Ἐν ᾖ μνείαν ποιούμεθα τῆς ἀλειψάσης τον Κύριον μύρῳ πόρνης γυναικός ,ὡς οἱ Πατέρες ἐθέσπισαν ,ὅτι πρό τοῦ σωτηρίου πάθους μικρόν τοῦτον γέγονεν. _________________________________________________________________________________«Καὶ ὄντος αὐτοῦ ἐν Βηθανίᾳ ἐν τῇ οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ , κατακειμένου αὐτοῦ ἦλθε γυνὴ ἔχουσα ἀλάβαστρον μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτελοῦς , καὶ συντρίψασα τὸ ἀλάβαστρον κατέχεεν αὐτοῦ κατὰ τῆς κεφαλῆς ... Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· ἄφετε αὐτήν· τί αὐτῇ κόπους παρέχετε ; Καλὸν ἔργον εἰργάσατο ἐν ἐμοί . Πάντοτε γὰρ τοὺς πτωχοὺς ἔχετε μεθ' ἑαυτῶν , καὶ ὅταν θέλητε δύνασθε αὐτοὺς εὖ ποιῆσαι · ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε . Ὁ ἔσχεν αὔτη ἐποίησε · προέλαβε μυρίσαι μου τὸ σῶμα εἰς τὸν ἐνταφιασμόν...». Κατά Μάρκον ΙΔ' .
Ὦ παῖδες Ἑλλήνων ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ', ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τέ πατρῴων ἕδη, θήκας τε προγόνων: νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου