Γενέθλιον της Νέας Ρώμης - Κωνσταντινουπόλεως .

                                                                                     Χάρτης μικρογραφίας  της Κωνσταντινουπόλεως  του 1422  του χαρτογράφου Cristoforo Buondelmonti από την Φλωρεντία . - Mediaeval map of Constantinople  by Cristoforo Buondelmonti, a Florentine cartographer , from the volume Liber  insularum archipelagi. Date: 1422  ________________________________________________________________________________  Νέα Ρώμη (Λατ. Nova Roma ) ήταν το όνομα που έδωσε ο Αύγουστος Άγιος    Κωνσταντίνος ,  ο Μέγας  στο  νέο διοικητικό , πολιτιστικό   κέντρο  της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας επί της θέσεως και επεκτάσεως του αρχαίου ελληνικού  Βυζαντίου  που έμεινε  περισσότερο   γνωστή  ως   Κωνσταντινούπολη . Απ' αυτό το γεγονός οι   Έλληνες κάτοικοι  και υπήκοοι προσδιορίζονται ως  Ρωμαίοι και μέχρι  σήμερα Ρωμιοί , ενώ  οι δυτικοί και ιδίως μετά το Σχίσμα διακρίνονται  ως Λατίνοι .  Η ιστορία της Νέας Ρώμης - Κωνσταντινούπολης ἤ ( Ανατολικής Ρωμαϊκής  ἤ Βυζαντινής αυτοκρατορίας )  ,  διήρκεσε από την 11η Μαΐου 330 μΧ  έως  την 29η Μαΐου 1453 μΧ  .  (Η Α' Άλωση ήταν από τους Λατίνους ἤ Ενετούς και Φράγκους της Δ' Σταυροφορίας υπό του Πάπα , το  1204-1261 μΧ  ώσπου ανακτήθηκε ,  η Β' Ἀλωση από τους Οθωμανούς Τούρκους 1453 έως σήμερα μακράς διάρκειας , που οι  λατινικοί ,και εβραιο- σοβιετικοί  και αμερικανο-εβραϊκοί  καπιταλιστικοί ιμπεριαλισμοί σύμμαχοι του τουρκικού κράτους  εμπόδισαν   την ανάκτηση  )  . Οι  Βάραγγοι  (Στρατιωτική ολιγαρχία  των Ρως )  την αποκαλούσαν   Miklagaror / Μεγαλόπολη    ,  οι  νεότεροι      Ρώσοι     Tsargrad  ἤ  Carigrad /  Βασιλέως Πόλη ,οι  Άραβες  Rumiyyat al kubra   « Μεγάλη Πόλη   των Ρωμαίων » , οι    Πέρσες Takht e Rum  « Θρόνος των Ρωμαίων »  ἤ « Βασιλεία των Ρωμαίων  » .                                                                                           _________________________________________________________________________________     Β' Ελληνικός αποικισμός κ' Βυζάντιο .     Ήταν η εξάπλωση των αρχαίων Ελλήνων  από τις παράκτιες πόλεις του Αιγαίου και του Ιονίου πελάγους οργανωμένα διά των πλοίων προς ακατοίκητες ακτές της Προποντίδος  και  Ευξείνου  Πόντου , την Αδριατικής  ,Σικελίας  ,  κάτω Ιταλίας  , νοτίου  Γαλλίας  , ανατολικής Ιβηρικής  , Κυρηναϊκής στην βορειοανατολική Αφρική  από τον 8ο έως 6ο αι. πΧ . Πρώτοι άρχισαν τον αποικισμό στην Κάτω Ιταλία οι Ευβοείς από την Χαλκίδα και την  Ερέτρια , ακολούθησαν οι Μιλήσιοι  , οι Μεγαρείς , οι Φωκαείς , οι Αχαιοί , οι Νάξιοι , οι Σάμιοι , οι Ρόδιοι .οι Θηραίοι, οι Κρήτες , οι Αθηναίοι , οι Σπαρτιάτες ,πολλές αποικίες εξελίσσονταν σε μητροπόλεις που ίδρυαν νέες αποικίες .  Η Μεγαρίδα είναι  μία  λωρίδα ξηράς  ενδιάμεσα   Αττικής  και Κορίνθου  , στην αρχαιότητα ενδιάμεσα   δύο ισχυρών κρατών -πόλεων  ανατολικά των  Αθηναίων και νοτιοδυτικά των Κορινθίων , αυτό το μειονέκτημα αντισταθμιζόταν με ακτές και λιμένες δυτικά στον Κορινθιακό κόλπο που έχει έξοδο το Ιόνιο πέλαγος και    νοτιοανατολικά στον Σαρωνικό κόλπο  που είχε άνοιγμα  στο Αιγαίο Πέλαγος  .   Οι Μεγαρείς    διά των πλοίων  αποίκισαν  δυτικά  στην κάτω  Ιταλία και Σικελία και βορειοανατολικά    στην   Θράκη ,   Προποντίδα και Εύξεινο Πόντο , ορισμένες από τις γνωστές  ΒΑ αποικίες των  Μεγαρέων  ήταν το Βυζάντιο , Χαλκηδών ,  Νικομήδεια ,  Μεσημβρία   ,  Σηλυβρία ,Ηράκλεια η  Ποντική , Αστακός . - Το Βυζάντιο είχε οικιστεί από τον  7ο αι. πΧ  από τον Βύζαντα τον Μεγαρέα , σε  προστατευόμενη  θέση  χερσονήσου   μεταξύ της δυτικής ακτής της Προποντίδας και  του πορθμού  Βοσπόρου που διασταυρώνεται με τον   Κεράτιο  κόλπο  ,  πλεονεκτική από   εμπορική  κομβική θέση  ενδιάμεσα θαλασσών και ηπείρων και αμυντική αφού  κλεινόταν από θάλασσα στις τρείς πλευρές και τείχιζαν την πλευρά της ξηράς (Εξαλείφει ένα εχθρικό πλεονέκτημα  αριθμητικά μεγάλης επίθεσης) .   Παρέμεινε  για μεγάλο χρονικό διάστημα  στην συμμαχία  των  Αθηναίων και διατήρησε αρκετούς αιώνες αυτονομία επί Μακεδονικής και Ρωμαϊκής επέκτασης ,  ορισμένες φορές έγινε πεδίο μάχης  μεταξύ  στρατιωτικών και πολιτικών  αντιπάλων Λατίνων  ,   μετά από κάθε καταστροφή γινόταν ανοικοδόμηση  και σταδιακά επιστρέφονταν τα προνόμιά του .  _________________________________________________________________________________    Αρχαία Ρώμη , Κρίση , Τετραρχία .    Η  επιθετικότερη πόλη κράτος της κεντρο-δυτικής Ιταλίας ήταν η αρχαία Ρώμη έως  τον 1ο αιώνα πΧ η Ρωμαϊκή δημοκρατία είχε επεκτείνει την κυριαρχία της στις χερσονήσους , νήσους ,  ακτές και ενδοχώρα   της Μεσογείου θαλάσσης και  Ευξείνου Πόντου, που ήταν ελληνικές , γαλατικές , καρχηδονιακές και λοιπών εθνών περιοχές  . Οι Ρωμαίοι  υιοθέτησαν τον ελληνικό πολιτισμό εκτός της γλώσσας ( Αν είχε γίνει κι αυτό δεν θα διακρίνονταν σε χωριστό έθνος)    το θετικό ήταν ότι επιβίωσε η ελληνική εθνότητα σε όλη την  χρονική  διάρκεια στην επικράτεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας  .  Στα τέλη του 1ου αι. μΧ  αιώνα το  ρωμαϊκό πολίτευμα   είχε μεταβληθεί  σε μοναρχία ,  αλλά από την μεταβολή του στρατού σε  μισθοφορικό ,  την χλιδή των πόλεων και την μαλθακότητα  των αστών  άρχισε η μακρά παρακμή  που συνεχίστηκε και επί Νέας Ρώμης ἤ ( Ανατολικής Ρωμαϊκής ἤ Βυζαντινής αυτοκρατορίας ).  Οι στρατιωτικές λεγεώνες αποτελούμενες από  στρατιώτες αγροτικών κοινωνιών   από τις διάφορες επαρχίες της αυτοκρατορίας  που ανέρχονταν σε στρατιωτικούς  βαθμούς  διόριζαν αυθαίρετα  τους  διοικητές του στρατού Αυγούστους (Βασιλείς -αυτοκράτορες )  ,  αυτοί   είχαν μέσο όρο βασιλείας  περίπου 4 έτη είτε δολοφονημένοι   από συνωμοσίες , είτε φονευμένοι σε μάχες  , η  τελευταία στρατιωτική ολιγαρχία ήταν Ιλλυριο-θρακική που προέκυψε από τις παραδουνάβιες λεγεώνες .   Το 293 μΧ ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός  από αγροτική οικογένεια   της Δαλματίας   προς βελτίωση της  διακυβέρνησης του κράτους  καθιέρωσε αρχικά δυαρχία, διαιρώντας την διοίκηση σε δύο τμήματα Ανατολής  και Δύσεως , στην συνέχεια την υποδιαίρεσε  σε δύο ανατολικά και δύο δυτικά τμήματα  καθιερώνοντας  σύστημα τετραρχίας  από δύο Αυγούστους και δύο υφιστάμενους Καίσαρες  , ο ίδιος είχε έδρα την Νικομήδεια της Βιθυνίας και οι   διοικητικές έδρες των άλλων τριών από ανατολικά προς δυτικά ήταν στο Σίρμιον της Παννονίας , το Μιλάνο στην Εντεύθεν των Άλπεων Γαλατία ἤ  Γαλλία  , και το Τρίερ τότε βόρειο Γαλατία ἤ Γαλλία  ,  αυτοί  δεν είχαν  μονιμότητα ούτε δικαίωμα  μεταβίβασης  της διοίκησης  στους συγγενείς τους   . Το στρατιωτικό αυτό σύστημα διακυβέρνησης    διήρκεσε μικρό  χρονικό διάστημα γιατί ο ένας Αύγουστος αρνήθηκε  να συνταξιοδοτηθεί  ο γιός αυτού και άλλων να διαδεχθούν τους πατέρες τους και στασίαζαν ,  οι δε λατινικές   φατρίες ευνόησαν έναν στασιαστή για να ξαναφέρουν την βασιλεία  στην παλαιά   Ρώμη , ένας άλλος στασίασε στην Αφρική , και ξεκίνησαν οι εμφύλιοι    πόλεμοι     . ________________________________________________________________________________  Μέγας Κωνσταντίνος , Νέα Ρώμη -Κωνσταντινούπολη . Ο  Κωνστάντιος  Χλωρός με καταγωγή από την Δαρδανία  ,  ήταν Καίσαρας  της Γαλλίας  και Βρετανίας  , ο γιός  του Κωνσταντίνος είχε γεννηθεί μεταξύ 272 μΧ - 282 μΧ  , όπου μεγάλωσε στην αυλή του Διοκλητιανού στην Νικομήδεια τον οποίο είχε κρατήσει  για να εξασφαλίσει  την πίστη του Χλωρού   . Το  305 μΧ  παραιτήθηκε ο Διοκλητιανός , ενώ  ο   Κωνσταντίνος έλαβε άδεια να επισκεφθεί τον πατέρα του  ,  όπου έγινε βοηθός του  και  άρχισε να τον γνωρίζει και να τον συμπαθεί ο δυτικός στρατός .  Το 306 μΧ πέθανε ο Κωνστάντιος Χλωρός  και  οι στρατιωτικές λεγεώνες της Γαλατίας ανακήρυξαν Αύγουστο    τον γιό του   Κωνσταντίνο . Βαδίζοντας κατά  της παλαιάς Ρώμης   είδε στον ουρανό πριν την μάχη το σχήμα  ΧΡ που το  καθιέρωσε ως το  Χριστιανικό Ρωμαϊκό σύμβολο του στρατού  . Όταν   νίκησε τους λοιπούς  στασιαστές  Αυγούστους - Καίσαρες αποκατέστησε  την  μοναρχία ,  και μαζί και την  ανεξιθρησκεία , από την επιρροή της μητέρας του Αγίας Ελένης  περισσότερο ευνόησε την   Χριστιανική θρησκεία και ό ίδιος  βαπτίσθηκε σε μεγάλη ηλικία .  Το 324 μΧ  ο   Κωνσταντίνος ο Μέγας   αποφάσισε να ιδρύσει  νέο διοικητικό , πολιτιστικό , πνευματικό  κέντρο  της  ενιαίας  Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας  μακριά από τις λατινικές φατρίες ,   επί της στρατηγικής θέσεως  του  Ελληνικού Βυζαντίου με την ονομασία «Νέα Ρώμη»  ,είναι  ο ιδρυτής της Νέας Ρώμης λεγόμενης και  Βυζαντινής  αυτοκρατορίας  . Τα εγκαίνια της νέας πρωτεύουσας  έγιναν   με λαμπρότητα  την  11η  Μαΐου  330 μΧ  όπως φαίνεται και από την έκδοση  αναμνηστικών νομισμάτων για  να τιμηθεί το γεγονός   .  Κατά την παράδοση ένα θεϊκό όραμα  του είχε υποδείξει  το Βυζάντιο ως θέση της νέας πρωτεύουσας της Αυτοκρατορίας  κι ένας Άγγελος που οι άλλοι δεν μπορούσαν να δούν τον οδήγησε στην απόσταση που θα επέκτεινε την πόλη πρός  την  ξηρά στο σημείο που θα κατασκευαζόταν νέο τείχος   .  Γιά την ουράνια  προστασία της πόλεως  είχε ξεκινήσει  η κατασκευή ενός μεγάλου  Nαού  των Αγίων Αποστόλων  που  εντός   εντός αυτού είχαν μεταφερθεί  μικρά κομμάτια  από τον Σταυρό του Ιησού Χριστού  ορισμένα   λείψανα  των Αγίων   Αποστόλων  και άλλα ιερά κειμήλια, στό ίδιο μέρος  ενταφιάστηκε και  ο Άγιος  Κωνσταντίνος  ,  τον  οποίο   αναγνώρισαν όλες οι Χριστιανικές εκκλησίες  πλην  των  Σχισματικών Λατίνων. Αυτός ο Ναός ήταν ένας από τους δύο σημαντικότερους της Κωνσταντινουπόλεως τον οποίον  κατέστρεψε  εκ θεμελίων το τουρκικό οθωμανικό κράτος .  ___________________________________________________________________________________Στην  Νέα Ρώμη - Κωνσταντινούπολη συνεχίστηκε η μακρά παρακμή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με ορισμένους περιόδους ανάκαμψης ανάλογα την ικανότητα των βασιλέων . Έτσι σταδιακά έχασε και τα ελληνικά εδάφη από τις αραβικές , σλαβικές , τουρκικές και λατινο-γερμανικές εισβολές . Η Νέα Ρώμη Κωνσταντινούπολη είχε αλωθεί από τους  Ενετούς και Φράγκους της Δ' Σταυροφορίας  υπό του Πάπα  το έτος 1204 μΧ ,  οι υπαίτιοι που έφεραν τους εισβολείς ήταν  τα μέλη μίας άθλιας  βασιλικής δυναστείας προδοτών , που από την μανία τους για εξουσία , ο ένας συγγενής τύφλωνε και φυλάκιζε τον άλλον , τέλος  ανακτήθηκε το έτος 1261 μΧ . Η  δεύτερη άλωση συνέβη το 1453 μΧ από τους Οθωμανούς Τούρκους , με υπαίτιους και πάλι μία δυναστεία σφετεριστών  που κατέλαβαν τον θρόνο με προδοσία , δολοφονίες , απαγωγές και τυφλώσεις παιδιών διαδόχων ,  μετά χωρίστηκαν  σε φιλότουρκους και φιλολατίνους  προδότες όπου εξυπηρετούσαν τους εχθρούς στις εισβολές . Το 1821 μΧ η ρωμαϊκή ἤ ελληνική   επανάσταση στην Πελοπόννησο και  Στερεά Ελλάδα ,  ως το 1920 ανέκτησε ένα μικρό μέρος των ελληνικών -- ρωμαϊκών  εδαφών αλλά όχι και το πνευματικό και ιστορικό  κέντρο την Νέα Ρώμη -  Κωνσταντινούπολη  την οποία κατέχει το τουρκικό κράτος . Τα ελληνικά  εδάφη κατέχουν  κατά σειρά το τουρκικό ,  το  λατινικό , το ρωσικό  , το ουκρανικό , το μολδαβλαχικό  , το βουλγαρικό , το αλβανικό , το σκοπιανό , το λιβυκό , το γεωργιανο-χαζαρικό  κράτος  , ενώ  ο  αμερικανο-εβραϊκός  νατοϊκός ιμπεριαλισμός  έχει κάνει αποικία το υποθετικά ανεξάρτητο ελληνικό κράτος  και η κατάπτωση που παρατηρείται είναι συνέπεια της εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής που υπαγορεύεται από την Ουάσιγκτον .  Όπως παλαιότερα έτσι και σήμερα οι προδότες και υπαίτιοι των δεινών του Γένους διακρίνονται σε αμερικανόδουλους , , εβραιόδουλους , τουρκόδουλους, ρωσόδουλους  ,γερμανόδουλους   της ιδίας  συνομοταξίας.