Α'-Από Πτώση Νέας Ρώμης - Κωνσταντινουπόλεως έως Φαναριώτικη Παραδουνάβια Ηγεμονία, Ρωσο-τουρκικό πόλεμο.

  Πτώση  Νέας Ρώμης - Κωνσταντινούπολης  , μικρότερες εξεγέρσεις στις επαρχίες . 

  ___________________________________________________________________________________  Την 11η Μαΐου 330 μΧ έγιναν τα εγκαίνια  της  Νέας Ρώμης επί της θέσεως της  αρχαίας ελληνικής  πόλεως -λιμένος    Βυζαντίου  αλλά με τα χρόνια  έμεινε περισσότερο γνωστή  όχι και τόσο με το όνομα που την εγκαινίασαν  , αλλά το  όνομα που είχε  ο ίδιος  ο  βασιλέας που την εγκαινίασε  Κωνσταντίνος ο Μέγας .   Το   395 μΧ  η Νέα Ρώμη - Κωνσταντινούπολη   διαιρέθηκε σε ανατολικό και δυτικό κράτος από τους γιούς του Θεοδοσίου Α' , το δυτικό Ρωμαϊκό κράτος με επίκεντρο την Ραβέννα  καταλύθηκε ύστερα  από 80 έτη  από  τις  Γερμανικές εισβολές και ανακτήθηκε προσωρινά από την Νέα Ρώμη  για να χαθεί και πάλι  ,  ωστόσο δεν υπέστη βλάβη διότι οι Γερμανοί  υιοθέτησαν τον Ελληνο-ρωμαϊκό πολιτισμό σπούδαζαν στις δυτικές ρωμαϊκές  σχολές ἤ γίνονταν ρωμαιοκαθολικοί κληρικοί και έφθαναν σε υψηλά εκκλησιαστικά αξιώματα  ,  οι δε Πάπες έγιναν θρησκευτικοί ηγέτες της κεντρικής και βορείου Ευρώπης .  Το ανατολικό Ρωμαϊκό  κράτος  με επίκεντρο την Νέα Ρώμη - Κωνσταντινούπολη  διήρκεσε  έως το 1453, χίλια έτη περισσότερο  όμως  υπέστη μεγαλύτερη καταστροφή .   Είχε  εκχριστιανίσει  τους Σλάβους αλλά τους χορήγησε  αυτοκεφαλία  , οι δε αραβικές και τουρκικές  φυλές  παρέμειναν φανατικοί μουσουλμάνοι .Η μοίρα του κράτους εξαρτάτο από την  προσωπικότητα  του βασιλέως ἤ του τυράννου  . Το 602 μΧ σφετερίστηκε τον θρόνο  ο χαμηλόβαθμος αξιωματικός   Φλάβιος Φωκάς και τότε μας χτύπησε η μάστιγα των Αβάρων , Σλάβων και  Περσών . Το 1059 μΧ σφετερίστηκαν  τον θρόνο οι Κωνσταντίνος και Μιχαήλ Δούκας   και μας χτύπησε η μάστιγα των Σελτζούκων και Ουγούζων  Τούρκων και των Νορμανδών .Το 1185 σφετερίστηκε τον θρόνο ο Ισαάκιος Άγγελος και όλα τα αρσενικά μέλη της οικογένειας  τύφλωναν και φυλάκιζαν το ένα το άλλο και καλούσαν εχθρικό στρατό να τα βοηθήσει   , τότε μας χτύπησε  η μάστιγα της Παπικής Δ' Σταυροφορίας των Ενετών και Φράγκων , το 1204  κατέλαβαν  και την  Κωνσταντινούπολη και την λεηλάτησαν για μισό αιώνα  .Το 1259 μΧ σφετερίστηκε τον θρόνο   ο Μιχαήλ Παλαιολόγος με φρικτό έγκλημα   και  μας  χτύπησε η μάστιγα των Οθωμανών Τούρκων . Κατά τις ισλαμικές εισβολές οι Ελληνικές πόλεις  είτε παραδόθηκαν , λεηλατήθηκαν και υποδουλώθηκαν στους   μουσουλμάνους είτε  αντιστάθηκαν  και μετά την πτώση τους  ακολούθησε   σφαγή , απαγωγή -δουλεία και  λεηλασία σε αυτές που ερήμωναν άφησαν να μεταναστεύσουν  μουσουλμάνοι  και  Ρωμιοί  αλλά  για να τους υπηρετούν  ως πολίτες  χαμηλότερης κατηγορίας σε σχέση με τους  μουσουλμάνους και  σε σχέση με τις άρχουσες οθωμανικές τουρκικές  τάξεις  .   Σταδιακά  έως  και τον   15ο αι. μΧ οι  Οθωμανοί Τούρκοι είχαν αλώσει   την Νίκαια  , την Αδριανούπολη, την  Κωνσταντινούπολη ,την Πάτρα , τον  Μυστρά , την  Τραπεζούντα ,τα Ιωάννινα , την Άρτα ,  την Κρήτη, την   Ρόδο ,την Κύπρο .    Από αυτά τα γεγονότα επιθέσεων  ,  γενοκτονίας και λεηλασίας   σε συνδυασμό με την νύχτα της   Οθωμανικής διοίκησης ,και τον εκλατινισμό των δυτικών περιοχών είναι που  κατέστρεψαν τον   Βυζαντινό  πολιτισμό . Από τον 15ο αι. έως τον 19ο αι. μΧ οι επιζώντες Ρωμιοί   που είχαν διατηρήσει την Ελληνική γλώσσα και το Οικουμενικό Πατριαρχείο  εξεγείρονταν  κατά τόπους και όλες οι εξεγέρσεις πνίγηκαν στο αίμα . Κατά την διάρκεια του Ρωσο-τουρκικού πολέμου (1768-74)  υπό Αικατερίνης της Μεγάλης υποκίνησε επανάσταση των Ρωμιών  στις Ελληνικές  νήσους και ηπειρωτικά εδάφη  κυρίως στην Πελοπόννησο , επιστράτευσαν περίπου δύο χιλιάδες που πολέμησαν στο πλευρό των Ρώσων οι οποίοι   συνθηκολόγησαν το 1774 . Εν τω μεταξύ   κατά την διάρκεια του Ρωσο-τουρκικού πολέμου οι Οθωμανοί είχαν εξαπολύσει στην Πελοπόννησο χιλιάδες  Τουρκαλβανούς που επί εννέα έτη έσφαζαν και λεηλατούσαν, η περιοχή  απαλλάχθηκε από την αλβανική μάστιγα το 1779 .Στο διάστημα αυτό αντί  σταθερές γεννήσεις και  αύξηση  προσδοσκίμου  ζωής  υπέστη σημαντική μείωση .Από  οθωμανικές απογραφές 18ου αι. μΧ  Πελοποννήσου (Μορέα) -Έτος 1715 Ρωμιοί (245 χιλ. )- Έτος 1769  Ρωμιοί (300 χιλ) - Έτος 1780 Ρωμιοί (270 χιλ.) .  ___________________________________________________________________________________Οι ευνοϊκές και οι δυσμενείς για την Ελληνική επανάσταση   διεθνείς πολιτικές συνθήκες .                      Αρχικά το  Επισκοπείο Κωνσταντινουπόλεως βρισκόταν δίπλα στον Ναό της Αγίας Ειρήνης και όταν κτίστηκε ο Ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας κτίστηκε νέο Επισκοπείο . Την περίοδο ισχύος του ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους που είχε ανακτήσει μέρος του δυτικού  αυξήθηκαν οι διοικητικές και πνευματικές δικαιοδοσίες της  Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως  και είχε απονεμηθεί ο τίτλος Οικουμενικού  Πατριαρχείου . Μετά την κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως το 1204 από τους  παπικούς  Σταυροφόρους της Δ' Σταυροφορίας , η έδρα του Πατριαρχείου μεταφέρθηκε  στην πόλη Νίκαια , μετά την ανάκτηση της Κωνσταντινουπόλεως το  1261 επανήλθε στην ίδια θέση η οποία  είχε υποστεί  λεηλασία . Μετά την άλωση του  1453 από τους Οθωμανούς και την σφαγή και δουλεία των Ρωμαίων ,  αναγνωρίστηκε ο Πατριάρχης ως Κεφαλή του Ρωμαίικου Γένους ,και άφησαν να μετοικίσουν άλλοι Ρωμιοί  αλλά για να τους  χρησιμοποιήσουν  ,  μετέτρεψαν την Αγία Σοφία σε τζαμί  και η πατριαρχική έδρα μεταφέρθηκε στον αυτοκρατορικό Ναό των Αγίων Αποστόλων τον οποίον οι Οθωμανοί  κατέστρεψαν ολικώς το 1456 , τότε  η έδρα του Πατριαρχείου μεταφέρθηκε στην Μονή της Παναγίας της Παμμακαρίστου όπου το  1587 οι Οθωμανοί μετέτρεψαν  σε τζαμί ,  μετά την  έξωση η  πατριαρχική έδρα  μεταφέρθηκε στην Θεοτόκο Παραμυθίας στα οσπήτια των Βλάχων έως το 1597, μετά την νέα  έξωση  εγκαταστάθηκε  στον Άγιο Δημήτριο Ξυλόπορτας έως  το 1600 όπου έλαβε άδεια και επισκεύασε τον Ναό του Αγίου Γεωργίου Φαναρίου  . Επειδή  ορισμένες  από τις  διακεκριμένες ελληνικές οικογένειες  Κωνσταντινουπόλεως  συγκεντρώθηκαν  γύρω από το Πατριαρχείο  στο Φανάρι έμεινε να  αποκαλούν όλους τους διακεκριμένους Έλληνες της Πόλης    Φαναριώτες .   Η αρνητική έννοια του όρου Φαναριώτες προήλθε από τους κοτζαμπάσηδες , από τους Σλάβους  και τους κομμουνιστές  οι οποίοι τους ανταγωνίστηκαν στην διοίκηση και έλεγαν  με μία φωνή πώς  «Οι  υπόδουλοι Φαναριώτες έγιναν δεσποτικοί ηγεμόνες  τους »  . Στην πραγματικότητα η  τελευταία Παλαιολόγεια δυναστεία είχε υφαρπάξει με δολοφονίες τον θρόνο από τον οίκο Βατάτζη - Λάσκαρη  και στην συνέχεια  αποδυναμώθηκαν στρατιωτικά , αλλά δεν βρέθηκε κάποιος  στρατιωτικός σε όλο το ρωμαίκο και τους σλάβους  να εκδιώξει τους  Παλαιολόγους για να  μην είχαμε τουρκοκρατία , διότι πληρώθηκαν το φρικτό  έγκλημα σφετερισμού του Μ. Παλαιολόγου και άλλα. ____ Οι ευνοϊκές .1)  Όσοι  Ρωμιοί  σπούδασαν σε πανεπιστήμια της Ευρώπης και απέκτησαν υψηλή επιστημονική μόρφωση   , ιατρικής ,  οικονομίας ,νομικής , μηχανικής, μαθηματικών , αστροφυσικής   ξένων γλωσσών και άλλες τους χρησιμοποίησε   η Οθωμανική διοίκηση σε κρατικές υπηρεσίες .   Οι Φαναριώτες  συχνά λάμβαναν  αξιώματα Μεγάλων Δραγουμάνων των ανώτερων μεταφραστών και διερμηνέων διότι ορισμένοι Ρωμιοί  μιλούσαν απταίστως πέντε γλώσσες . Από τον 18ο αι. μΧ  λάμβαναν και αξιώματα Ηγεμόνων της Βλαχίας και Μολδαβίας , οι παραδουνάβιες περιοχές της Δακίας σημερινής Ρουμανίας είχαν τεθεί  υπό οθωμανική κυριαρχία , από το 1476 η Βλαχία  και από  το 1538  η Μολδαβία, εκτός Τρανσυλβανίας που τέθηκε υπό Αυστροουγγρικής κυριαρχίας ,  αυτές  διατηρούσαν αυτονομία κάθε επιπέδου εκτός από την Φαναριώτικη περίοδο ηγεμονίας (1711-1821) όταν η εξωτερική τους πολιτική υπαγορεύτηκε από την οθωμανική Υψηλή  Πύλη , αλλά για τους  Έλληνες ήταν Χώρες Φαναριώτικης διοίκησης και μπορούσαν να αναπνεύσουν πιό ελεύθερα. Το καλό με τους Πατριαρχικούς και τους λογίους της Κωνσταντινουπόλεως (Φαναριώτες) ότι κράτησαν ζωντανό  το όνειρο να ξαναγίνουν κάποτε Ρωμαϊκή -Βυζαντινή αυτοκρατορία .  2) Από τα μέσα του 18ου αιώνος  ξεκίνησαν οι πόλεμοι της Αικατερίνης της Μεγάλης κατά Οθωμανών , οι Φαναριώτες ηγεμόνες των παραδουνάβιων περιοχών υποστήριξαν τον Ρωσικό στρατό , και διέφυγαν προς την Ρωσία ἤ την κεντρική Ευρώπη , επίσης πολλοί Έλληνες κατατάχθηκαν στον Ρωσικό στρατό  και ανήλθαν στρατιωτικούς βαθμούς   και  στην τάξη ευγενών .  Κατά την συνθήκη του 1774 (Κιουτσούκ -Καϊναρτζή)  μετά τον Ρωσο-τουρκικό πόλεμο  (1768-74) η  Ρωσία απέκτησε το δικαίωμα προστασίας των Ορθοδόξων Χριστιανών υπηκόων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας .  Άφησε τις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες στην Οθωμανική επικράτεια με Φαναριώτικη διοίκηση αλλά επέβαλλε ειδικό καθεστώς αυτονομίας  , μόνο με ρωσική άδεια σε έκτακτες περιπτώσεις μπορούσε  να εισέλθει  οθωμανικός στρατός  .Εξασφάλισε δικαιώματα διατήρησης  στόλου στον Εύξεινο Πόντο , ελεύθερης ναυσιπλοΐας των πλοίων υπό ρωσική σημαία , και του εμπορίου των υπηκόων  μεταξύ Ρωσικής και οθωμανικής επικράτειας .  Στην συνέχεια   η Αικατερίνη η Μεγάλη  ευνόησε το ναυτικό  εμπόριο των Ελλήνων με πλοία  υπό ρωσική σημαία ,  ορισμένα μικρά ελληνικά νησιά όπως η Ύδρα  είχαν γίνει μικρές ναυτικές δυνάμεις . Την ίδια χρονική περίοδο η Αγγλία ευνόησε την δράση των πειρατών στην ανατολική Μεσόγειο και οι ναυτικοί της μικρή νήσου  Ψαρά από την πειρατεία και την συμμετοχή στον  Ρωσο-τουρκικό  πόλεμο  με το μέρος των Ρώσων  είχαν αποκτήσει ικανότητα  στις ναυτικές καταδρομικές επιχειρήσεις . 3) Τα Αρματολίκια ήταν  πτωχές  αυτόνομες περιοχές της ορεινής Ελλάδος όπως το Αρματολίκι των  Αγράφων πού διέθεταν δικές  τους φρουρές  αρματωμένων , οι Κλέφτες ήταν  ένοπλες ομάδες   ληστών που ζούσαν στα βουνά  και  λήστευαν  οποιονδήποτε μπορούσαν, οι αρματολοί ήταν για να προστατεύουν τις περιοχές  από  τους  κλέφτες αλλά μερικές φορές συγχέονταν ,  ορισμένοι είχαν  παρελθόν    για ένα διάστημα   ως κλέφτες και ένα  άλλο διάστημα  ως αρματωλοί  .  Η ίδια χρονική περίοδος  από αρχές του  18ου αι. μΧ  συμπίπτει με την Βιομηχανική Επανάσταση  την κοινωνική και  πολιτική άνοδο της τάξης των εμπόρων και του καπιταλισμού  ,καθώς και  την εξάπλωση από την Αγγλία    των  μυστικών τεκτονικών στοών  που  ξεκίνησαν από Σκώτους κτίστες αλλά όταν μύησαν μέλη αριστοκρατίας εξυπηρέτησαν την  ιμπεριαλιστική  , καπιταλιστική πολιτική της Μεγάλης Βρετανίας  ἤ όποιας άλλης μεγάλης δύναμης που οι πολιτικοί ηγέτες της ἤ βασιλείς ἤ πρίγκιπες  ήταν και και στην ανώτερη βαθμίδα της τεκτονικής στοάς της . Η  προς το  θετικό εξέλιξη ήταν   στις αρχές του 19ου αι. στην Νεάπολη της Καμπανίας και με εξάπλωση στην Σικελία και την Μεσογειακή Ευρώπη  δημιουργήθηκαν ίδιας οργανωτικής μεθόδου   μυστικές  ανατρεπτικές   ἤ  εθνικιστικές  οργανώσεις   Καρμπονάρων που σχεδίαζαν επαναστάσεις   .   Η Ευρωπαϊκή Αναγέννηση χαρακτηρίζεται από μιά Ευρωπαϊκή  νοσταλγία  της Κλασσικής Ελλάδος που διήρκεσε έως την εποχή εκείνη του ρομαντισμού   , ο Μέγας Κωνσταντίνος είχε ιδρύσει την Νέα Ρώμη επί του αρχαιότερου Βυζαντίου και οι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης λέγονταν Ρωμαίοι , αλλά ήδη από τον 13ο αι. στην  αυτοκρατορία της Νικαίας   έως τους Φαναριώτες ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας  άρχισαν προσδιορίζονται  Έλληνες  ἤ Γραικοί στο Γένος   και σε αυτό οφείλεται το Φιλελληνικό κίνημα της δυτικής Ευρώπης .  Απ' αυτά  προκλήθηκαν τα  φαινόμενα  Ηπειρωτών μικρεμπόρων με επαγγελματικές δραστηριότητες στην Ρωσία αλλά και  πατριωτική , μυστική , συνωμοτική -επαναστατική  οργανωμένη   δράση , και χρηματοδότησης από μεγαλεμπόρους που  είχαν μυήσει  ,  συμμετοχή  μέρους κληρικών ,  αρχηγίας  από   Φαναριώτες στρατιωτικούς και διπλωμάτες που επίσης είχαν μυηθεί  , συμμετοχή πλοιοκτητών και μετατροπή εμπορικών πλοίων σε κανονιοφόρους  και ιδίως μικρά  πυρπολικά των Ψαρρών  , στρατολόγηση αρματολών και κλεφτών και λοιπών εθελοντών , νέας χρηματοδότησης  του πολέμου  κατά  των οθωμανών   μέσω του  φιλελληνικού   κινήματος  .  ___________________________________________________________________________________Οι δυσμενείς :   Εξ' αιτίας της Γαλλικής  αστικής  επανάστασης (1789-99)  κατά αριστοκρατίας και κλήρου , την ακόλουθο Ναπολεόντειο δικτατορία (1799-1814) και αυτοκρατορία (1804-15)  και των πολέμων της Γαλλικής επανάστασης  και  του Μεγάλου Ναπολέοντος  κατά των άλλων Βασιλείων της Ευρώπης,  το  συνέδριο της Βιέννης (1814-15)  και η Ιερά Συμμαχία ἤ  Μεγάλη Συμμαχία   του Παρισιού το 1815 ,αρχικά τριμερής της Ρωσικής , της Αυστριακής , και της αναδυόμενης  Πρωσικής αυτοκρατορίας,  το ίδιο έτος προστέθηκε και η Μεγάλη Βρετανία και αργότερα η Γαλλία  ήταν συνθήκες υπέρ της Αρχής της Νομιμότητας  και στο όνομα της Αγίας Τριάδος οι Βασιλείς θεωρώντας εαυτούς ως απλούς υπό της Θείας Πρόνοιας τεταγμένους εκτελεστάς των βουλών της  Θείας Προνοίας με σκοπό να παρέχουν συμμαχία προς  κάθε Χριστιανικό βασίλειο  που αντιμετωπίζει επαναστάσεις . Αυτό ήταν προσχηματικό διότι αυτές οι αυτοκρατορίες ενσωμάτωναν στο όρια του κράτους τους και Χώρες άλλων χριστιανικών  λαών που αυτοί δεν ήθελαν να βρίσκονται υποτελείς  στην βασιλεία της  κυρίαρχης εθνότητας , και είχαν και αποικίες σε χώρες άλλων Ηπείρων . Γι' αυτό όταν συγκάλεσε το 1822 το Συνέδριο της Βερόνας με πρωτεύων θέμα την επανάσταση στην Ισπανία και δευτερεύοντα ζητήματα τις επαναστάσεις στην Ιταλία και την Ελλάδα   αποφασίστηκε στρατιωτική επέμβαση κατά στασιαστών στην Ισπανία και Ιταλία , και  καταδικάστηκε η  Επανάσταση στην Ελλάδα  ωστόσο  δεν αποφασίστηκε  στρατιωτική επέμβαση εναντίον   Ρωμιών που είχαν εγερθεί κατά Οθωμανών μουσουλμάνων   . Σε αυτό το είδος ουδετερότητας  έπαιξαν ρόλο και οι αφορισμοί και καταδίκες της  Ελληνικής επανάστασης από το εκβιαζόμενο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, καθώς και οι πολιτικές αστοχίες και φόβοι του Αλέξανδρου Α' της Ρωσίας και του  αφοσιωμένου  του υπουργού  εξωτερικών   Ι.  Καποδίστρια , αυτοί ανησυχούσαν   από τα γεγονότα της Γαλλικής επανάστασης  ,    και τους πολέμους  εναντίον της Γαλλίας ,  και είχαν  επιλέξει την πολιτική Ιεράς Συμμαχίας με τα μασονικά καπιταλιστικά   βασίλεια  της Ευρώπης που αργότερα υπονόμευσαν και διέλυσαν  την Ρωσική αυτοκρατορία   αντί της   πολιτικής της  Προστασίας των Ορθοδόξων Χριστιανών .Ο Ι. Καποδίστριας το 1818 απέρριψε αίτημα των  Φαναριωτών  ηγεμόνων της Βλαχίας και Μολδαβίας   Ρωσική να διακόψει την ειρήνη  με την Οθωμανική αυτοκρατορία  ,  1817 και το 1819 απέρριψε  αιτήματα να αναλάβει την αρχηγία της επανάστασης όχι από διπλωματικό ελιγμό αλλά γιατί αποκαλούσε  την Φιλική Εταιρεία τυχοδιώκτες , την συνέχεια καταδίκασε επισήμως τις επαναστατικές  ενέργειες  στο Ιάσιο και ο Τσάρος έδωσε άδεια για  την είσοδο των οθωμανικών στρατευμάτων στην Μολδοβλαχία προς  την σφαγή του εθελοντικού στρατεύματος του Α. Υψηλάντη που περιλάμβανε και τον Ιερό Λόχο των φοιτητών . Επίσης ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε'  εκβιάστηκε από τον Σουλτάνο να εκδώσει  δύο αφορισμούς κατά Ελληνορθοδόξων  επαναστατών , οι αφορισμοί δεν κατέστειλαν πλήρως την επανάσταση και το πλήρωσε με απαγχονισμό,  την ίδια μοίρα είχαν και άλλοι επίσκοποι και πρόκριτοι  από την Κωνσταντινούπολη έως την Κύπρο  ενώ  η Ρωσία αντέδρασε  μόνο με  διαβήματα διαμαρτυρίας προς την Υψηλή Πύλη .  Όταν  οι  οθωμανικές ένοπλες δυνάμεις κατέστρεψαν ολικά τους κατοίκους της Σαμοθράκης και της Χίου και πολλών μικρότερων χωρίων και εν μέρει των Κυδωνιών  (1821-22),  η Ρωσία ήταν  υποχρεωμένη βάση του άρθρου επτά της συνθήκης (Κιουτσούκ-Καϊναρτζή ) του 1774 να επέμβει στρατιωτικά για την προστασία των Ορθοδόξων Χριστιανών  αλλά δεν το έπραξε.