Καλὸν ἦν μοι, εἰ οὐκ ἐγγενήθην, ἤ παιδίον ἀποθανεῖν. Ἐπειδὴ τοῦτο οὐκ ἐγένετο,ἰστέον ὅτι ἐν ἔτι 22 θ-ῳ ἐγγενήθην, Αὐγούστω λ' , ἡμέρα τρίτη ' ἀνεγγενήθην δὲ ὑπὸ τῆς ὁσιωτάτης καὶ ἁγίας Θωμαΐδος ,περὶ ἧς ἐν τῳ προσήκωντι τόπῳ μέλλομεν διηγήσεσθαι τ' ἀληθές. ________________________________________________________________________________ Καὶ τῇ κη-η τοῦ Ἰουλίου μηνὸς τοῦ δεκάτου ἔτους ἐσκοτώθη ὁ ἀμηρᾶς Παϊαζήτης παρὰ τοῦ Τεμήρη· ὅς δὲ Παϊαζήτης ἦν πέμπτος αὐθέντης τῆς γενεᾶς αὐτοῦ. Ἐρτογρούλης γὰρ ἦν ὁ πρῶτος καὶ ὁ δεύτερος Ὀτμάνης ,ἐξ οὗ καὶ Ἀτουμαλίδαι · ὁ τρίτος Ὀρχάνης, ὁ τέταρτος Μοράτης, ὁ πέμπτος Παϊαζήτης , ὁ ἕκτος Μεχέμετις, ὁ ἕβδομος Μοράτης , ὁ ὄγδοος Μεχέμετις, ὅς δὴ καὶ ἡμᾶς ἠχμαλώτευσε καὶ ἐξέωσε τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Μπορείτε να το διαβάστε => Χρονικόν - Γεωργίου Σφραντζή _________________________________________________________________________________ Το «Χρονικόν» εκδόθηκε έναν αιώνα μετά τον θάνατο του Γεωργίου Σφραντζή στην Νεάπολη της Καμπανίας , το οποίο όμως τροποποιηθεί από τον Μακάριο Μελισουργό ἤ Μελισσηνό επίσκοπο Μονεμβασιάς , είχε προσθέσει κείμενα κι άλλων συγγραφέων και δικά του , τα οποία αργότερα αφαιρέθηκαν και επανεκδόθηκε μορφή μικρότερου χρονικού , εξ' αιτίας της τροποποίησης ίσως χάθηκε τμήμα του πρωτότυπου με περισσότερα γεγονότα της αλώσεως . _________________________________________________________________________________ Γεώργιος Σφραντζής (Κωνσταντινούπολη 1401- 1478 Κέρκυρα ) . Ήταν κυβερνήτης , πρέσβης και πρωτοβεστιαρίτης στην υπηρεσία των Παλαιολόγων , περισσότερο στην υπηρεσία του δεσπότη του Μυστρά και στην συνέχεια τελευταίου Ρωμαίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και χρονικογράφος της πτώσεως της Νέας Ρώμης- Κωνσταντινουπόλεως . Είχε γεννηθεί στην Κωνσταντινούπολη το 1401 μΧ και η νονά του ήταν η μοναχή Θωμαΐς , σε εποχή βαριάς παρακμής της Νέας Ρώμης - Κωνσταντινουπόλεως ἤ ανατολικού Ρωμαϊκού ἤ Βυζαντινού κράτους . Αρχικά υπηρέτησε τον Μανουήλ και μετά τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο ο οποίος όταν διορίστηκε δεσπότης του Μυστρά ἤ Μορέως διόρισε και τον Σφραντζή κυβερνήτη της Γλαρέντζας έναν λιμένα της βορειοδυτικής Πελοποννήσου . Σε ταξίδι πρεσβείας στην ΄Ήπειρο απήχθη από Καταλανούς πειρατές και ελευθερώθηκε με λύτρα , μετά την επιστροφή του διορίσθηκε Πρέσβης και Πρωτοβεστιαρίτης , προσπάθησαν να ανακτήσουν το υπόλοιπο της Πελοποννήσου περισσότερο με γάμους με τις θυγατέρες των Λομβαρδών ηγεμόνων παρά με μάχες , και να ανακτήσουν την Αττική και Βοιωτία χωρίς επιτυχία . Εστάλη με πρεσβεία στην Τραπεζούντα καί άλλες Χώρες προς εξεύρεση τρίτης συζύγου για τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο όμως κανένα βασίλειο δεν ενδιαφερόταν να συνάψει γάμο με το ανίσχυρο τότε Βυζάντιο και καμία πριγκίπισσα δεν ήθελε να παντρευτεί έναν χήρο που οι προηγούμενες πριγκίπισσες δεν έχαν ζήσει εντός γάμου πάνω από χρόνο . Η πρώτη σύζυγος του Κωνσταντίνου Παλαιλόγου ήταν η Μανταλένα Τόκκο λομβαρδικής καταγωγής , ανιψιά του Καρόλου Α' Τόκκο , Δούκα της Ηπείρου που δεν είχε τεκνοποιήσει αλλά υιοθετήσει τα παιδιά του αδελφού του , ο γάμος είχε τελεστεί το 1428 και το 1429 μΧ η Μανταλένα πέθανε . Το 1441 ο Παλαιολόγος νυμφεύθηκε την Κατερίνα Γκαττιλούζιο κόρη του άρχοντα της Λέσβου Ντορίνο Γκαττιλούζιο Γενουατικής καταγωγής , η Κατερίνα ασθένησε και πέθανε το 1442 . Το τρίτο προξενιό και συμμαχία απέτυχε αλλά κατά την διάρκεια των ταξιδιού ο Σφραντζής γνώρισε και παντρεύθηκε την Ελένη Τζαμπλάκαινα του οίκου των Τζαμπλάκων και γέννησε πέντε παιδιά , ωστόσο όλα τα παιδιά πέθαναν πριν από τους γονείς τους , τα δύο πέθαναν σε βρεφική ηλικία , το τρίτο πέντε ετών, και τα άλλα δύο στην τουρκική αιχμαλωσία κατά την εφηβεία τους . _________________________________________________________________________________ Συμμετείχε στην μάχη της Κωνσταντινουπόλεως την οποία πολιόρκησαν και άλωσαν οι Οθωμανοί Τούρκοι με υψηλό αριθμό στρατιωτών και κανονιών , την Κωνσταντινούπολη υπερασπίστηκε μικρός αριθμός Ρωμαίων (Ρωμιών ) και Λατίνων (Γενουατών και Ενετών ), όταν ο Γενουάτης Ιουστινιάνης τραυματίσθηκε σοβαρά και αποσύρθηκε με τους στρατιώτες του από την μάχη , το σημείο αυτό και όλη η άμυνα της Πόλεως εξασθένισε , σε συνδυασμό και με την φθορά στα τείχη που είχαν κάνει τα τούρκικα κανόνια οι Οθωμανοί εισέβαλαν στην Κωνσταντινούπολη φόνευσαν τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και αιχμαλώτισαν τον Σφραντζή που πολεμούσε σε κάποιο άλλο πόστο . Ο Σφραντζής πωλήθηκε υπηρέτης σταβλίτης και τ' άλλα μέλη της οικογένειάς του πωλήθηκαν δούλοι σε Τούρκους στην Θράκη . Σύντομα κατάφερε να ελευθερωθεί με λύτρα που απέστειλαν από τον Μυστρά και μετά από τρείς μήνες εντόπισε και ελευθέρωσε την σύζυγό του στην Ανδριανούπολη όπου είχε πωληθεί μαζί με τα παιδιά σε κάποιους Τούρκους γέρους , αλλά τα παιδιά είχαν μεταπωληθεί και καταλήξει στα χαρέμια του Μεχμέτ . Το φθινόπωρο του 1453 πληροφορήθηκε ότι ο Μεχμέτ είχε διατάξει την θανατική εκτέλεση του Ιωάννη γιού του Γεωργίου Σφραντζή που ήταν ηλικίας 14 ετών και οκτώ μηνών , και λίγο αργότερα πληροφορήθηκε ,άγνωστο αν ήταν αληθής ἤ ψευδής πληροφορία πως η Θάμαρ η κόρη του Σφραντζή πέθανε από λοιμώδη νόσο στο χαρέμι το 1455 μΧ . Ο Γεώργιος Σφραντζής συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον λατινόφιλο Θωμά Παλαιολόγο πού ανταγωνιζόταν για την διαδοχή του θρόνου τον αδελφό του Δημήτρη Παλαιολόγο ο οποίος ήταν τουρκόφιλος , στο τέλος πολέμησε ο ένας αδελφός κατά του άλλου αδελφού . Μετά την άλωση και της Πελοποννήσου από τους Τούρκους και τους Αλβανούς ο Θωμάς Παλαιολόγος διέφυγε στην λατινική Ρώμη εκεί ο Πάπας του παρείχε τα αναγκαία προς επιβίωση πέθανε το 1465 , τα δε τέκνα του έγιναν Λατίνοι πλην της μικρότερης Ζωής Σοφίας Παλαιολόγου γεννημένη στον Μυστρά μεταξύ 1453-1455 μΧ η οποία το 1472 παντρεύτηκε τον Ιβάν Γ΄ της Ρωσίας παππού του Ιβάν Δ' του τρομερού και ίδρυσαν την «Τρίτη Ρώμη» στην Μόσχα . Ο Δημήτριος Παλαιολόγος ακολούθησε τον Σουλτάνο και του παρέδωσε τα εδάφη της Πελοποννήσου ως ανίκανος να τα διακυβερνήσει και στην συνέχεια εξαφανίστηκε . Ο Γ. Σφραντζής εκάρη μοναχός σε μοναστήρι της Κέρκυρας λαμβάνοντας το όνομα Γρηγόριος ,ήλπιζε μάταια στις δυνάμεις των Λατίνων να ανακαταλάβουν την Κωνσταντινούπολη . Γέρων ασθενής συνέγραψε το Χρονικόν της Παλαιολόγειας δυναστείας . ___________________________________________________________________________________Το αίτιο της πτώσης της Νέας Ρώμης( Βυζαντινού ἤ ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους ) κατά την άποψή μου . Από την ίδρυση της Νέας Ρώμης επί του Βυζαντίου το 330 μΧ από τον Μέγα Κωνσταντίνο, αυτή κληρονόμησε και την παρακμή του Ρωμαϊκού κράτους που είχε αρχίσει από τον 1ο αι. μΧ με εξαίρεση ορισμένες περιόδους ανάκαμψης . Σχετιζόταν με την αλλαγή του πολιτεύματος σε απόλυτη μοναρχία , την αλλαγή του εθνικού στρατού σε ασθενέστερο μισθοφορικό στρατό .Η περίοδος αύξησης ισχύος της κλασσικής Αθήνας, Σπάρτης , Θήβας και Ρώμης ταυτίζεται με την περίοδο μεικτού αριστοκρατικού πολιτεύματος και ισχυρού εθνικού στρατού . Κοινωνία , στρατός και στρατιωτική και πολιτική ηγεσία πού ήταν τα ίδια πρόσωπα της αριστοκρατίας σε περίοδο ειρήνης και πολέμου , είχαν πατριωτική -εθνικιστική συνείδηση , σκληραγωγία και ήταν πολεμόχαροι , αθλητές , το οποίο επισκίαζε τον φόβο του θανάτου .Οι νόμοι του κράτους που περιείχαν και άγραφους ηθικούς νόμους ήταν πάνω από κάθε πρόσωπο είτε φτωχό οπλίτη είτε στρατηγό και γερουσιαστή ἤ βασιλιά ήταν ίδιες οι ποινές για παραβίαση των νόμων ανεξάρτητα κοινωνικής τάξεως . Η αλλαγή σε απόλυτη μοναρχία και μισθοφορικό στρατό προκαλούσε συνήθεια παθητικότητας , αδικίας , στρατιωτική ολιγαρχία , με επίγνωση ότι η ισχύς , και το κράτος ήταν ο ίδιος μισθοφορικός στρατός , ο εγωϊσμός των στρατηγών παραβίαζε τους γραπτούς και άγραφους νόμους δεν δίσταζαν να διαπράξουν δολοφονίες και προδοσία για να σφετεριστούν τον θρόνο , το οποίο ξεπληρώνονταν αργότερα με μεταφυσικό τρόπο με δολοφονημένους τους ίδιους , μέσο όρο βασιλείας κάθε σφετεριστή περίπου 4 έτη, ο μισθοφορικός στρατός ήταν ανεπαρκή άμυνα για τις βαρβαρικές εισβολές που αύξαναν σε αριθμό . Όταν μειωθεί το ηθικό φρόνημα του λαού αρχίζει η παρακμή , μπορεί ακόμα να σχηματίζουν λεγεώνες επανδρωμένες με στρατιώτες πτωχών αγροτικών περιοχών της αυτοκρατορίας , αλλά δεν είναι στο γένος Ρωμαίοι , έχει αρχίσει η παρακμή , Μπορεί να συνεχίζουν να παρουσιάζουν πολιτιστικά επιτεύγματα στις τέχνες που ευνοεί το πολιτικό καθεστώς και για αιώνες , αλλά αν μειώνεται στο έδαφος είναι παρακμή . Τι να τα κάνουν μερικά πολιτιστικά επιτεύγματα παραπάνω , αν ο λαός έχει χάσει την γενναιότητά του , θα χάσει και το έδαφος και τους ναούς και όλα. Όταν χωρίστηκε το ρωμαϊκό κράτος σε ανατολικό και δυτικό ,μπορεί το δυτικό να κατέρρευσε γρήγορα από τις γερμανικές εισβολές αλλά επειδή οι Γάλλοι και οι Γερμανοί έλκονταν στον Ελληνορωμαϊκό πολιτισμό βαπτίζονταν Χριστιανοί και μάθαιναν αλφάβητο , η κατάσταση ήταν δυσμενέστερη στο ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος όπου οι Τούρκοι ,και οι Αγαρηνοί έμεναν αβάπτιστοι , αναλφάβητοι και φανατικοί Ισλαμιστές . Η απόλυτη μοναρχία, ο ασθενής μισθοφορικός στρατός και κυρίως , τ' αμαρτήματα , οι δολοφονίες , η δειλία και η προδοσία των ολιγαρχιών Δουκών , Αγγέλων , και Παλαιολόγων και των υποτακτικών σε αυτούς ιερέων ήταν η αιτία της βαρβαρικής μάστιγας και της καταστροφής των Ρωμιών - Βυζαντινού πολιτισμού . ___________________________________________________________________________________Το 1025 μΧ πέθανε ο Βασίλειος Βουλγαροκτόνος ο τελευταίος αξιόλογος βασιλέας της Μακεδονικής δυναστείας , είχε περάσει την ζωή του στα πεδία των μαχών μακριά από τις συνωμοσίες των ανακτόρων καθώς ο πατέρας του και ο πατριός του είχαν δολοφονηθεί , και είχε ανακτήσει σημαντικό έδαφος στην Θράκη , την Ελλάδα , Ιλλυρικό και στην Κάτω Ιταλία αλλά έμεινε άτεκνος χωρίς διάδοχο , οι ανιψιές του ήταν στείρες - άτεκνες οι δε σύζυγοί τους δεν είχαν στρατιωτικές και διοικητικές ικανότητες . Το 1054 μΧ επήλθε το Σχίσμα δυτικής και ανατολικής Εκκλησίας μεταξύ του Πάπα Λέοντος Θ' κατά κόσμον Μπρούνο Φον Έγκισχαϊμ - Ντάγκσμπουργκ (Γερμανικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ) , και του Πατριάρχου Νέας Ρώμης - Κωνσταντινουπόλεως Μιχαήλ Κηρουλαρίου με αμοιβαίους αναθεματισμούς . Το 1057 μΧ ανήλθε στον θρόνο με πραξικόπημα ο Ισαάκιος Α΄ Κομνηνός , σε μία εκστρατεία ασθένησε από λοίμωξη και δύο έτη αργότερα αυτός ,η σύζυγός του και η κόρη τους έγιναν μοναχοί ,και άφησε διάδοχο τον Κωνσταντίνο Ι. Δούκα , Οι Κομνηνοί παρέμειναν στην φύση τους πραξικοπηματίες δεδομένου ότι όλες οι δυναστείες του Βυζαντίου είχαν προέλθει από πραξικοπήματα, οι Κομνηνοί δεν ανέτρεπαν κάποια νόμιμη ἤ λαϊκής αποδοχής αρχή , αλλά στο αίμα τους είχαν το πραξικόπημα , οι δε Δούκες , οι Άγγελοι και οι Παλαιολόγοι ήταν προδότες , όργανα των Λατίνων ἤ των Τούρκων . Το 1182 ο Ανδρόνικος Α΄ Κομνηνός χαρακτήρας πραξικοπηματία με επαναλαμβανόμενες απόπειρες , ανέτρεψε τον ανιψιό του Αλέξιο Β΄ Κομνηνό , στην συνέχεια το παράκανε σε σκληρότητα όπου οργάνωσε την «Σφαγή των Λατίνων » . Το 1185 μΧ κατά την γνώμη μου ίσως από συνωμοσία των Λατίνων τον ανέτρεψε ο Ισαάκιος Β' Άγγελος , το 1195 μΧ ο Αλέξιος Γ΄ Άγγελος με την υποστήριξη του μισθοφορικού στρατού ανέτρεψε τον αδελφό του αυτοκράτορα Ισαάκιο Β' τον τύφλωσε και τον φυλάκισε μαζί με τον γιό του Αλέξιο Δ' . - Το 1202 μΧ ο Πάπας της παλαιάς Ρώμης οργάνωσε την Δ' Σταυροφορία για την ελευθέρωση των Αγίων Τόπων από τους μουσουλμάνους , αντ' αυτού οι τυχοδιώκτες σταυροφόροι Φράγκοι και Ενετοί άρχισαν να λεηλατούν χριστιανικές πόλεις πρώτα την Ζάρα στην Δαλματία και στην συνέχεια το Βυζάντιο . Ο Αλέξιος Δ΄ που είχε δραπετεύσει από την Κωνσταντινούπολη ταξίδεψε στην Ζάρα και υποσχέθηκε στους Λατίνους και στον Πάπα υψηλές αμοιβές και υποταγή της ορθόδοξης Εκκλησίας στον Πάπα αν ανέτρεπαν τον θείο του Αλέξιο Γ' , και έφερε τους εχθρούς έξω από τα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως το 1203 μΧ .- Ο Αλέξιος Γ' διέφυγε νύχτα με τις κόρες του και με όσους θησαυρούς μπόρεσε να αρπάξει , ο Αλέξιος Δ' με τον τυφλό Ισαάκιο Β' ανέκτησαν τον θρόνο κατ' αυτόν τον τρόπο και υλοποίησε την υπόσχεσή του προς τους Λατίνους . Το οποίο δεν ανέχτηκε μέρος της ολιγαρχίας , κλήρου και λαού, στασίασαν και τους ανέτρεψαν δεύτερη φορά . Περίπου την 26η Ιανουαρίου 1204 διόρισαν αυτοκράτορα τον Νικόλαο Καναβό , δεκατρείς ημέρες αργότερα την 8η Φεβρουαρίου 1204 τον δολοφόνησε ο Αλέξιος Ε' Δούκας , καλούμενος από τα άσχημα φρύδια του « Μούρτζουφλος» , αυτός δωροδόκησε την φρουρά των «Βαράγγων» και εκτέλεσαν τους Ισαάκιο Β' και Αλέξιο Δ' , και ανακήρυξαν αυτοκράτορα τον Μούρτζουφλο . Την 9η Απριλίου 1204 οι «Λατίνοι » (Ενετοί και Φράγκοι υπό του Πάπα ) επιτέθηκαν στην Κωνσταντινούπολη , τότε ο Αλέξιος Μούρτζουφλος με την σύζυγό του Ευδοκία και την φρουρά του διέφυγε στην Μοσυνούπολη στον πεθερό του , αυτός προέτρεψε το ζεύγος να λουστεί και εντός του λουτρού όρμησε ομάδα των υπηρετών του πεθερού και τον τύφλωσε μπροστά στα μάτια της συζύγου , στην συνέχεια τον συνέλαβαν οι Λατίνοι και τον καταδίκασαν σε θάνατο. Την 12η Απριλίου 1204 στην Κωνσταντινούπολη εξέλεξαν αυτοκράτορα τον Κωνσταντίνο ΙΑ' Λάσκαρη ο οποίος την επομένη 13η Απριλίου 1204 διέφυγε προς την Βιθυνία , τις ίδιες ημέρες οι Άγγελοι , οι Δούκες , οι Κομνηνοί ,οι Παλαιολόγοι και οι Λασκαρίδες άλλοι λιποτάκτησαν, άλλοι υποχώρησαν , άλλοι βρήκαν την ευκαιρία να αποσχισθούν ιδρύοντας μικρότερα κράτη , οι δε Λατίνοι αν και δεν είχαν μεγάλες δυνάμεις ενώνονταν υπό του Πάπα άλωσαν την διαλυμένη ως κράτος Νέα Ρώμη - Κωνσταντινούπολη και πέριξ εδάφη για 58 χρόνια. __________________________________________________________________________________ Το πρώτο Ρωμαϊκό κράτος που προέκυψε από την απόσχιση ήταν ανατολικά της Τραπεζούντας των μεγάλων Κομνηνών από τον εγγονό του Ανδρόνικου Α' Κομνηνού που είχε εκτελεστεί το 1185 και γιό του Μανουήλ Κομνηνού που τον είχαν τυφλώσει και της πριγκίπισσας της Γεωργίας , τον Αλέξιο Α' Κομνηνό ο οποίος έλαβε στράτευμα από την θεία του Θάμαρ της Γεωργίας και κατέλαβε τον Πόντο που ήταν πατρίδα των Κομνηνών , τα πρώτα έτη συνόρευε με το κράτος της Νικαίας αλλά στην συνέχεια συρρικνώθηκε . Δυτικά ιδρύθηκε το Δεσποτάτο της Ηπείρου από τον Μιχαήλ Α' Δούκα νόθο γιό του Ιωάννη από τον οίκο των Αγγέλων , αυτό το πρόσωπο ήταν ο μεγαλύτερος τυχοδιώκτης άλλαζε συμμαχίες ανάλογα τις περιστάσεις και καταπατούσε κάθε συνθήκη και υπόσχεση , αρχικά ήταν στις υπηρεσίες των Φράγκων μετά διέφυγε στην Ήπειρο συμμάχησε με τους Βουλγάρους , μετά άλλαξε στρατόπεδο και συμμάχησε πάλι με τους Φράγκους , έθεσε το Δεσποτάτο υπό την ηγεσία του Πάπα , μετά άλλαξε γνώμη και το έθεσε υπό την επικυριαρχία της Βενετίας κλπ Με αυτόν τον τρόπο εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Ήπειρο , το νότιο Ιλλυρικό, την δυτική Θεσσαλία και δυτική Στερεά Ελλάδα στην συνέχεια συρρικνώθηκε . Το 1208 ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως έστεψε βασιλέα τον Θεόδωρο Α' Λάσκαρη με προσωρινή έδρα του Ρωμαϊκού κράτους την Νίκαια της Βιθυνίας . Ο Θεόδωρος Λάσκαρης είχε στρατιωτικές και οργανωτικές επιτυχίες , από τον γάμο του με την Άννα Αγγελίνα κόρη του Αλεξίου Γ' Αγγέλου και από τον γάμο του με άλλη απέκτησε μόνο κόρες , την πρώτη την Ειρήνη την πάντρεψε με τον Ανδρόνικο Παλαιολόγο περίπου το 1216 αλλά μετά από λίγο καιρό αυτός πέθανε από λοιμώδη νόσο , την πάντρεψε δεύτερη φορά με με τον Ιωάννη Γ' Δούκα Βατάτζη , γεννημένο στο Διδυμότειχο. Αυτός με περισσότερους πολέμους διπλασίασε την έκταση του Ρωμαϊκού κράτους της Νικαίας στην Μικρασιατική και Αίμου χερσονήσους , πέθανε το 1258 μΧ και κηδεύτηκε στο Νυμφαίο Ιωνίας τον αναπαριστούν σε αγιογραφίες . Απέκτησε μόνο έναν γιό και διάδοχο τον Θεόδωρο Β' Λάσκαρη Βατάτζη , τον οποίο πάντρεψε με την Έλενα Ασανίνα των βασιλέων Ιβάν Ασέν της Βουλγαρίας και Άννα Μαρία της Ουγγαρίας και απέκτησε με αυτήν την ένωση καθώς και ένα ακόμα παιδί με άλλη σύζυγο τις θυγατέρες Ειρήνη Δούκαινα Λασκαρίνα , Ευδοκία Λασκαρίνα , Μαρία Λασκαρίνα και τον διάδοχο Ιωάννη Δ΄ Λάσκαρη Βατάτζη βασίλεψε μόνο 4 έτη και πέθανε σε ηλικία 36 ετών κατά μία άποψη από επιληψία , αλλά και για τον Ιβάν τον Τρομερό που είχε ειπωθεί επιληψία , η εκταφή έδειξε δηλητηρίαση με επαναλαμβανόμενες δόσεις . ___________________________________________________________________________________Αν έπεσε θύμα δολοφονίας ο Θεόδωρος Λάσκαρης Βατάτζης έγινε από τον φαύλο κύκλο συνωμοτών της άρχουσας τάξης γύρω από τον δολοπλόκο , αδίστακτο , σφετεριστή με αξίωμα κοντόσταυλου Μιχαήλ Η' Παλαιολόγο . Τότε ο διάδοχος Ιωάννης ήταν επτά ετών , λίγο προτού πεθάνει ο πατέρας του είχε αναθέσει την προστασία του ανήλικου διαδόχου και του κράτους , σε δύο πρόσωπα της εμπιστοσύνης του στον πατριάρχη Αρσένιο ,κατά κόσμον Γεώργιο Αυτωρειανό ο οποίος είχε γεννηθεί στην Κωνσταντινούπολη και μετά έγινε απλός μοναχός ,αλλά ο Θεόδωρος επειδή τον εμπιστευόταν ζήτησε να χειροτονηθεί ιερέας και πατριάρχης τότε ήταν ηλικίας 58 ετών , και στον πρωτοβεστιάριο Γεώργιο Μουζάλων από το Αδραμύττιο τότε ηλικίας 38 ετών τον οποίο όρισε αντιβασιλέα .Εννέα ημέρες μετά τον θάνατο του βασιλέως Θεόδωρου , δολοφόνησε και τον Γ. Μουζάλωνα μία δολοφονική ομάδα που είχε οργανώσει ο κοντοσταυλίτης Μ.΄ Παλαιολόγος . Στην συνέχεια ο Μ. Παλαιολόγος προήχθη σε δεσπότη και συμβασιλέα , ο πατριάρχης Αρσένιος τον έβαλε να ορκιστεί ότι δεν θα ανατρέψει τον νόμιμο διάδοχο . Την 15η Αυγούστου 1261 ως εκ θαύματος οι Ενετοί απουσίαζαν με τον στόλο τους στον Εύξεινο Πόντο και μία Πύλη της Κωνσταντινούπολης είχε μείνει αφύλακτη , από την οποία εισήλθε ο Α. Στρατηγόπουλος ένας μέτριας ικανότητας στρατηγός της Νίκαιας με μερικές εκατοντάδες στρατιώτες και την ανακατέλαβε . Τότε ο πατριάρχης , όσιος Αρσένιος ανακάλυψε ότι ο Μ. Παλαιολόγος είχε τυφλώσει τον νόμιμο διάδοχο Ιωάννη και αφόρισε τον Μιχαήλ Παλαιολόγο , αυτός καθαίρεσε τον Αρσένιο και τον εξόρισε στην Προκόννησο και σφετερίστηκε το βασιλικό στέμμα . Με την γενιά του αφορισμένου στον θρόνο που όλοι οι απόγονοί του ήταν δειλοί και προδότες ήταν σαν μην είχε γίνει ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης .Για περίπου δύο αιώνες οι Παλαιολόγοι κρατήθηκαν στον θρόνο με προδοσίες και έχασαν κομμάτι κομμάτι σχεδόν ολόκληρο το έδαφος , δεν υπήρχαν σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις ούτε για την άμυνα του κράτους , ούτε για να εκδιώξουν τους Παλαιολόγους . Οι απόγονοί του σφετεριστή Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου χωρίστηκαν σε Λατινόφιλους και Τουρκόφιλους και μετά την Β΄ Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς οι μεν κατέφυγαν στον Πάπα και έγιναν Λατίνοι , οι δε ακολούθησαν τον Μεχμέτ και άγνωστο τι απέγιναν . ___________________________________________________________________________________Η κόρη του λατινόφιλου Θωμά Παλαιολόγου , η Ζωή Σοφία Παλαιολογίνα έγινε Τσαρίνα της Ρωσίας διά γαμήλιας ένωσης με τον ένδοξο ρωσικό βασιλικό οίκο Ρούρικ αλλά καθώς η γενιά αυτής ήταν από τον αφορισμένο , εξαπλώθηκε και στην δική της τσαρική γενιά η θεία τιμωρία και έτσι καταστράφηκε και ο βασιλικός οίκος Ρούρικ . Η Ρωσία ήταν χώρα των Τσάρων το κράτος τους σχηματίστηκε με βασιλεία και κανένας άνθρωπος δεν είχε τολμήσει να σφετεριστεί τον ρωσικό θρόνο της δυναστείας των Ρούρικ επί οκτώ αιώνες . Η πατρική γραμμή Ρούρικ ήταν Βάραγγοι (Βίκινγκς) Ρως από την Σκανδιναβία που βασίλεψαν επί ανατολικών Σλάβων , Φίννων, Σκανδιναβών και άλλων φυλών , το κράτος των Ρως εκτεινόταν από τα σύνορα της νοτιανατολικής Φινλανδίας στο Βορρά έως νοτίως του Κιέβου στον Νότο , με επίκεντρο αρχικά το Νόβγκοροντ , μετά το Κίεβο και στην συνέχεια την Μόσχα που ήταν ενδιάμεσα , από την συμμαχία του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου τον 10αι. μΧ , και τον γάμο της αδελφής αυτού με τον βασιλιά των Ρως αφού προηγουμένως βαπτίστηκε έγινε η ομαδική βάπτιση των Ρως και προέκυψε και η φρουρά των Βαράγγων της Κωνσταντινούπολης . Η Ζωή Σοφία Παλαιολογίνα από τον γάμο της με τον Ιβάν Γ' της Μόσχας και πασών των Ρωσιών απέκτησε οκτώ παιδιά .Ο πρωτότοκος διάδοχος ήταν ο Βασίλειος Γ΄ της Ρωσίας , αυτός με την δεύτερη σύζυγό του Έλενα Γκλίνσκαγια της Λιθουανίας απέκτησε δύο γιούς , αλλά την δολοφόνησαν με δηλητήριο και έμειναν ορφανά από γονείς όταν ήταν νήπια , ο πρωτότοκος και διάδοχος ήταν ο Ιβάν Δ' ο Τρομερός , πρώτα παντρεύτηκε την Αναστασία Ρομάνοβα η οποία επίσης δολοφονήθηκε με δηλητήριο , και πιθανότατα δηλητηρίαζαν και αυτόν για να τον σφετεριστεί ο εξάδελφός του Βλαντίμιρ της Ευφροσύνης . Ο Ιβάν ο τρομερός επιβίωσε αλλά εκδικήθηκε άγρια , σχημάτισε μία τσαρική πολιτική τρομοκρατική οργάνωση η οποία δήμευε περιουσίες και εκτελούσε άρχοντες Βογιάρους για πραγματική ἤ υποθετική συνωμοσία . Ο πρώτος γιός του Ιβάν του Τρομερού Ντμίτρι πνίγηκε σε ναυάγιο σε έναν ποταμό όταν ήταν βρέφος , τον δεύτερο γιό του Ιβάν Ιβάνοβιτς τον πάντρεψε με το ζόρι τρείς φορές , διότι οι πρώτες νύφες δεν τεκνοποίησαν και μόνο η τρίτη έμεινε έγκυος αλλά απέβαλε όταν ο Ιβάν ο Τρομερός σκότωσε πάνω στον θυμό του τον Ιβάν Ιβάνοβιτς , ο τρίτος γιός του ήταν ο Φιοντόρ ο Κωδωνοκρούστης , διανοητικά καθυστερημένος ίσως και ανίκανος πάντως δεν άφησε αρσενικό διάδοχο , είχε παντρευτεί την Ιρίνα Γκουντούνοβα αλλά το κράτος κυβερνούσε στο παρασκήνιο ο αδελφός αυτής Μπορίς Γκουντούνοβ ίσως μεικτής ταταρικής καταγωγής , που όσο ζούσε ο Ιβάν ο Τρομερός είχε αποτύχει να τον υποπτευθεί , και ο τέταρτος γιός του Ιβάν του Τρομερού ήταν ο Ντμίτρι του Ούγκλιτς τον οποίο δολοφόνησε ο Μπορίς Γκουντούνοφ και έτσι χάθηκε και ο ρωσικός οίκος Ρούρικ που βασίλεψε στην Ρωσία από τις αρχές του 9ο αι. μΧ έως τα τέλη του 16ου αι. μΧ . Υπήρξε μία σύντομη ταραγμένη περίοδος που κινδύνευσε η Ρωσία έως το 1613 που ξεκίνησε η δυναστεία Ρομάνοφ απογόνων του αδελφού της δολοφονημένης Τσαρίνας Αναστασίας Ρομάνοβα και ακολούθησε περίοδος νέας ακμής .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου