόλη   δεν μπορούσαν να κηδεύσουν τους δικούς τους , και  τοποθετούσαν τον νεκρό συγγενή τους  στην ετοιμασία της κηδείας άλλου κι άναβαν φωτιά πρώτοι  ἤ έριχναν τον  έναν νεκρό πάνω στην πυρά  άλλου νεκρού . Ορισμένοι σκέφτηκαν να απολαύσουν τις ίσως τελευταίες ημέρες της ζωής τους, κι αυξήθηκαν οι παρανομίες  διότι δεν είχαν τον φόβο της θείου αφού πέθαιναν εξίσου από την νόσο ασεβείς και ευσεβείς ούτε τον φόβο  των νόμων της πολιτείας , διότι ο μεγαλύτερη  ποινή πάνω  από τα κεφάλια τους  ήταν  της  νόσου . Και ότι όσοι επιζούσαν από αυτήν την νόσο  είχαν μία ψευδαίσθηση αθανασίας  ότι αφού είχαν επιζήσει  από αυτήν  δεν θα  πεθάνουν ούτε από άλλη ασθένεια .______Οι σύγχρονες εκτιμήσεις  περί Πανώλης , Τυφοειδούς πυρετού- βακτηρίου σαλμονέλα  εντερικού , Έμπολα αιμορραγικού πυρετού , δεν  συμφωνούν με την εξέλιξη των συμπτωμάτων , που μοιάζουν σαν ίωση του αναπνευστικού , στις Χώρες που πιθανόν ξεκίνησε  σπανιότερα γεννιούνται ορισμένες μολυσματικές νόσοι του αναπνευστικού ανθεκτικές σε  ξηρά κλίματα , ίσως   ότι πολλοί έπασχαν προηγουμένως  απ' άλλες ασθένειες  γι' αυτό από κρούσμα σε κρούσμα διαφέρουν τα συμπτώματα .  Η αναφορά  πτηνών και ζώων που τρέφονται από πτώματα να πεθάνουν επί τόπου που αναφέρεται και στα χρονικά   λοιμού  πανώλης της Ιταλίας    είναι υπερβολή με σκοπό να παρουσιαστεί  φοβερότερη η νόσος . Η εκτίμηση ιστορικών περί θανάτωσης του 1/3  του συνόλου των κατοίκων  , είναι εξωπραγματική !  Ο λοιμός των Αθηνών είναι άγνωστης νόσου με  υπερβολικές περιγραφές , είναι  υψηλότερης προσβολής απ΄ότι σε άλλες περιοχές εξ' αιτίας της πολιορκίας. Είχε προσβληθεί και ο Θουκυδίδης αλλά δεν παρουσίασε τα σωματικά και ψυχικά συμπτώματα που αναφέρει για τους άλλους . Είχε προσβληθεί και πεθάνει ο Περικλής ένας  από τους βασικούς υπαίτιους της άσκοπης πολεμικής ταλαιπωρίας και θανάτων  χωρίς σοβαρό λόγο πολέμου . Ο λοιμός ήταν προειδοποιητική  τιμωρία  ωστόσο δεν  είχε  μειώσει την ικανότητα της Αθήνας να αμύνεται , το οποίο ενισχύεται από το γεγονός της θέλησης των Αθηναίων , να συνεχίσουν εκδικητικά τον  πόλεμο εναντίον όλων  και μετά τον λοιμό .  __________________________________________________________________________________  Ο λοιμός στην Φλωρεντία  (πανώλης  ἤ μαύρου θανάτου) από Φλωρεντίνο χρονικογράφο , παρέχει συμπτώματα της νόσου  (βουβωνικής πανώλης ) και άλλα .  Επίσης αναφέρει  ότι  τά όρνεα και οι σκύλοι δεν έτρωγαν τα πτώματα , το οποίο είχε πρωτο-αναφέρει ο Θουκυδίδης , καθώς και για μετάδοση από μολυσμένο αέρα , το οποία είναι πλασματικά  και όχι πραγματικά  γεγονότα  .   Αναφορές της πτώσης των  κοινωνικών κανόνων και τάξεως  από την επίδραση του λοιμού. Ζητιάνοι κυκλοφορούσαν με  ενδύματα ευγενών ,  παντρευόταν ό καθένας όποιον ήθελε αδιαφορώντας για την κοινωνική τάξη , κύρος και ηλικία και επίσης για μολυσμένο αέρα που ήταν  λάθος  άποψη  της εποχής .  Οι πόλεις της βορείου Ιταλίας είχαν ανθίσει από το εμπόριο , ορισμένες παράκτιες όπως η Βενετία , η Γένοβα και η Πίζα είχαν εξελιχθεί διά του στόλου σε ναυτικούς ιμπεριαλισμούς, έως να τους επιτεθεί κάποια ισχυρή δύναμη στρατού ξηράς όπως η Γαλλία και η Αυστρία από την ξηρά  και να τις διαλύσει . Παλαιότερα   τα πλοία τους μαζί με το εμπόριο  μετέφεραν και τις λοιμώδεις νόσους από λιμένα σε λιμένα .  Αργότερα φάνηκε ότι η αιτία της βουβωνικής πανώλης «Μαύρου Θανάτου » ήταν η επίθεση των Μογγολικής «Χρυσής Ορδής »  σε ένα Γενουατικό λιμένα -πόλη του Βορείου Ευξείνου Πόντου .     Η «Χρυσή Ορδή»   ήταν φορείς της πανώλης από την κεντρική Ασία προς την Ευρώπη (βακτηριακή μόλυνση  μέσω ψύλλων ασιατικών αρουραίων )και  έκαναν   χρήση της μολυσματικής νόσου ως βιολογικό  όπλο , ρίχνοντας τα πτώματα ανθρώπων που είχαν πεθάνει από πανώλη εντός των τειχών της πόλεως  που πολιορκούσαν για να προκαλέσουν λοιμό  . Στην συνέχεια τα Γενουατικά και μετά τα Ενετικά πλοία διέσπειραν  την βουβωνική  πανώλη  στους λιμένες τους και τους  λιμένες της Ευρώπης και διά του λοιπού εμπορίου στο  ηπειρωτικό έδαφος μέσω των ψύλλων .  Η πανώλη ταλαιπώρησε την Ευρώπη πάνω από δύο αιώνες . Η πρώτη επιδημία πανώλης  που χτύπησε την  Φλωρεντία τον 15ο αι. μΧ έκανε θανάτους κατ' άλλους από  14%  έως 30%  επί του κοινωνικού συνόλου , κατά την γνώμη μου εξωπραγματικό .Η  επιδημία έπεσε  και σε άλλες ιταλικές πόλεις αλλά όχι όλες , τα κρούσματα σε όλη την ιταλική χερσόνησο δεν είχαν εξαλειφθεί έτσι κάθε μία γενεά περίπου 25 έτη  επί έναν αιώνα  έως τον 16ο αι. μΧ χτυπούσε την Φλωρεντία νέα επιδημία πανώλης αλλά μικρότερης θνησιμότητας από την πρώτη και έκτοτε εξαλείφθηκε , ιδίως η πρώτη επιδημία που ήταν σφοδρότερη είχε διαταράξει την κοινωνική ζωή αλλά προσωρινώς , χωρίς να  εμποδίσει  την πληθυσμιακή αύξηση και πολιτιστική ακμή  αυτής . ___________________________________________________________________________________Η επιδημία Ισπανικής  Γρίπης του 1918-19 κατά την διάρκεια του Α' Παγκ. Πολέμου, ονομάσθηκε ισπανική γιατί  η ουδέτερη  στον πόλεμο Ισπανία δημοσίευσε σχετικά με την επιδημία , ενώ τα εμπόλεμα κράτη απέκρυπταν το γεγονός . Ήταν μία τυχαία μετάλλαξη του ιού της Γρίπης , τότε ισχυρότερη από τα προηγούμενα στελέχη  , σήμερα ασθενέστερη .  Πρώτα παρατηρήθηκε σ΄ ένα Αμερικανικό στρατόπεδο στο Κάνσας  , και στην συνέχεια μεταξύ   Αμερικανικών και  Βρετανικών στρατευμάτων , και στην συνέχεια και στα Γαλλικά καθώς και τα Γερμανικά στρατεύματα από τους αιχμαλώτους , καθώς και στις κοινωνίες της Ευρώπης , βορείου Αμερικής  και είχε  πλήξει ασυνήθιστα  όλες τις ηλικίες και τις μεσαίες  , σε αντίθεση με την συνηθισμένη Γρίπη  που μολύνει περισσότερο τα παιδιά και τους  γέροντες . Αυτή του (1918-19) προκαλούσε οξύ φλεγμονώδες πνευμονικό  οίδημα , πνευμονία με οξύ αιμορραγικό οίδημα  Οι θάνατοι εξ' αυτής  της Γρίπης  , ήταν περισσότεροι από τους θανάτους από πολεμικά  πυρά . Όμως παρά την  αρχική οξύτητα οι  περισσότεροι ανέπτυξαν ανοσία και αυτή η Γρίπη εξασθένισε , και  δεν επηρέασε το αποτέλεσμα του πολέμου ἤ την συνέχεια των εθνών .  Το σοβαρότερο ήταν οι  Οθωμανικές και οι Μπολσεβίκων  γενοκτονίες κατά των Χριστιανικών λαών και όχι η Γρίπη .     __________________________________________________________________________________ Την περίοδο (2002-04) εμφανίστηκε η επιδημία του κορονοϊού SARS(-1) (Σοβαρό οξύ σύνδρομο αναπνευστικού  ) ζωονοσολογικής προέλευσης με εστία μία επαρχία της Κίνας , τα περισσότερα επιβεβαιωμένα κρούσματα ήταν στην Κίνα μερικές χιλιάδες  ,   στο Χόνγκ Κόνγκ πάνω από χίλια ,  στην Ταϊβάν εκατοντάδες , στον  Καναδά και Σιγκαπούρη σχεδόν από τριακόσια   και λιγότερα στις άλλες Χώρες , σύνολο 8.096 κρούσματα , μεταξύ αυτών 774 θάνατοι , θνησιμότητα 9,6%  .   ___________________________________________________________________________________Η εστία του δεύτερου κορονοϊού SARS που συγγενεύει με τον πρώτο  , είναι    η πόλη Γουχάν της Κίνας το έτος 2019 , στην ίδια πόλη  βρίσκεται το μεγάλο ινστιτούτο ιολογίας της Κίνας το οποίο την δεκαετία του 2010  χρηματοδοτούσε η  Κινεζική και Αμερικανική κυβέρνηση  με Κινέζους, Αμερικανούς και Ελβετούς  μικροβιολόγους  , βιοχημικούς  , μοριακούς βιολόγους  , τοξικολόγους  , και ομάδα επιδημιολόγων  από το Πανεπιστήμιο της Β. Καρολίνα   με σκοπό την διεξαγωγή   πειραμάτων  αύξησης μολυσματικότητας του ιού (κορονοϊού) SARS  του πρώτου . Το 2015 δημοσίευσαν στο διάσημο ιατρικό περιοδικό (Nature Medicine) και στην συνέχεια στην  ιταλική δημόσια  τηλεόραση ( RAI ) αποτελέσματα της θνησιμότητας σε πειραματόζωα  ποντικών του τροποποιημένου ιού με μέθοδο αντίστροφης γενετικής από σκελετό  SARS και εξωτερικό περίβλημα πρωτεΐνης S  (ακίδας )  άλλου κορονοϊού τους οποίους συνέλεγαν  από νυχτερίδες  και τροποποιούσαν  , συνδυάζοντας  υψηλούς  μολυσματικούς παράγοντες ,   το αιτιολόγησαν  ως  έρευνα μελλοντικών κινδύνων  σε εποχή παγκοσμιοποίησης  αύξησης επιδημιών , ωστόσο επικρίθηκαν ότι δημιουργούσαν επιπλέον κινδύνους .Κατά πάσα πιθανότητα  έτσι κατασκευάστηκε ο SARS κορονοϊός ο 2ος  , με γενετική αλληλουχία (80%) όμοιoς σκελετός  του SARS  , και περιβλήματος πρωτεΐνης  (96,2%) όμοιος  του κορονοϊού νυχτερίδας  RaTG13  ,  και  επιτεύχθηκε με επαναλαμβανόμενα  περάσματα σε ανθρώπινη   κυτταρική σειρά HeLa   o χιμαιρικός ιός   SARS 2 , η διαφορά του δεύτερου σε σύγκριση  με τον  SARS τον πρώτο ,  είναι ότι ο δεύτερος έχει εξωτερικό περίβλημα που  προσδένεται ευκολότερα στο ACE 2 ένζυμο δια του οποίου εισβάλλει στο ανθρώπινο κύτταρο και  κάνει ιϊκό φορτίο και στον ρινοφάρυγγα με αποτέλεσμα να είναι πιό μεταδοτική η νόσος και να κάνει την επιδημία .  Τις  προηγούμενες δεκαετίες του 20ου αιώνος , έχουν καταγραφεί τοπικοί λοιμοί σε διάφορα κράτη  που προήλθαν γύρω από τον χώρο αποθήκευσης παθογόνων παλαιότερων λοιμών και αντιμετωπίστηκαν με απομόνωση των προσβεβλημένων  περιοχών . Όταν το 2019 ξέσπασε η επιδημία στην Γουχάν , η  Κινεζική κυβέρνηση εφάρμοσε μέτρο απομόνωσης της πόλεως Γουχάν και  επαρχίας  Χουμπέι προς την υπόλοιπη Κίνα .  Αλλά η επιδημία δεν περιορίστηκε στην επαρχία της Κίνας ,  εξ' αιτίας της  παγκοσμιοποίησης , διεθνών  κρουαζιέρων, τουριστικών  ταξιδίων  , διεθνών συνεδρίων , κυρίως μετανάστευση αντικατάστασης και μετακινήσεις μεταναστών από και προς τις Χώρες προέλευσης και υποδοχής ,   εξαπλώθηκε στις κοινωνίες όλης  της Γης , με περισσότερο οξύτητα  στην Νέα Υόρκη κέντρο  Διεθνών και Διεθνιστικών οργανισμών και κύκλων ,  τις Βρυξέλλες διοικητικό  κέντρο των οργανισμών της Ε.Ε και μετά το Μιλάνο , το Λονδίνο , το Παρίσι κλπ . Χειρότερο από την επιδημία είναι ο  υπερβολικός φόβος  για την νόσο από την οποία δεν νοσούν παιδιά και νέοι , η εκμετάλλευση του φόβου για κερδοσκοπία , και τα παράνομα και αντισυνταγματικά  διοικητικά και νομοθετικά  μέτρα που παραβιάζουν βασικά  ανθρώπινα δικαιώματα .