Αμερικανοί νομπελίστες και ιστορικοί έχουν πεί για την μικρασιατική εκστρατεία , πώς οι Έλληνες ήταν πολύ καλοί πολεμιστές , υπερείχαν των Τούρκων καί παρ' ολίγον να είχαν εισβάλει στην Άγκυρα και να διέλυαν τον στρατό του Κεμάλ, άν δεν είχαν προδοθεί. Στην αρχή της εκστρατείας ο ελληνικός στρατός διέθετε καλούς αξιωματικούς και σχετική πολιτική στήριξη από την γαλλοβρετανική συμμαχία . Η κωνσταντινική κυβέρνηση το 1920 δεν δίστασε να διώξει αυτούς τους αξιωματικούς , να τους αντικαταστήσει με άλλους άχρηστους πού είχαν αποταχθεί και φυλακιστεί καί να διαρρήξει τις σχέσεις της με την συμμαχία, μια αμφιλεγόμενη συμμαχία πού έπαψε να υφίσταται με αφορμή την επαναφορά από την εξορία των γερμανόφιλων Βασιλιά Κωνσταντίνου και του αυλικού του Μεταξά πού πραγαματοποίησε η μειοψηφική αντιβενιζελική κυβέρνηση με νόθο δημοψήφισμα για να μεταφέρει την ευθύνη αυτήν στον λαό , δηλαδή επανοφορά στο πολιτική εξουσία προσώπων θεωρούμενων εχθρικών της συμμαχίας ,μην έχοντας πλεόν διεθνή αναγνώριση του κωνσταντινικού καθεστώτος, οι σύμμαχοι δεν τήρησαν τις νομικές υποχρεώσεις τους προς την Ελλάδα, ούτε κι όταν αποκαταστάθηκε αργότερα η νομιμότητα , αντίθετα ο εχθρός καλλιέργησε έντεχνα τους στρατηγικούς στόχους του, έκανε δικούς του συμμάχους , τις εχθρικές Σοβιετική Ένωση και Ιταλία , μετά και την Γαλλία πού τον εφοδίασαν με άφθονο υλικό , αλλά και η κυβέρνηση των ΗΠΑ που πρίν είχε φιλλεληνική στάση , αργότερα και με την αλλαγή προέδρου της και τις οικονομικές συμφωνίες με τους Τούρκους , η στάση της έγινε φιλοτουρκική . Ολες οι άλλες μουσουλμανικές χώρες ήταν υπερ της Τουρκίας .Η ηνωμνένη αντιβενιζελική παράταξη είχε διεκδικήσει την εξουσία με αντιπολεμική προπαγάνδα κι όταν κατέλαβε την εξουσία πού ήταν ο αντικειμενικός σκοπός της δεν μπορούσε να διαχειριστεί διπλωματικά και στρατιωτικά την κατάσταση του πολέμου και σύντομα βρέθηκε σε αδιέξοδο , λίγο αργότερα υπό της λαικής κατακραυγής τα μέλη αυτής της κυβέρνησης στήθηκαν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα καταδικασθέντες για εσχάτη προδοσία κι ο εγωιστής Βασιλιάς και ο αλαζονικός κύκλος της αυλής πού για την απομάκρυνσή τους είχαν σημειωθεί τρία πραξικοπήματα , από διαφορετικούς αξιωματικούς το 1909, το 1916 και το 1922 εξορίστηκαν . Χάθηκε μεγάλη ευκαιρία , απελευθέρωσης και ανασύστασης του Κράτους ,το αποτέλεσμα της ήττας υπήρξε εθνικά ολέθριο , η σημερινή μειονεκτικότατη θέση του προτεκτοράτου ,οφείλεται στην αποτυχία της μικρασιατικής εκστρατείας , στην συνέχεια σε έλλειψη μεγάλων πολιτικών προσωπικοτήτων καί στην εγκατάλειψη της Μεγάλης Ιδέας και κάθε εθνικής ιδέας απ' όλα τα πολιτικά κόμματα ανεξαιρέτως , στην υιοθέτηση πολιτικής ενδοτισμού και επειδή το ένα φέρνει το άλλο , τέλος στην εξυπηρέτηση της γενοκτονικής αποικιοκρατικής πολιτικής, Ξένων Δυνάμεων , δηλαδή ο ορισμός της εσχάτης προδοσίας. Απόσπασμα διαγγέλματος πού είχε εκδόσει η "Εκτελεστική Επιτροπή της Επαναστάσεως" στις αρχές Οκτωμβρίου 1922. "
Η Επανάστασις έχει ταχθεί υπεράνω των κομμάτων........η πολιτική της δεν συνίστατο μόνο είς εξαναγκασμόν της παραιτήσεως του Κωνσταντίνου (χωρίς να θίγει τάς βάσεις του πολιτεύματος) αλλά και είς την κατάλυσιν ολοκλήρου του κωνσταντινικού- αυλικού πολιτικού και στρατιωτικού συγκροτήματος το οποίον έταξε τον Βασιλέα υπεράνω της Πατρίδος, κατέλυσε τάς λαικάς ελευθερίας και τοιουτοτρόπως επροκάλεσε την μεγάλην εθνικήν συμφοράν .......Η επανάστασις ευρίσκεται αντιμέτωπος και θεωρεί εχθρούς της Πατρίδος , όλους ανεξαιρέτως τους πρωτοστατήσαντας παράγοντας του κωνσταντινισμού , εις τους οποίους οφείλεται η διάρρηξις των συμμαχιών , η μεγάλη τραγωδία του Γένους.Τέλος η πολιτική της εθνικής σωτηρίας συνίσταται εις την προσπάθειαν προς έξαρσιν του εθνικού φρονήματος και συναδέλφωσιν . Αλλ' η συναδέλφωσις θα ήτο αρχή ανήθικος αν επρόκειτο να σημάνη λήθην ἤ μετάθεσιν των τρομερών ευθυνών , σύγχυσιν των αθώων και ενόχων.Η Επανάστασις αποβλέπει εις την συναδέλφωσιν του πλανηθέντος λαού, ο οποίος υπέστη υπό των αναξίων αρχόντων , τάς σκληράς θυσίας αίματος, χρήματος και τιμής.Αλλά θεωρεί επιβεβλημένην την παραδειγματικήν ποινικήν τιμωρίαν των εχθρών της πατρίδος , εις τους οποίους οφείλεται η κατάρρευσις του Μικρασιατικού Μετώπου ...καθώς και τον οριστικόν, ηθικόν και πολιτικόν θάνατον των πρωτουργών της καταστροφής.Συνεπώς είναι κοινή απαίτησις ο πάνδημος στιγματισμός των μεγάλων ενόχων. Γονατάς, Πλαστήρας, Σακελλαρόπουλος,Χατζηκυριάκος,Φωκάς Στα μέσα Οκτωμβρίου , εκδόθηκε διάταγμα συστάσεως και λειτουργίας εκτάκτου στρατοδικείου προς εκδίκασιν των κατά των υπαιτίων της εθνικής καταστροφής κατηγοριών, η ανακριτική επιτροπή παρέπεμψε με την κατηγορία της εσχάτης προδoσίας ,τούς : Δημήτριος Γούναρης , αρχηγός τού Λαικού Κόμματος και πρωθυπουργός την περίοδο 1921-1922 , εκπρόσωπος του αντιβενιζελισμού . Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης , υπουργός οικονομικών και επισιτισμού και πρωθυπουργός το1922. Νικόλαος Στράτος , αποστάτης και υπουργός εσωτερικών, πρωθυπουργός για λίγες ημέρες το 1922 . Γεώργιος Μπαλταντζής , υπουργός εξωτερικών . Νικόλαος Θεοτόκης , υπουργός δικαιοσύνης και στρατιωτικών . Γεώργιος Χατζανέστης , διοικητής στρατιάς Αν. Θράκης και μετά Μικράς Ασίας Μιχαήλ Γούδας , υποναύαρχος ε.α , ανέλαβε κατά σειρά χαρτοφυλάκια εσωτερικών, εθνικής οικονομίας και ΤΤΤ Ξενοφών Στρατηγός, υποστράτηγος ε.α καί υπουργός συγκοινωνιών . Ο πρίγκηπας Ανδρέας, αντιστράτηγος, διοικητής Β΄ σώματος στρατού , συνελήφθη στη Κέρκυρα και δικάσθηκε σε νεώτερο στρατοδικείο αυθημερόν με την βαριά κατηγορία αρνήσεως εκτελέσεως διαταγής της στρατιάς στην μάχη του Σαγγάριου, ενώπιον της εχθρικής απειλής, ενώ σε άλλο δικαστήριο δικάσθηκαν διάφοροι πολιτικοί,δημοσιογράφοι κλπ πού αντιμετώπισαν πιό ελαφρές κατηγορίες και τους επιβλήθηκαν μικρότερες ποινές κάθειρξης , αλλά σύντομα με την επιστροφή του Βενιζέλου τους δόθηκε αμνηστεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου