Προκήρυξη τού Κυπριακού Εθνικού Αγώνα

 

1η τ'Απρίλη

                                                                                                                                                Επικήρυξη τού Γεωργίου Γρίβα, αργότερα οι Άγγλοι  επικήρυξαν και πολλά άλλα μελη της εθνικής   οργάνωσης των Κυπρίων αγωνιστών  προς 5000 λίρες το κεφάλι ,για τον αρχηγό και υπαρχηγό της οργάνωσης  η αμοιβή ήταν  10,000  λίρες . 

                                                                                                                                                                  

Πρώτη του Απρίλη

                                                                                                                                                                                                                                                                           

Β' - Φιλική Εταιρεία ,Κύκλος της Πίζας , Αλέξανδρος Υψηλάντης , Ελληνική Επανάσταση '21

                           Αλέξανδρος Υψηλάντης  ο   Αρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης  1821                                                                                                                                                                                                   __________________________________________________________________________________  Κατά την Ευρωπαϊκή Αναγέννηση εκδηλώθηκε η  νοσταλγία  της κλασσικής Ελλάδος η οποία διατηρήθηκε στην μπαρόκ και την ρομαντική περίοδο, καί οι περισσότεροι είχαν ακουστά την αρχαία Αθήνα και την   Σπάρτη . Σχεδόν δυόμισι χιλιετηρίδες αργότερα  το «Σάλπισμα πολεμιστήριον» του 1801 του λογίου Α. Κοραή είχε ενδυθεί με ζωγραφική που έδειχνε οθωμανική λεηλασία της Ελλάδος ,μία ημίγυμνη ματωμένη απελπισμένη γυναίκα μέσα σε ερείπια αρχαίων  Ελληνικών ναών με  αποκεφαλισμένο το άγαλμα του ποιητού Ομήρου κι  έναν Οθωμανό με μία σπάθα που είχε διαπράξει την καταστροφή . Ένας Ιταλός  καρμπονάρος  που πολέμησε  στην Ελληνική Επανάσταση 1821  έγραψε  απογοητευμένος    ότι ο πολιτισμός φθάνει ως τα Επτάνησα και μετά βαρβαρότητα  .    Κατά σύμπτωση μετά την  Ελληνική Επανάσταση 1821 ελευθερώθηκε μόνο το έδαφος της Στερεάς Ελλάδος και Πελοποννήσου και οισμένων νήσων που είχαν ενόπλους   , οι μισοί  είχαν διανύσει ένα μέρος  της ζωής τους ως κλέφτες  στα βουνά και ως εμποροπλοίαρχοι  το άλλο ως αρματωλοί και ως πειρατές , αλλά  αυτοί σχημάτισαν την  ένοπλη  δύναμη του Γένους . Ένα μέρος των ενόπλων ήταν Έλληνες και Ελληνόφωνοι οι περισσότερες ελληνικές περιοχές υπό τον τουρκικό και λατινικό ζυγό δεν συμμετείχαν , ένα άλλο μέρος δεν ήταν ελληνόφωνοι , ωστόσο  ήταν Ρωμιοί (Ρωμαίοι).    __________________________________________________________________________________ Βασιλεία των Ρωμαίων . Μετά την παρακμή της Αθήνας , της Σπάρτης , της Θήβας και της Μακεδονίας , οι Λατίνοι (παλαιοί  Ρωμαίοι ) τον 2ο αι. πΧ  κατέκτησαν την Ελλάδα και υιοθέτησαν τον ελληνικό πολιτισμό αλλά διατήρησαν την λατινική γλώσσα ,   από τον 2ο αι. μΧ άρχισε να παρακμάζει  και η αρχαία Ρώμη , οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες δεν προέρχονταν από τους Ρωμαίους πατρικίους αλλά από την στρατιωτική ιεραρχία , οι δε λεγεώνες αποτελούνταν από σκληροτράχηλους στρατιώτες ιδίως των Παραδουνάβιων αγροτικών περιοχών . Το 293 ο στρατηγός Διοκλητιανός από την Δαλματία που είχε ανακηρύξει ο στρατός Αύγουστο  ,  διαίρεσε το Ρωμαϊκό κράτος σε ανατολικό και δυτικό  , το ανατολικό με  έδρα την ελληνική πόλη Νικομήδεια της Βιθυνίας  και βασιλέα  τον ίδιον,  το  δυτικό με   έδρα την  γαλατική πόλη Μιλάνο και έδωσε την βασιλεία του δυτικού στον Μαξιμιανό από την Παννονία , επίσης διόρισε και δύο Καίσαρες , τον Γαλέριο  στο Σίρμιο επί του ανατολικού , και τον Κωνστάντιο Χλωρό  στο Τρίερ της Ρηνανίας επί του δυτικού . Ο γιός του Χλωρού ήταν ο Κωνσταντίνος ο Μέγας ο οποίος το 330 μΧ αποκατέστησε την μοναρχία ,  ευνόησε την Χριστιανική θρησκεία και έκανε έδρα της βασιλείας του την ελληνικό πόλη Βυζάντιο με το νέο όνομα αυτής «Νέα Ρώμη » η οποία έμεινε περισσότερο γνωστή ως «Κωνσταντινούπολη» ,και με το αρχαιότερο «Βυζάντιο »  Το 395 ο Θεοδόσιος ο Μέγας άφησε κληρονόμους  το ανατολικό κράτος  του Βυζαντίου στον πρωτότοκο Αρκάδιο και το δυτικό κράτος στον νεότερο γιό του Ονώριο ο οποίος μετάφερε την έδρα του στην Ραβέννα , από τότε οι ανατολικοί Έλληνες και άλλοι υπήκοοι ἤ ακόλουθοι του Οικουμενικού Πατριαρχείου «Νέας Ρώμης - Κωνσταντινουπόλεως » ονομάζονται  Ρωμαίοι ἤ Ρωμιοί , ενώ  οι  δυτικοί περιλαμβανομένων Γάλλων και Φράγκων υπό  του Πάπα  Βατικανού   ονομάζονται  Λατίνοι . __________________________________________________________________________________ Μετά την  την οθωμανική άλωση της Κωνσταντινούπολης η  έδρα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ήταν στην Αγία Σοφία ,μετά την οθωμανική λεηλασία  αυτής μετακινήθηκε στον αποστολικό και βασιλικό ναό των Αγίων Αποστόλων μετά την οθωμανική καταστροφή αυτού , μετακινήθηκε στην Μονή της Παναγίας Παμμακαρίστου, μετά την οθωμανική λεηλασία  και αυτής μετακινήθηκε αλλού και αλλού  ώσπου κατέληξε στην συνοικία Φανάρι .  Οι Ρωμιοί που είχαν σπουδάσει  σε μεγάλα  πανεπιστήμια της Ευρώπης και  που εγκαταστάθηκαν γύρω από  το Πατριαρχείο στο Φανάρι  και άλλοι λόγιοι της Κωνσταντινούπολης καλούνταν Φαναριώτες .  Τους χρησιμοποίησε η οθωμανική διοίκηση ως ανώτερους μεταφραστές και διερμηνείς , δραγουμάνους του στόλου και  ηγεμόνες στις υπό οθωμανική επικράτεια αυτόνομες  Βλαχία  και Μολδαβία.  Είτε γιατί τους είχαν διαβάλλει , είτε γιατί θεωρήθηκαν υπαίτιοι κάποιας ήττας , είτε γιατί τους υποπτεύθηκαν για συνωμοσία   στο τέλος  ἤ τους αποκεφάλιζαν ἤ προλάβαιναν να διαφύγουν  προς την Ρωσία ἤ την Κεντρική Ευρώπη .   Ο Ρωσο-τουρκικός  πόλεμος της Αικατερίνης της Μεγάλης της Ρωσίας κατά Οθωμανικής αυτοκρατορίας , στρατεύτηκαν    και λίγοι  Ρωμιοί , το οποίο  είχε   σοβαρές συνέπειες από την οθωμανική εξαπόλυση χιλιάδων Τουρκαλβανών που κατέστρεφαν την Πελοπόννησο , και  η επακόλουθη  συνθήκη του 1774 που εμπεριείχε άρθρα ευνοϊκά για τους Ορθοδόξους  , το εμπόριο και ναυτιλία  . Συνολικά ευρωπαϊκά γεγονότα του αρχών του 19ου αι μΧ . Οι πόλεμοι των άλλων αυτοκρατοριών εναντίον της Γαλλίας του  Μεγάλου Ναπολέοντος  του οποίου ο στρατός   είχε διαλύσει  την « Αγία Ρωμαϊκή  Αυτοκρατορία  του Γερμανικού Έθνους » που πριν από τους  Συνασπισμών πολέμους κατά Γαλλίας  εκτεινόταν από την μέση Ιταλία έως την βόρειο Γερμανία καταλαμβάνοντας όλη την κεντρική Ευρώπη .   Το κίνημα των Καρμπονάρων όνομα από την αρχαιότερη  δασική τελετή μύησης ξυλάνθρακα, των συντεχνιακών ενώσεων εμπορίου  ξυλάνθρακα οι οποίες δεν ήταν μασονικές.  Όμως το 1809 ο Γάλλος επαναστάτης και μασόνος Π. Ζ. Μπρίο  ,  σε επαφή με  τον δικηγόρο, επαναστάτη και στην συνέχεια  μασόνο  Φ. Μπουαναρότι από την Πίζα εξόριστο στην Γαλλία,  εισήγαγε το τελετουργικό  στην Νεάπολη της Καμπανίας σε  συνεργασία με την ένωση ξυλάνθρακα  .Τότε διαμορφώθηκε το μυητικό, μυστικό, πολιτικό ανατρεπτικό κίνημα των Καρμπονάρων που είχε   χαρακτηριστικά κατά  της ξένης και της  αυστριακής κυριαρχίας, της απολυταρχίας , και  του παπισμού .  Εξαπλώθηκε στο Πεδεμόντιο , την Γαλλία , την Ισπανία και την Πορτογαλία και επηρέασε στην Ελλάδα  ορισμένα ιδρυτικά  μέλη της «Φιλικής Εταιρείας»  .  Η  Ελληνική Επανάσταση που σχεδίασε  η Φιλική  εταιρεία  συνέβη σχεδόν ταυτόχρονα  με τις επαναστάσεις της  Νεαπόλεως  ,  του Πεδεμοντίου και της  Ισπανίας που είχαν οργανώσει οι Καρμπονάροι  και μετά την καταστολή τους  σε αυτές τις Χώρες , οι  Ιταλοί καρμπονάροι κατέφευγαν στον Λονδίνο , από εκεί μαζί με Άγγλους φιλελευθέρους κινήθηκαν στην Ελλάδα  υποστηρίζοντας  την Ελληνική Επανάσταση . Το 1813 είχε δημιουργηθεί  η Φιλόμουσος Εταιρεία Αθηνών υπό την προστασία  της Αγγλίας φαινομενικά ως φιλολογικής εταιρείας αλλά στην πραγματικότητα οργάνωσης με σκοπό την εθνική αφύπνιση,  ορισμένα μέλη της  φιλομούσου εταιρείας έγιναν και μέλη της φιλικής εταιρείας . Η  Ελληνική προπαρασκευαστική επαναστατική ενέργεια  ήταν δυτικής επιρροής   έγινε  από  Ηπειρώτες και Δωδεκανήσιους μικρεμπόρους που είχαν επαφές με την Δύση  και  διεξήγαγαν εμπόριο στην Ρωσία και στην Οδησσό στον  Εύξεινο Πόντο  επίσης  ρωσική επικράτεια ,   και από   Φαναριώτες ηγεμόνες  της Βλαχίας και Μολδαβίας  και συγγενών τους που συνωμότησαν κατά Οθωμανών και κατέφυγαν στην Ρωσία ἤ την Τοσκάνη . Οι Λατίνοι είχαν εκχριστιανίσει τους Γερμανούς αλλά  αποσχίσθηκαν από την ανατολική Χριστιανική Εκκλησία τον 11ο αιώνα, η Νέα Ρώμη - Κωνσταντινούπολη είχε εκχριστιανίσει τους Σλάβους και  τους Ρώς από τους οποίους κατάγονται οι Ρώσοι . Η  Ρωσία ως μεγαλύτερη σε έκταση και κατοίκους Χώρα επί Αικατερίνης της Μεγάλης είχε λάβει την αποστολή της προστασίας των Ορθοδόξων στην Οθωμανική επικράτεια .Η αποτυχημένη  πολιτική του Τσάρου Αλέξανδρου Α' και των υπουργών  του εξωτερικών  συμπεριλαμβανομένου αργότερα και του  κόντε   Ι. Καπαδίστρια  ήταν  ότι είχε κατακτήσει την Φινλανδία και μέρος της Πολωνίας , ανησυχώντας από τα γεγονότα της Γαλλικής επανάστασης εισήλθε στον συνασπισμό κατά Γαλλίας πιστεύοντας  ότι αν εξεγερθούν οι προσαρτημένες στην Ρωσία χώρες , τότε οι άλλες  αυτοκρατορίες με τις οποίες είχε συμμαχήσει για να τις υποστηρίξει με την σειρά τους θα υποστηρίξουν  την Ρωσία και πήγε  και εντάχθηκε  στον  συνασπισμό  Αγγλικής  , Αυστριακής ,Πρωσικής , Οθωμανικής αυτοκρατορίας  για  να επιτεθεί με τους άλλους  στην Γαλλία του Ναπολέοντος  ,   παρ' ότι ο Ρωσικός είχε ηττηθεί  επαναλαμβανόμενα  από τον Γαλλικό στρατό , ο Ναπολέων επειδή  χρειαζόταν  συμμάχους φερόταν  μεγαλόψυχα στον ηττημένο και επέμενε   να  προτείνει στον Τσάρο  συμμαχία  και εκδίωξη των Τούρκων από την Ευρώπη  , αλλά ο Τσάρος αυτός  ο οποίος ήταν λίγο ανισόρροπος  απέρριπτε την  συμμαχία και αντ' αυτής   έκανε συμμαχία με τον εχθρικό συνασπισμό των αυτοκρατοριών που είχαν σύνορα   ανατολικά και βόρεια προς  την Ρωσία , και έκανε πόλεμο στην Γαλλία με την οποία αυτές είχαν σύνορα και αποικίες  δυτικά και νότια  , μετά από αυτό το φοβερό λάθος που οδήγησε στην ήττα της Γαλλίας , έκανε και το δεύτερο μεγάλο λάθος της  πρωτοβουλίας της αρχικά τριμερούς συνθήκης  Ρωσικής  - Αυστριακής  - Πρωσικής   « Ιεράς  ἤ Μεγάλης Συμμαχίας » του 1815 με σκοπό την καταστολή  οποιασδήποτε επαναστάσεως που  επεκτάθηκε και εναντίον επαναστάσεων Χριστιανικών εθνών  εντός της οθωμανικής επικράτειας  . Σε βαθμό που αγνόησαν η αιτήματα ἤ καταδίκασαν ενέργειες Φαναριωτών ηγεμόνων  και  στρατηγών ρωσικού στρατού να μην διατηρήσουν την ειρήνη με τους Τούρκους ἤ να υποστηρίξουν την Ελληνική επανάσταση  . Παραβιάζοντας η ίδια η ρωσική κυβέρνηση  την συνθήκη του 1774  ,  έδωσε  άδεια εισόδου  οθωμανικών  στρατευμάτων στις ειδικά αυτόνομες αποστρατικοποιημένες Παραδουνάβιες ηγεμονίες προς  σφαγή του εθελοντικού στρατεύματος του  Α. Υψηλάντη, και του Ιερού Λόχου  των φοιτητών  που κήρυξαν την Ελληνική επανάσταση το  1821 , και δεν άσκησαν την  υποχρέωση από την συνθήκη ,  της  ρωσικής στρατιωτικής επέμβασης για την προστασία των ορθοδόξων χριστιανών όταν είχαν διενεργηθεί οι αυθαίρετες θανατικές εκτελέσεις και περιύβριση νεκρών  του  Πατριάρχη και Επισκόπων της Εκκλησίας  ,  και οι   οθωμανικές καταστροφές-σφαγές  της Σαμοθράκης , Κυδωνιών , Χίου και άλλων για  τιμωρία της ελληνικής επανάστασης .  Αυτή η λανθασμένη Ρωσική   εξωτερική    διήρκεσε έως  το 1825-27  έτος που πέθανε από λοιμώδη νόσο ο Τσάρος που  κατέγραψε την παράξενη ιστορία ότι η Ελληνορθόδοξη επανάσταση κατά  Οθωμανικού ισλαμικού ζυγού πολεμήθηκε  από τις   κυβερνήσεις  της ρωμαιοκαθολικής Αυστρίας   και της Ορθόδοξης  Ρωσίας   και υποστηρίχθηκε από τους  Γαλάτες και Άγγλους μασόνους και φιλελευθέρους  που εμπόδισαν  την επιρροή   της Ρωσίας στην Ελλάδα  .Η  Ρωσική εξωτερική πολιτική είχε δώσει  παράταση ζωής στην Αυστριακή και  Οθωμανική αυτοκρατορία και αύξησε σε γερμανική αυτοκρατορία την Πρωσία , έναν αιώνα αργότερα αυτές οι αυτοκρατορίες κήρυξαν τον πόλεμο στην Ρωσία και σε συνδυασμό με την σοσιαλιστική τρομοκρατία και τους Μπολσεβίκους στο εσωτερικό η  Ρωσική αυτοκρατορία  καταστράφηκε. .          ___________________________________________________________________________________  Φιλική Εταιρεία . Στις αρχές του 19ου αι. μΧ στην    Οδησσό   μία αρχαία Ελληνική πόλη  -λιμένα  στον Βόρειο Εύξεινο Πόντο που τότε ήταν υπό Ρωσική  κυριαρχία και διέθετε σημαντική Eλληνική κοινότητα έγινε το επίκεντρο ελληνικής επαναστατικής συνωμοσίας  κατά της Οθωμανικής κυριαρχίας  στα ελληνικά εδάφη και κοινότητες . Μία  ολιγομελή  ομάδα Ελλήνων εμπόρων  μικρο -μεσαίας  οικονομικής τάξεως  και  πατριωτών που οι περισσότεροι είχαν γεννηθεί  στην Ήπειρο και στην συνέχεια συναντηθεί   στην Οδησσό ίδρυσαν την 14η Σεπτεμβρίου   1814  ανήμερα της Παγκοσμίου Υψώσεως του Σταυρού ,  μία ανεξάρτητη μυστική οργάνωση που είχε ορισμένες επιρροές  Καρμπονάρων   και    ονομάστηκε «Φιλική Εταιρεία »   . Ο σκοπός της   κατά τ'  απομνημονεύματα του ιδρυτικού μέλους  Ε. Ξάνθου  ήταν πρός την   «Ανέγερσιν  και απελευθέρωσιν του Ελληνικού Έθνους και της Πατρίδας μας ... διά να ενεργήσωσι μόνοι των ό,τι ματαίως από πολλού χρόνου ήλπιζον από την φιλανθρωπίαν των χριστιανών βασιλέων » . Στις σφραγίδες της υπάρχει πάντοτε το σύμβολο του σταυρού , τα μέλη που έχουν μυηθεί είναι μόνο Ελληνορθόδοξοι , ο στόχος είναι αρχικά τα ελληνικά εδάφη υπό ισλαμικής οθωμανικής κυριαρχίας , άρα έχει τα πατριωτικά και  θρησκευτικά χαρακτηριστικά σε αντίθεση με άλλες διεθνιστικές ἤ ιμπεριαλιστικά εθνικιστικές  μυητικές μυστικές οργανώσεις και κινήματα  .  Τα ιδρυτικά   μέλη ήταν ο Νικόλαος Σκουφάς (35 ετών)  γεννημένος στην Άρτα  ,  Κωνσταντίνος Ράδος γεννημένος στα Ιωάννινα είχε σπουδάσει στην Πίζα όπου μυήθηκε στον καρμποναρισμό ,  Αθανάσιος Τσάκαλος ἤ Τσακάλωφ  (25 ετών ) γεννημένος στα Ιωάννινα είχε εγκατασταθεί στην Μόσχα   ήταν μέλος του Ελληνόγλωσσου Ξενοδοχείου του Παρισιού που είχε ιδρυθεί το  1809  ως  μυστική εθνικιστική  οργάνωση  ,  Εμμανουήλ Ξάνθος (42 ετών) γεννημένος στην Πάτμο είχε εργαστεί στην Τεργέστη και στην Λευκάδα μυηθεί στον ελευθερο-τεκτονισμό , για τον λόγο αυτό ο Όρκος της Φιλικής Εταιρείας απαγόρευσε  την σχέση   ἤ την   συνέχεια  σχέσεως  αν υπήρξε στο παρελθόν με οποιαδήποτε άλλη μυστική εταιρεία  .  Το ίδιο έτος 1814   ο Ν. Σκουφάς μύησε τον  Π. Αναγνωστόπουλο  από την Ανδρίτσαινα Ηλείας διαμένων στην Οδησσό και μετά στην Κωνσταντινούπολη .    Το 1816  μυήθηκε ο Νικόλαος Γαλάτης από αρχοντική οικογένεια της Ιθάκης ο οποίος μύησε τον Κ. Πεντεδέκα από την Ήπειρο , υπό άγνωστης αιτίας  ίσως  από διχόνοια και ότι πάνω στον θυμό του ο Γαλάτης  ήταν έτοιμος να αποκαλύψει την οργάνωση στις τουρκικές αρχές ,κρίθηκε επικίνδυνος και  αποφασίστηκε  η  προσωρινή κράτησή του στην Μάνη έως η  δολοφονία του που εκτέλεσαν ο  Δημητρόπουλος από την Μάνη και ο  Τσάκαλος . Επίσης είχαν εκτελέσει τον Δ. Κούτμα και τον Κ. Καμαρινό για να μην  παραδώσει επιστολή του Ι. Καποδίστρια προς τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη που έλεγε ότι δεν είχε σχέση με την Εταιρεία και μειωθεί το κύρος αυτής .  Το 1817  μυήθηκε ο   Άνθιμος Γαζής (56 ετών ) αρχιμανδρίτης από το Πήλιο , ήταν ιδρυτής της Σχολής Πηλίου μέλος της Φιλομούσου εταιρείας Αθηνών με σκοπό την δημιουργία ελληνικών σχολείων και διαφύλαξη μνημείων με την υποστήριξη των Άγγλων  και συνιδρυτής   της Φιλομούσου εταιρείας  της  Βιέννης την οποία όμως  ο Ι. Καποδίστριας έθεσε υπό την  προστασία της Ρωσίας  , τελικά   ο  Α. Γαζής έγινε σύνδεσμος των Φιλικών και οργανωτής της επανάστασης στην Θεσσαλία .  Το 1817 μυήθηκε ο Γεώργιος Λεβέντης από την Κυνουρία που εργαζόταν στο Ρωσικό προξενείο της Μολδαβίας , και ο Χ. Παπαγεωργίου αναγνώστης στην Εκκλησία γνωστός και ως Αναγνωσταράς που μυήθηκε από τον Ν. Σκουφά ,  το  1818 μυήθηκε ο   Αντώνιος  Κομιζόπουλος γεννημένος την Φιλιππούπολη (βορείου) Θράκης , διαμένων στην Μόσχα  . Το 1818 η έδρα της  οργάνωσης   μεταφέρθηκε  στην Κωνσταντινούπολη. Τότε ο Ν. Σκουφάς ασθένησε βαριά και μετά από λίγο πέθανε . Στην Κωνσταντινούπολη μυήθηκαν οι Φαναριώτες  Γεώργιος και Ιωάννης Μάνος ,  Θεόδωρος  Νέγρης   και άλλοι ,  ο Π.  Αναγνωστόπουλος μύησε τον Γεώργιο Δικαίο ἤ Φλέσσα από την Μεσσηνία   που  είχε γίνει μοναχός με το όνομα Γρηγόριος γνωστός και ως  Παπαφλέσσας , ο Παπαφλέσσας μύησε τον Αντώνιο  Πελοπίδα από την Καρύταινα Αρκαδίας , ο Α. Πελοπίδας μύησε τον Μητροπολίτη Παλαιών Πατρών Γερμανό που καταγόταν από την Δημητσάνα Αρκαδίας , ο Αναγνώστης Τσοχαντάρης μύησε τον  Δημήτριο Πλαπούτα από την Γορτυνία Αρκαδίας ,   ο Παπαγεωργίου (Αναγνωσταράς)  μύησε τον Νικηφόρο Μπαμπούκη από την επαρχία Καλαβρύτων ,  και τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη από το Ραμοβούνι Μεσσηνίας . Υψηλόβαθμα στελέχη που λέγονταν δώδεκα  αποστόλοι  είχαν την ευθύνη μίας μεγάλης περιφέρειας  ο Γεωργάκης Ολύμπιος του  Ιλλυρικού (Σερβίας)  , ο Ιωάννης Φαρμάκης της  Μακεδονίας νοτίου  Θράκης , ο  Παπαγεωργίου  ἤ Αναγνωσταράς  των  νήσων  Σαρωνικού , ο Α. Πελοπίδας  της  Πελοποννήσου  , ο Η. Χρυσοσπάθης της  Μάνης  , ο Κ. Καμαρινός της  Μεσσηνίας , ο Α. Κροκίδας της  Ηπείρου, ο Γ. Κατακάζης βορείου  Πόντου -Σκυθίας (νοτίου Ρωσίας) , ο Κ. Πεντεδέκας  της ανατολικής Ρωμυλίας  , Δ. Βατικιώτης της βορείου Θράκης  , ο Α. Λουριώτης της  Ιταλίας  , ο Ίπατρος της  Αιγύπτου . Ο Η. Χρυσοσπάθης μύησε τον Νικήτα Σταματέλο γνωστόν  ως Νικηταράς ο  Τουρκοφάγος , το  1820 μυήθηκε και ο Ιωάννης Τριανταφύλλου ἤ Μακρυγιάννης άγνωστο από ποιόν . Από τα  χιλιάδες μέλη της Εταιρείας  περίπου το 1/2  ήταν έμποροι, το 1/5 επιστήμονες και φοιτητές , το 1/9 προεστοί , το 1/10 κληρικοί , και μόλις το 8,7 % πολεμιστές .    Μελανά σημεία της Φιλικής Εταιρείας  ελάχιστες  θανατικές εκτελέσεις προσώπων που οι ενέργειές τους θεωρήθηκαν προδοτικές  ,Αδύναμο σημείο της το διπλωματικό  οργάνωσε μία επανάσταση κατά ισλαμικής αυτοκρατορίας και συμμάχων της   και  είμασταν μόνοι μας χωρίς εξοπλισμό και συμμάχους , αλλά το ερώτημα είναι πόσες χιλιάδες  μέλη περισσότερα μπορούσε να μυήσει και να παραμείνει μυστική ;   Κατόρθωμά της ότι  χωρίς δικά της στρατιωτικά μέσα  οργάνωσε την μεγάλη συνωμοσία  της ελληνικής επανάστασης εξαπλώνοντας το δίκτυό της εντός και εκτός της οθωμανικής επικράτειας  αιφνιδιάζοντας τον εχθρό . Για να προσελκύσει περισσότερα μέλη διέδωσε ότι πάνω από τα ιδρυτικά μέλη υπήρχε μία άρρητος αρχή και φαντάζονταν ότι θα υπήρχε κάποιο πρόσωπο που σχετίζεται με Μεγάλη Δύναμη ίσως την Ρωσική αυτοκρατορία , στην πραγματικότητα δεν υπήρχε άλλος αρχηγός εκτός των ιδρυτικών μελών , αλλά   αναζητούσαν  έναν αρχηγό ένα πρόσωπο υψηλού κύρους  .    ___________________________________________________________________________________Κύκλος της Πίζας .  Στους κύκλους  της Φιλικής εταιρείας  γεννήθηκαν  οι αντιρρήσεις  σχετικά με την οργάνωση , έναρξη και πρόσωπο  αρχηγού  της Επανάστασης  , που εξέφρασε ο  κύκλος της Πίζας που  σχηματίστηκε το 1819.  Αρχικά ο Μητροπολίτης Ουγγροβλαχίας Ιγνάτιος πρόεδρος της  οργάνωσης  Φιλομούσου Εταιρείας που καλλιεργούσε την εθνική συνείδηση ,   εγκαταστάθηκε στην Πίζα το 1815  υπό την προστασία του Δούκα της Τοσκάνης . Το 1818  έπεσε στην  δυσμένεια του Σουλτάνου ο Ιωάννης Καρατζάς ηγεμόνας της Βλαχίας διότι με  τον ανιψιό αυτού Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο γιό του   Νικόλαου  Μαυροκορδάτου πρώην ηγεμόνα της Μολδαβίας και της Σμαράγδας Καρατζά  και σύνδεσμο τον Γεώργιο  Λεβέντη που είχε διοριστεί διερμηνέας στο  Ρωσικό  προξενείο  συνωμοτούσαν  κατά Οθωμανικής αυτοκρατορίας  και ο Α. Μαυροκορδάτος είχε επισκεφθεί τον Ι. Καποδίστρια από την Κέρκυρα γιό ενός πρέσβη των  Ιουνίων Νήσων στην Ρωσία και στην συνέχεια αυτός κάτι σαν υπουργός η υφυπουργός εξωτερικών της Ρωσίας  με σκοπό να τον πείσουν  η Ρωσική αυτοκρατορία  να μην διατηρήσει την ειρήνη με την Οθωμανική . Μετά την άρνηση της Ρωσικής αυτοκρατορίας , ο Ι. Καρατζάς    αισθανόμενος ότι απειλείται η ζωή του διέφυγε  μαζί με τον γιό του Κωνσταντίνο Καρατζά και τον ανιψιό του  Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο  και άλλους  της διπλωματικής ακολουθίας αρχικά στην Γενεύη της Ελβετίας  ,  και το 1819  φιλοξενήθηκαν για κάποιο χρονικό διάστημα στο σπίτι του Μητροπολίτη Ιγνάτιου στην Πίζα .  Εκεί τους επισκέφθηκε ο Α. Τσάκαλος και ο Π. Αναγνωστόπουλος και τους μύησαν   στην Φιλική  Εταιρεία ,  ο κύκλος αυτών των φιλικών συμπεριλαμβανομένων  τον Θ. Νέγρη  ,τον Γεώργιο Πραΐδη , τον Γεώργιο Σέκερη , τον Ανδρέα και Νικόλαο Λουριώτη , τον Βικέντιο Γκαλλίνα τον καρμπονάρο και άλλους ήταν ο Κύκλος της Πίζας . Ο κύκλος σχεδίαζε  πόλεμο κατά των Οθωμανών ωστόσο το 1820 εξέφρασαν  αντιρρήσεις ως προς τον χρόνο εκδήλωσης του  πολέμου  καθώς θεώρησαν ελλιπή την προετοιμασία  και ως προς  το πρόσωπο που θα αναλάμβανε την αρχηγία .   Όταν επικράτησε η άποψη των άλλων θερμόαιμων με αντιπροσωπευτικό παράδειγμα τον  Παπαφλέσσα και  ανέλαβε την  αρχηγία ο Α. Υψηλάντης και κήρυξε την   επανάσταση  τον Φεβρουάριο του 1821   οι περισσότεροι αυτού του κύκλου με ηγέτη  τον Α. Μαυροκορδάτο  ναύλωσαν πλοίο για την Ελλάδα και έλαβαν μέρος σε μάχες του  πολέμου   και στο πολιτικό παρασκήνιο  .   Ο κύκλος της Πίζας ήταν τα  μέλη της Φιλικής Εταιρείας που είχαν  ευρεία παιδεία  και σημαντική διπλωματική  εμπειρία   .  ___________________________________________________________________________________Αρχηγός ο Αλέξανδρος Υψηλάντης . Το  1819  ο Ξάνθος ζήτησε από τον κόντε   Ι. Καποδίστρια από την Κέρκυρα υπουργό της Ιονίου Πολιτείας  και αργότερα υπουργό εξωτερικών της Ρωσικής αυτοκρατορίας να αναλάβει την αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας και του Αγώνα  και αρνήθηκε ,αυτή ήταν  η  δεύτερη φορά που απέρριψε το ίδιο αίτημα της Φιλικής εταιρείας , το πρώτο αίτημα είχε γίνει τρία έτη πριν από  τον κόντε Ν. Γαλάτη και τον έδιωξε , καθώς αντιμετώπιζε   αμφότερους τους Φιλικούς ως τυχοδιώκτες . Μετά απ' αυτό  ο Ε. Ξάνθος  μαζί  τον Ιωάννη  Μάνο , αδελφό του Γεωργίου Μάνου που είχαν μυηθεί στην Φιλική Εταιρεία και προέρχονταν  από την αρχοντική οικογένεια Μάνου που συγγένευε με τους Υψηλάντη  ,  ήρθαν  σε επαφή με έναν   στρατηγό  του  Ρωσικού  στρατού  τον πρίγκιπα  Αλέξανδρο Υψηλάντη ο οποίος  δέχθηκε αυθόρμητα την αρχηγία της  Φιλικής Εταιρείας  και της Ελληνικής  επαναστάσεως κατά Οθωμανών .Ο Α. Υψηλάντης  είχε πολλά αδέλφια αλλά έγιναν διάσημοι   ο  Αλέξανδρος και ο Δημήτριος  και  λιγότερο ο  Νικόλαος που πολέμησαν για την πατρίδα και έμειναν άσημα τα υπόλοιπα .  Το 1655 ο  πρόγονος αυτού   Αντίοχος Υψηλάντης   ένας  έμπορος γουναρικών από την Τραπεζούντα  εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη   και σύντομα τα μέλη της οικογένειας άρχισαν να καταλαμβάνουν  αξιώματα στο  Πατριαρχείο και στην Οθωμανική αυτοκρατορία  Κληρικοί ,   Ιατροί, Δραγουμάνοι, Ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας. Το 1806 σε έναν από τους  Ρωσοτουρκικούς πολέμους ,ο πατέρας τους Κωνσταντίνος Υψηλάντης  αυτομόλησε προς τους Ρώσους, οι Τούρκοι συνέλαβαν τον παππού τους Αλέξανδρο  στην Κωνσταντινούπολη   τον αποκεφάλισαν και δήμευσαν  την περιουσία τους  . Ο  Αλέξανδρος  είχε γεννηθεί στην Κωνσταντινούπολη το 1792  αργότερα μετά την εγκατάστασή  τους στην Ρωσία  κατατάχθηκε με τον βαθμό ανθυπιλάρχου (ανθυπολοχαγού) στην έφιππη σωματοφυλακή του Τσάρου Αλέξανδρου .  Είχε διακριθεί  στον Γαλλο-Ρωσικό Πόλεμο και χάσει το δεξί του χέρι στην Μάχη της Δρέσδης τότε έφερε βαθμό υποστρατήγου  , ως προσωπικότητα ήταν  ιδεαλιστής  , το 1820 συνυπέγραψε με τον Ε. Ξάνθο και τον Ι. Μάνο έγγραφο στο οποίο οριζόταν Γενικός Επίτροπος της Αρχής ,συγκέντρωσε χρήματα και στρατιωτικό  υλικό και δαπάνησε την προσωπική του περιουσία για τον αγώνα  . Τον Φεβρουάριο του 1821 φάνηκε στον Α. Υψηλάντη η κατάσταση ευνοϊκή και  αποτόλμησε στις 22 του μηνός  να  περάσει  τον Προύθο ποταμό υψώνοντας  το λάβαρο της επανάστασης στο Ιάσιο της Μολδαβίας.  Δύο μέρες αργότερα εξέδωσε  την επαναστατική προκήρυξη  Μάχου Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος .  Στις 26 Φεβρουαρίου  τέλεσαν  δοξολογία στον ναό των Τριών Ιεραρχών κατά το Βυζαντινό τυπικό  ο Μητροπολίτης ευλόγησε  την σημαία και παρέδωσε   το ξίφος στον Υψηλάντη. Η   26 η Φεβρουαρίου  είναι η ημερομηνία που κήρυξαν  επίσημα τον Αγώνα   αλλά λησμονήθηκε γιατί οι Μοραΐτες θέλησαν  έπλασαν μυθικό γεγονός στον  Μοριά .  Μετά  οι επαναστάτες έκαναν έρανο για συγκέντρωση χρημάτων και σχημάτισαν ένα  στρατιωτικό σώμα  εθελοντών  από διάφορες  χώρες της Ευρώπης ,  ένα τμήμα πυροβολικού τεσσάρων πυροβόλων συνολικά  υπό την διοίκηση ενός Γάλλου Συνταγματάρχη. Ορισμένοι  Έλληνες ναυτικοί κατέλαβαν 15 μικρά πλοία και τα μετέτρεψαν σε μικρά πολεμικά  κι  ακόμα  συγκροτήθηκε ο Ιερός Λόχος από 300 ἤ 500  Έλληνες  φοιτητές  με αρχηγό τον Νικόλαο Υψηλάντη αδελφό του Αλέξανδρου  και  υπασπιστή τον συνιδρυτή της Φιλικής Εταιρείας  Αθανάσιο Τεκέλη ἤ Τσάκαλο  (Τσακάλωφ ) , που το υπόλοιπο διάστημα  της ζωής του το διένυσε   στην Μόσχα.  Οι Έλληνες επαναστάτες συμφώνησαν  με τον ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας Βλαντιμιρέσκου να κηρύξει κι αυτός  επανάσταση ,αλλά  ο Βλαντιμιρέσκου δίστασε και η οθωμανική Υψηλή Πύλη   του ζήτησε να αποδείξει την αφοσίωσή του.Επειδή οι Έλληνες  τον υποπτεύονταν  για προδοσία τον φόνευσαν,  μετά την εκτελεσή του  μερικά  ρουμανικά ένοπλα τμήματα συνενώθηκαν με τους επαναστάτες. Συνολικά ο στρατός ξηράς αποτελείτο από 5000 πεζούς  , 2500 ιππείς και  4 πυροβόλα, αυτές οι δυνάμεις   αντιμετώπισαν περίπου εξίσου αριθμό  οθωμανικού αλλά  τακτικού εκπαιδευμένου  στρατού καλά εξοπλισμένου  , που εισήλθε στην Ρουμανία από  βορρά αφού την διέλευση των Τούρκων  στο ρωσικό έδαφος επέτρεψε  ο Τσάρος . Η απειρία  του στρατεύματος των επαναστατών  , επέφερε   την διαλυσή του .    Όλον τον Μάιο αντιμετώπισαν σε μάχες ανεπιτυχώς τα τουρκικά τμήματα  τα οποία κατέλαβαν διαδοχικώς μοναστήρια  και πόλεις , τον Ιούνιο το στράτευμα του Υψηλάντη καταστράφηκε   στην Μάχη του Δραγατσανίου .  Απ' ότι λέγεται ο Υψηλάντης αποφάσισε  να δώσει μία μεγάλη  μάχη με το σύνολο των δυνάμεων του σε κοιλάδα  του  Δραγατσανίου ,  πρώτα   ο Βασίλειος Καραβίας ο Επτανήσιος  ,   ενήργησε αυτοβούλως και επιτέθηκε επικεφαλής  800 ιππέων σε οχυρωμένη θέση του εχθρού  αλλά υπέστη απώλειες από τα  πυροβόλα του εχθρού και  υποχώρησε .Ο Ιερός Λόχος  που επιτέθηκε ταυτόχρονα   απομονώθηκε  στο πεδίο της μάχης και  αποδεκατίστηκε  από το εχθρικό πυροβολικό και το   ιππικό ,προτού όμως  εξοντωθούν όλοι , έσπευσε  προς ενίσχυση τους μια άλλη ηρωική μορφή  ο Γεωργάκης Ολύμπιος   και  κατάφερε να διασώσει το 1/4 του Ιερού Λόχου και να καλύψει την υποχώρηση των υπολειμμάτων του στρατεύματος  μέχρι  τα σύνορα  της Αυστροουγγαρίας. Εκεί ο Υψηλάντης παραδόθηκε στις Αυστριακές Αρχές και φυλακίστηκε ως το 1927.Δύο μήνες μετά την απελευθέρωσή του πέθανε στην Βιέννη κάτω από μίζερες συνθήκες, τελευταία του επιθυμία ήταν να βγεί η  καρδιά του από το σώμα του  και να πάει στην Ελλάδα κι έτσι έγινε και τώρα αυτή  βρίσκεται  στο Αμαλιείο στην Αθήνα.

                                                                                                                                                                                                                                                    Γεωργάκης Ολύμπιος και Ιωάννης Φαρμάκης. Ο Γεωργάκης Ολύμπιος  γεννήθηκε στό Λιβάδι στα σύνορα μεταξύ Λάρισας και Πιερίας η μητέρα του ήταν από εκείνη την περιοχή και αυτός  την έχασε σε νεαρή ηλικία ,  ο πατέρας του ήταν από την γειτονική  Πιερία από σόι αρματολών . Το βαφτιστικό  όνομα του παιδιού  ήταν Γεώργιος  αλλά  οι δικοί όλοι  τον αποκαλούσαν   Γεωργάκη και έτσι τον φώναζαν και όταν μεγάλωσε με το χαϊδευτικό . Φοίτησε στο σχολείο του Λιβαδιού και αργότερα ο πατέρας του τον έστειλε στο στρατόπεδο ενός συγγενή , του 'Εξαρχου Λάζου .Σαν χαρακτήρας ήταν μετριόφρων και γενναίος  κι έγινε κι αυτός  αρματολός στον  Όλυμπο. Το 1804 προσέτρεξε  σε έκκληση του  Σέρβου Πέτροβιτς για να πολεμήσουν τους  Τούρκους  καί   έγιναν αδελφικοί φίλοι ,φιλικές σχέσεις είχε καί με τον   Καραγιώργη της Σερβίας ο οποίος έτρεφε για τον Ολύμπιο μεγάλη εκτίμηση. Όταν  ο Πέτροβιτς πέθανε ο Γεωργάκης  προστάτευσε  την χήρα γυναίκα του   Στάνα , την παντρεύθηκε κι απέκτησε απ' αυτήν τρία παιδιά  , το κορίτσι πού ήταν το νεότερο από τα παιδιά   δεν πρόλαβε  να το δεί να γεννιέται.  Στην ζωή του επιδίωξε  την επανάσταση των Χριστιανικών  λαών κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας  διακρίθηκε πολεμώντας άλλοτε με τους Σέρβους και άλλοτε με τους Ρώσους εναντίον των  Τούρκων .Οι Ρώσοι τον παρασημοφόρησαν για ανδρεία και του απένειμαν τον βαθμό του Συνταγματάρχη. Το 1821  μαζί  με  άλλους 1500 άνδρες αποτέλεσε τμήμα   του στρατεύματος  του Υψηλάντη  το οποίο   διαλύθηκε πρόωρα  στην Μολδαβία .Στην μάχη του Δραγατσανίου διακρίθηκε περισσότερο απ' όλους καταφέρνοντας να διασώσει  την σημαία τον Υψηλάντηκαι όσους άλλους αγωνιστές   , ο ίδιος όμως δεν πέρασε στην Αυστροουγγαρία  και  παρέμεινε ηρωϊκά στην Δακία (Μολδοβλαχία)   να  αγωνιστεί μέχρι τέλους. Πρώτα ανέβηκε  στην ορεινή Δακία  να συναντήσει  την έγκυο γυναίκα του   και τα άλλα δύο παιδιά του  και τούς αποχαιρέτισε.   Μετά κατευθύνθηκε προς ένα μοναστήρι της περιοχής όπου εκεί είχε ταμπουρωθεί ένας άλλος οπλαρχηγός ο Ιωάννης Φαρμάκης     αφού  ένωσαν  τις δυνάμεις τους και σκέφθηκαν  ότι η Μάχη στην Δακία είχε χαθεί   αποφάσισαν μαζί με τους  800 άντρες  πού απαριθμούσαν να διαβούν από τα Καρπάθια περνώντας  πρώτα  στην Μολδαβία και από 'κει  στην Βεσσαραβία η οποία  ήταν ρωσικής κυριαρχίας   κι ύστερα   να βρούν κάποιον  τρόπο να κατέβουν στην Ελλάδα. Στην διαδρομή ο Ολύμπιος αρρώστησε και τον κουβαλούσαν με ένα ξυλοκρέβατο , στα τέλη Αυγούστου ανάρρωσε και  πήρε μια περίεργη  απόφαση  να κατέβει προς τα πεδινά της Μολδαβίας αλλά σχεδόν οι μισοί άντρες  αρνήθηκαν να τούς ακολουθήσουν και έτσι απέμεινε  με 350  παλικάρια .Εδώ υπάρχει μία  εκδοχή ότι τον παγίδευσαν οι Τούρκοι κι  έλαβε μια ειδοποίηση  πως  ένα μοναστήρι κινδυνεύει καί  έσπευσε   να τους βοηθήσει πέφτοντας  σε  ενέδρα των Τούρκων. Αρχικά  κατευθύνθηκαν στην Μονή Νάμτσου αλλά  όταν είδαν τον τουρκικό στρατό πήγαν προς την Μονή Σέκου η οποία παρουσίαζε καλύτερη αμυντική θέση.  Ο Φαρμάκης έπιασε την κλεισούρα   και άνοιξε   πύρ κατά  της   εμπροσθοφυλακής των  Τούρκων ξαπλώνοντας  καμιά διακοσαριά απ' αυτούς ,μετά απ' αυτό  οι Τούρκοι  δεν επιχείρησαν   για τρείς ημέρες  μετωπική επίθεση  αλλά κινήθηκαν  κυκλωτικά μέσα απ' τα  ορεινά μονοπάτια της περιοχής και  τους βγήκαν στα  νώτα ,τότε οι Έλληνες  αποσύρθηκαν από την θέση αυτή και    έτρεξαν όλοι μαζί επιτιθέμενοι και αμυνόμενοι  καταφθάνοντας  ταυτόχρονα στην πύλη του Μοναστηριού , μετά από  ανταλλαγή πυροβολισμών   ο Φαρμάκης   κατάφερε να εισέλθει μέσα  χωρίς να περάσουν Τούρκοι ,οι περισσότεροι όμως άντρες του λόχου του   αποκόπηκαν και κατέφυγαν μέσα  στο δάσος χωρίς να βλαφτούν απ' τον εχθρό ,   αλλά  ούτε ενώθηκαν   με τους άλλους . Οι Τούρκοι  περικύκλωσαν το Μοναστήρι χτυπώντας   με τα πυροβόλα  από τρείς πλευρές και επιχειρούσαν   εφόδους  επί 13  ημέρες χωρίς αποτέλεσμα  , την 12η μέρα γκρέμισαν με τα πυροβόλα  μια πύλη και όρμηξαν στο άνοιγμα καμιά κατοσταριά Γενίτσαροι οι   75 από αυτούς  σωριάστηκαν εκεί στα χαλάσματα  από  τα  πυρά των αμυνόμενων και οι υπόλοιποι Τούρκοι  οπισθοχώρησαν ,  αλλά  την 14η ημέρα ενισχύθηκαν επιπρόσθετα με  4 χιλιάδες Τούρκους συν  πυροβόλα ,τότε   ο Φαρμάκης έκανε το λάθος  να παραδοθεί υπό όρους. Όταν παραδόθηκαν εκτελέστηκαν επί τόπου  εκτός από  τον κακόμοιρο   Φαρμάκη ο οποίος μαρτύρησε φρικτά   στην Κωνσταντινούπολη  , τον αποκεφάλισαν αφού πρώτα τον βασάνισαν . Ο Ολύμπιος δεν παραδόθηκε ,ανέβηκε με άλλα 11 παλληκάρια στο καμπαναριό με ένα βαρέλι μπαρούτι κι όταν πλησίασαν οι Τούρκοι το ανατίναξαν και χάθηκαν μαζί με μερικούς εχθρούς λιγότερο  .   __________________________________________________________________________________                                 

Μακρυγιάννης

                                                                                                                                                                                                                     Kείμενο - Σοφία Σφυρόερα                                                                                                                                                                                                                                                                                          Αφήγηση-Άννυ Χριστοφιδάκη,  Μάνος Κατράκης                                                                                           

Τη Υπερμάχω Στρατηγω

                                                                                                                                                                                                                                         

Δευτε Εργασωμεθα (δ' των νηστειων)

 

                                                                                                                                                                    Δοξα- Το Ιδιομελον του Τριωδιου "Δευτε εργασωμεθα ..."                                                        Ηχογραφηση - Ι.Ν Ευαγγελιστριας Τηνου                                                                                        Ψηφιδωτο- Ι.Ν Αγιας Σοφιας (Κατεχομενη Κωνσταντινουπολη)

Ακάθιστος Ύμνος στην Παναγία των Βλαχερνών Κωνσταντινουπόλεως

Την Ωραιοτητα

 

 

Νυν αι Δυνάμεις

Θρασύβουλος Στανίτσας - Νυν Αι Δυνάμεις (1963)

                                                                                                                                                               Ζωντανη ηχογραφηση από την Θεολογικη Σχολη της Χαλκης (1963)

Ὁ Μέγας Στρατηγὸς

 

                                                                                                                                                               Ἦχος  πρῶτος                                                                                                                                                                                           Ὁ μέγας Στρατηγός, τῶν ἀΰλων ταγμάτων, εἰς πόλιν Ναζαρέτ, ἐπιστὰς Βασιλέα, μηνύει σοι Ἄχραντε, τῶν αἰώνων καὶ Κύριον· Χαῖρε, λέγων σοι, Εὐλογημένη Μαρία, ἀκατάληπτον, καὶ ἀνερμήνευτον θαῦμα, βροτῶν ἡ ἀνάκλησις. ________________________________________________________________________________  Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία  της Αγία Ειρήνης , Αιόλου  / Πρωτοψάλτης  - Λυκούργος Αγγελόπουλος 

Ὕμνοι Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου

                                                                                                                                                                                                                                       Παλαιά τηλεοπτική μετάδοση  συναυλίας  της χορωδίας Π. Φορτωμά , η μετάδοση  είχε  κοπεί   απότομα   πάνω στο  δοξαστικό  «Ἀπεστάλη ἐξ οὐρανοῦ ...».                                                                                                                                                             

« 'Ἀπεστάλη ἐξ οὐρανοῦ...».

                                                                                                                                                        

                                                                                                                                                                                                                 Ελλ.Βυζαντινή  Χορωδία  Λυκούργου Αγγελόπουλου                                                                                                                                                                        Δόξα ...Ἦχος πλάγιος δ'                                                                                                                                                                                                                                                                                                             Ἀπεστάλη ἐξ οὐρανοῦ Γαβριὴλ ὁ Ἀρχάγγελος, εὐαγγελίσασθαι τῇ Παρθένῳ τὴν σύλληψιν, καὶ ἐλθὼν εἰς Ναζαρέτ, ἑλογίζετο ἐν ἑαυτῷ τὸ θαῦμα ἐκπληττόμενος, ὅτι πῶς ὁ ἐν ὑψίστοις ἀκατάληπτος ὢν, ἐκ Παρθένου τίκτεται! ὁ ἔχων θρόνον οὐρανόν, καὶ ὑποπόδιον τὴν γῆν, ἐν μήτρᾳ χωρεῖται γυναικός! ᾧ τὰ Ἑξαπτέρυγα καὶ Πολυόμματα, ἀτενίσαι οὐ δύνανται, λόγῳ μόνῳ ἐκ ταύτης σαρκωθῆναι ηὐδόκησε! Θεοῦ ἐστι Λόγος ὁ παρών. Τὶ οὖν ἵσταμαι, καὶ οὐ λέγω τῇ Κόρῃ; Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ, χαῖρε Ἁγνὴ Παρθένε, χαῖρε Νύμφη ἀνύμφευτε, χαῖρε Μήτηρ τῆς ζωῆς, εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου.

Ὠδές / Odes - Vangelis & Irene Papas

                                                                                                                                                                Ηλεκτρονική  διασκευή  δημοτικών τραγουδιών   του διάσημου μουσικοσυνθέτη ηλεκτρονικής μουσικής   Βαγγέλη Παπαθανασίου με  ερμηνεύτρια την  Ειρήνη Παππά.                                                                                                                                                           
1. Les Quarante Braves
2. Nerantzoula
3. La Danse du Feu Vangelis
4. Les Kolokotronei
5. Le Fleuve
6. Racines 
7. Lamento
8. Menousis
                            

Μαντώ Μαυρογένους - Κιν/κη Ταινια

                                                                                                                                                             Γεννήθηκε στην Τεργέστη το 1997, καταγόταν από ελληνική οικογένεια  της Δακίας ,αργότερα ο πατέρας της Νικόλαος  Μαυρογένης   εγκαταστάθηκε στην Τεργέστη της Ιταλίας.Με την έναρξη της Επανάστασης του 1821 αυτή η εθνική ηρωΐδα  πήγε στην Μύκονο και διέθεσε  όλη  της την προίκα για να εξοπλίσει    στόλο και στρατό .Καταδίωξε τους πειρατές των Κυκλάδων και πολέμησε σε πολλές μάχες της Στερεάς .Απέστειλε συγκινητική  έκκληση στις  γυναίκες της Γαλλίας   να συνδράμουν  στον ελληνικό αγώνα. Ο Ιωάννης Καποδίστριας την τίμησε για την προσφορά της και    της απένειμε το αξίωμα του Επιτίμου Αντιστράτηγου και της παραχώρησε  μια αξιοπρεπή οικία  στο Ναύπλιο .Επρόκειτο να παντρευτεί  τον Δημήτριο Υψηλάντη αλλα ο Ι. Κωλλέτης την δυσφήμισε στον  Υψηλάντη κι αυτός  αθέτησε την υποσχεσή του. Η Μαντώ     πέθανε απογοητευμένη και πτωχή στην Πάρο το 1840 .                                                                                                                                                                           

Σαράντα Παλικάρια / Les 40 Braves

Αθανάσιος Διάκος

                                                                                                                                                                ______________________________________________________________________________________

                                                                                                                                                                                                                                                                               

                                                                                                                                                                                                             

Παπαφλέσσας - ( Κιν/κή Ταινία )

                                                                                                                                                                     Μοναχός Γρηγόριος , κοσμικό όνομα   « Γεώργιος Δ. Δικαίος»   , παρατσούκλι «Παπαφλέσσας»  . Γεννήθηκε το 1788 στην Πολιανή Μεσσηνίας , το 1816  έγινε μοναχός στο μοναστήρι της Παναγίας της Βελανιδιάς , λόγω του ορμητικού και  επαναστατικού χαρακτήρα του άλλαζε μονές ἤ περιοχές φιλονικώντας άλλοτε με ηγούμενο άλλοτε με Τούρκους , στην Κωνσταντινούπολη χειροτονήθηκε αρχιμανδρίτης από τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε'  και  το 1818  στην Φιλική Εταιρεία , μετά επέστρεψε στην Πελοπόννησο προπαρασκευάζοντας την επανάσταση , το 1821  έβγαλε τα ράσα  και αρματώθηκε γιά πόλεμο, έπεσε  ηρωικά υπέρ πίστεως και πατρίδος   στο Μανιάκι το 1825.  

                                                                                                            

Εθνική Επανάσταση 1821

                                                                                                                                                        National Geographic                                                                                                                                                                      κλικ στο πλαίσιο  κάτω δεξιά γιά πλήρη οθόνη

Σῶσον Κύριε, τὸν λαόν σου

Σῶσον  Κύριε, τὸν λαόν σου  καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς βασιλεῦσι, κατὰ βαρβάρων δωρούμενος, καὶ τὸ σὸν φυλάττων, διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα

«Τήν ὑψηλόφρονα γνώμην...».

                                                                                                                                                                         

Τίς μη μακαρίσει σε Παναγία Παρθένε...

                                                                                                                                                               Και νυν :  εδώ => Πατριδα : Τίς μη μακαρίσει σε Παναγία Παρθένε...

Την Ωραιοτητα της Παρθενιας σου

                                                                                                                                                Ηχος Γ '                                                                                                                                                               Τὴν ὡραιότητα τῆς παρθενίας σου, καὶ τὸ ὑπέρλαμπρον τὸ τῆς ἁγνείας σου,  ὁ Γαβριὴλ καταπλαγείς, ἐβόα σοι Θεοτόκε, ποῖόν σοι ἐγκώμιον, προσαγάγω ἐπάξιον; τί δὲ ὀνομάσω σε; ἀπορῶ καὶ ἐξίσταμαι. Διὸ ὡς προσετάγην βοῶ σοι· Χαῖρε, ἡ Κεχαριτωμένη.                                                                                                                                                                  (Ψαλλει η Χορωδια Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτοκου , Π.Φαληρου)

Γ' Στάσις Χαιρετισμών της Θεοτόκου.

Νέαν ἔδειξε κτίσιν, ἐμφανίσας ὁ Κτίστης, ἡμῖν τοῖς ὑπ᾿ αὐτοῦ γενομένοις· ἐξ ἀσπόρου βλαστήσας γαστρός, καὶ φυλάξας ταύτην, ὥσπερ ἦν, ἄφθορον· ἵνα τὸ θαῦμα βλέποντες, ὑμνήσωμεν αὐτήν, βοῶντες·

Χαῖρε, τὸ ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας· χαῖρε, τὸ στέφος τῆς ἐγκρατείας.

Χαῖρε, ἀναστάσεως τύπον ἐκλάμπουσα· χαῖρε, τῶν Ἀγγέλων τὸν βίον ἐμφαίνουσα.

Χαῖρε, δένδρον ἀγλαόκαρπον, ἐξ οὗ τρέφονται πιστοί· χαῖρε, ξύλον εὐσκιόφυλλον, ὑφ᾿ οὗ σκέπονται πολλοί.

Χαῖρε, κυοφοροῦσα ὁδηγὸν πλανωμένοις· χαῖρε, ἀπογεννῶσα λυτρωτὴν αἰχμαλώτοις.

Χαῖρε, Κριτοῦ δικαίου δυσώπησις· χαῖρε, πολλῶν πταιόντων συγχώρησις.

Χαῖρε, στολὴ τῶν γυμνῶν παῤῥησίας· χαῖρε, στοργὴ πάντα πόθον νικῶσα.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ξένον τόκον ἰδόντες, ξενωθῶμεν τοῦ κόσμου, τὸν νοῦν εἰς οὐρανὸν μεταθέντες· διὰ τοῦτο γὰρ ὁ ὑψηλὸς Θεός, ἐπὶ γῆς ἐφάνη ταπεινὸς ἄνθρωπος, βουλόμενος ἑλκύσαι πρὸς τὸ ὕψος, τοὺς αὐτῷ βοῶντας· Ἀλληλούϊα.

Ὅλος ἦν ἐν τοῖς κάτω, καὶ τῶν ἄνω οὐδόλως ἀπῆν, ὁ ἀπερίγραπτος Λόγος· συγκατάβασις γὰρ θεϊκή, οὐ μετάβασις δὲ τοπικὴ γέγονε· καὶ τόκος ἐκ Παρθένου θεολήπτου, ἀκουούσης ταῦτα·

Χαῖρε, Θεοῦ ἀχωρήτου χώρα· χαῖρε, σεπτοῦ μυστηρίου θύρα.

Χαῖρε, τῶν ἀπίστων ἀμφίβολον ἄκουσμα· χαῖρε, τῶν πιστῶν ἀναμφίβολον καύχημα.

Χαῖρε, ὄχημα πανάγιον τοῦ ἐπὶ τῶν Χερουβείμ· χαῖρε, οἴκημα πανάριστον τοῦ ἐπὶ τῶν Σεραφείμ.

Χαῖρε, ἡ τἀναντία εἰς ταὐτὸ ἀγαγοῦσα· χαῖρε, ἡ παρθενίαν καὶ λοχείαν ζευγνῦσα.

Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἐλύθη παράβασις! χαῖρε δι᾿ ἧς ἠνοίχθη Παράδεισος.

Χαῖρε, ἡ κλεὶς τῆς Χριστοῦ Βασιλείας· χαῖρε, ἐλπὶς ἀγαθῶν αἰωνίων.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων, κατεπλάγη τὸ μέγα, τῆς σῆς ἐνανθρωπήσεως ἔργον· τὸν ἀπρόσιτον γὰρ ὡς Θεόν, ἐθεώρει πᾶσι προσιτὸν ἄνθρωπον· ἡμῖν μὲν συνδιάγοντα, ἀκούοντα δὲ παρὰ πάντων οὕτως· Ἀλληλούϊα.

Ῥήτορας πολυφθόγγους, ὡς ἰχθύας ἀφώνους, ὁρῶμεν ἐπὶ σοὶ Θεοτόκε· ἀποροῦσι γὰρ λέγειν τό, πῶς καὶ Παρθένος μένεις, καὶ τεκεῖν ἴσχυσας· ἡμεῖς δὲ τὸ μυστήριον θαυμάζοντες, πιστῶς βοῶμεν·

Χαῖρε, σοφίας Θεοῦ δοχεῖον· χαῖρε, προνοίας αὐτοῦ ταμεῖον.

Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα· χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα.

Χαῖρε, ὅτι ἐμωράνθησαν οἱ δεινοὶ συζητηταί· χαῖρε, ὅτι ἐμαράνθησαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί.

Χαῖρε, τῶν Ἀθηναίων τὰς πλοκὰς διασπῶσα· χαῖρε, τῶν ἁλιέων τὰς σαγήνας πληροῦσα.

Χαῖρε, βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα· χαῖρε, πολλοὺς ἐν γνώσει φωτίζουσα.

Χαῖρε, ὁλκὰς τῶν θελόντων σωθῆναι· χαῖρε, λιμὴν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Σῶσαι θέλων τὸν κόσμον, ὁ τῶν ὅλων Κοσμήτωρ, πρὸς τοῦτον αὐτεπάγγελτος ἦλθε· καὶ ποιμὴν ὑπάρχων ὡς Θεός, δι᾿ ἡμᾶς ἐφάνη καθ᾿ ἡμᾶς ἄνθρωπος· ὁμοίῳ γὰρ τὸ ὅμοιον καλέσας, ὡς Θεὸς ἀκούει· Ἀλληλούϊα.               

Διακοπές στην Σιβηρία και Καζακστάν ( Η Μπολσεβικική Εθνοκάθαρση )

Ας λέγω σας, ε παιδία,ντο έντον ση Ρουσίαν
το μιλλέτ ετοπλάεψαν άμον κωσσους πουλία.

Τη Καζαχστάν τα δρόμια έρημα ν' απόμενε
έφαγαν το καρδόπον μου και ολίγον επέμνε."

Με αυτούς τους στίχους από ένα ποντιακό ποίημα θα ξεκινήσουμε μαζί το οδοιπορικό στη Σοβιετική Ρωσία.

" Τοις εν σκοτει αμαρτηματων .."

                                                                                                                                                                        Δοξαστικο του Τριωδιου "τοις εν σκοτει αμαρτημάτων πορευομενοις .." ζωντανη ηχογραφηση από την Ι.Μ. Ευαγγελιστριας Τηνου                                                                                                                                                                       Β' ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ  -   Αγιου  Γρηγοριου Αρχιεπισκοπου Θεσσαλονικης, Μαρτυρος Σαββινου,Οσιου Χριστοδουλου 

«Ἐν τῇ Ἐρυθρᾷ Θαλάσσῃ...»

 

                                                                                                                                                                                 Βυζαντινὸς Χορὸς  «Τρόπος»                                                                                                                                                                        α΄ Θεοτοκίον τοῦ ἤχου · «Ἐν τῇ Ἐρυθρᾷ Θαλάσσῃ...»                                                                                                                                                                                Ἦχος πλ.α΄