_________________________________________________________________________________ Ο Διγενής ψυχομαχεί κι η γη τόνε τρομάζει Κι η πλάκα τον ανατριχιά πως θα τόνε σκεπάσει Γιατί από 'κεί όπου κείτεται λόγια αντρειωμένου λέει· Νά 'χεν η γη πατήματα κι ο ουρανός κερκέλια Να πάτου τα πατήματα νά 'πιανα τα κερκέλια Ν' ανέβαινα στον ουρανό να διπλωθώ να κάτσω Να δώσω σείσμα τ' ουρανού . _________________________________________________________________________________ Είδος - Ριζίτικο Διασκευή ,ενορχήστρωση - Γιάννης Μαρκόπουλος Τραγούδι - Νίκος Ξυλούρης και χορωδία
Ὦ παῖδες Ἑλλήνων ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ', ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τέ πατρῴων ἕδη, θήκας τε προγόνων: νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου