Ἀρχική Σελίδα

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

Φρίντριχ Νίτσε ( Ζαρατούστρα)


                                                                                                                                                                         Friedrich Wilhelm Nietzsche                                                                                                                                                                          Also sprach Zarathustra                                                                                                                                                                 Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα                                                                                                                                                                (απόσπασμα β΄)                                                                                                                                                                       Εν τω μεταξύ , η νύχτα  ήρθε , η αγορά και οι άνθρωποι  κρύφτηκαν  στο σκοτάδι  , ακόμα κι η περιέργεια και ο τρόμος κουράζονται . Ο Ζαρατούστρας όμως κάθισε στο έδαφος δίπλα  στον  νεκρό άνθρωπο  και χάθηκε στις σκέψεις του. Αλλά επιτέλους νύχτωσε και ένας κρύος άνεμος  φύσηξε πάνω από την μοναξιά , ο Ζαρατούστρας σηκώθηκε και είπε στην καρδιά του :  Πραγματικά ωραίο ψάρεμα έκανε σήμερα ο Ζαρατούστρας , κανένας άνθρωπος , αλλά υπάρχει  ένα πτώμα .                                                                                                                                                                          Τι χειρότερο από την ανθρώπινη ύπαρξη χωρίς νόημα κι ένας παλιάτσος μπορεί να γίνει η καταστροφή της .  Θέλω το μυαλό των ανθρώπων   να διδαχθεί    τον υπεράνθρωπο ,  την λάμψη από το σκοτεινό σύννεφο του ανθρώπου .Αλλά είμαι ακόμα μακριά τους και το μυαλό μου δεν μιλάει στις αισθήσεις τους , στο μέσον είμαι , ανάμεσα στον ανόητο άνθρωπο και στο πτώμα . Σκοτεινή είναι η νύχτα , σκοτεινοί και οι δρόμοι  του Ζαρατούστρα , έλα παγωμένε και σκληρέ σύντροφε , σε μεταφέρω εκεί όπου θα σε θάψω με τα χέρια μου .                                                                                                                                                                     Αφού μίλησε ο Ζαρατούστρας στην καρδιά του , φόρτωσε το πτώμα στην πλάτη και βάδισε  στον δρόμο του , δεν είχε προχωρήσει  εκατό βήματα , όταν ένας άνδρας σύρθηκε σε αυτόν και του ψιθύρισε στο αυτί - Ιδού ποιός μίλησε , ήταν ο γελωτοποιός από τον πύργο : " Φύγε από αυτήν  την πόλη Ζαρατούστρα ,εδώ σε μισούν πολλοί , σε αποκαλούν  εχθρό τους , σε μισούν οι πιστοί της αληθινής θρησκείας  και σε αποκαλούν κίνδυνο του πλήθους . Τυχερός  πού μόνο γέλασαν μαζί σου , γιατί  είναι αλήθεια πώς τους μιλούσες σαν παλιάτσος. Τυχερός  πού  συντρόφευσες το νεκρό σκυλί . Επειδή ταπεινώθηκες σού χαρίστηκε η ζωή  για σήμερα .Να εξέλθεις από αυτή την πόλη , αλλιώς αύριο  θα ορμήσω  πάνω σου  , έναν ζωντανό  πάνω από νεκρό ". Κι όταν  είπε αυτά  η φιγούρα εξαφανίσθηκε , ο Ζαρατούστρα όμως συνέχισε να προχωράει  μέσα από τα σκοτεινά σοκάκια . Στις πύλες της πόλης συναντήθηκε με τους νεκροθάφτες , έφεξαν τον πυρσό στο πρόσωπό του , είδαν τον Ζαρατούστρα και τον χλεύασαν ." Ο Ζαρατούστρας μεταφέρει τον νεκρό σκύλο  μακριά , θετικό το γεγονός  ότι έγινε νεκροθάφτης " .                                                                                                                                                                              Στην συνέχεια ο Ζαρατούστρας βάδισε πάλι δύο ώρες εμπιστευόμενος τον δρόμο και το φως των άστρων , ήταν συνηθισμένος σαν της νύχτας τα  πουλιά και του άρεσε να βλέπει κατά πρόσωπο όλα όσα κοιμούνται . Όταν ξημέρωνε , έφθασε σ' ένα πυκνό δάσος απρόσβατο  , στήριξε  τον νεκρό στο κοίλωμα ενός  δένδρου γιά να τον προστατεύσει από τούς λύκους κι αυτός  ξάπλωσε στο έδαφος πάνω στα βρύα κι αποκοιμήθηκε με κουρασμένο το σώμα και γαλήνια την ψυχή .                                                                                                                                                                    Η αυγή καί το πρωινό πέρασαν από το κοιμισμένο πρόσωπό του , τέλος ο Ζαρατούστρα άνοιξε ξαφνικά  τα μάτια του , είδε  το πυκνό δάσος και την σιωπή καί  κοίταζε  τον ευατό του κατάπληκτος.
Μετά σηκώθηκε γρήγορα σαν τον ναυτικό πού ταξιδεύει στην απέραντη θάλασσα και βλέπει αναπάντεχα την Χώρα και χαιρόταν , γιατί είδε μια νέα αλήθεια . Και έτσι μίλησε στην καρδιά του :                                                                                                                                                                                        Ένα φώς άστραψε  μέσα μου   , έχω ανάγκη από  συντρόφους  , όχι νεκρούς συντρόφους  και πτώματα πού  θα κουβαλάω  μαζί μου όπου πηγαίνω .  Αλλά χρειάζομαι ζωντανούς συντρόφους πού να μ' ακολουθούν , γιατί θέλουν ν' ακολουθήσουν τον εαυτό τους  και τον τόπο πού θα πάω  .                                                                                                                                                                       Μια λάμψη έπεσε πάνω μου    , ο Ζαρατούστρας δεν είναι για  να μιλήσει στον λαό , αλλά  στους συντρόφους . Ο Ζαρατούστρας δεν πρέπει να  γίνει γιδοβοσκός    και  σκύλος της αγέλης . Για να αφυπνίσω την αγέλη ήρθα .  Λαός και κοπάδι θα θυμώσουν , ληστή θα πούν τον Ζαρατούστρα οι βοσκοί .                                                                                                                                                                                 Γιδοβοσκοί  λέω,  αλλά αυτοί αποκαλούν τους εαυτούς τους καλούς  και δικαίους.  Τσομπάνηδες λέω , αλλά αυτοί αποκαλούν τους εαυτούς τους , πιστούς της ορθής  πίστεως  .                                                                                                                                                                     Ιδού οι  καλοί και οι  δικαστές .Ποιόν μισούν περισσότερο ; Αυτόν  πού σπάει τους πίνακες    των αξιών τους ,  τον ριζοσπάστη ,τον  εγκληματία   - αλλά αυτός  στην πραγματικότητα , είναι  ο δημιουργός .                                                                                                                                                                      Ιδού  οι πιστοί  όλων των θρησκειών  . Ποιόν μισούν περισσότερο ; Αυτόν  πού σπάει τους πίνακες   των αξιών τους , τον επαναστάτη, τον εγκληματία -  αλλά αυτός είναι ο δημιουργός .                                                                                                                                                                             Συντρόφους αναζητά ο δημιουργός , όχι πτώματα , αγέλες  και πιστούς . Συναδέλφους ζητάει ο   δημιουργός  πού νέες αξίες θα  γράψουν πάνω σε νέους νομοπίνακες .                                                                                                                                                                 Συντρόφους  για τον θερισμό ζητάει , καθώς όλα ωριμάζουν και είναι έτοιμα για συγκομιδή , αλλά δεν διαθέτει τα εκατό δρεπάνια , έτσι προσβάλει  τ' αυτιά τους μέχρι να δακρύσουν .Συντρόφους αναζητά ο δημιουργός , πού να γνωρίζουν πώς  να ακονίζουν τα δρεπάνια τους . Καταστροφείς  και περιφρονητές του καλού και  του κακού θα τους ονομάσουν . Αλλά αυτοί ,θα είναι οι θεριστές και οι πανηγυρίζοντες.                                                                                                                                                                                                                                                                                                        Συντρόφους  αναζητά ο Ζαρατούστρας στην δημιουργία , την συγκομιδή και τις γιορτές , δεν  έχει σχέση με κοπάδια , βοσκούς και πτώματα .                                                                                                                                                                    Και 'σένα πρώτε σύντροφε καλά σ' έθαψα στο κοίλωμα του δένδρου και σ' έκρυψα από τούς  λύκους , αλλά ήρθε η ώρα να σ' αφήσω .  Μεταξύ της μίας  αυγής  και της άλλης  , με φώτισε μια νέα αλήθεια . Δεν πρέπει να γίνω  βοσκός  , ούτε και νεκροθάφτης, δεν θα επιστρέψω να μιλήσω σε πλήθος , ήταν η τελευταία φορά πού μίλησα μ έναν νεκρό άνθρωπο.                                                                                                                                                                                                                          Οι δημιουργοί , οι θεριστές και πανηγυριστές θα 'ναι οι σύντροφοι  πού θα τούς δείξω το ουράνιο τόξο και τις σκάλες του υπερανθρώπου . Στους ερημίτες θα τραγουδήσω το τραγούδι μου και στα μοναχικά ζευγάρια  και όποιος εξακολουθεί  να έχει  αυτιά γιά το ανήκουστο , βαριά  θα κάνω την καρδιά του  από την ευθυμία μου.  Πάω να εργασθώ για τούς στόχους μου , κάνοντας άλμα πάνω από τούς διστακτικούς και αμελείς , έτσι η μεταβασή μου θα γίνει η πτώση τους .                                                                                                                                                                 (Συνεχίζεται) 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου