_______________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________ Ελένιο Ερέρα Γκαβιλάν (10 Απρ. 1910 - 9 Νοεμβ. 1997 ) . Ήταν γεννημένος στην Αργεντινή , πολιτογραφημένος Γάλλος ,Ισπανικής Ανδαλουσιανής καταγωγής , ποδοσφαιριστής και διάσημος προπονητής ποδοσφαίρου . Αγωνίστηκε ως αμυντικός παίκτης στην Ρασίνγκ Καζαμπλάνκα και διάφορες γαλλικές ομάδες από το 1931 -1945 . Η περίοδος προπονητικής ακμής του ήταν με τους ισχυρότερους συλλόγους Ατλέτικο Μαδρίτης (1949-52), Μπαρτσελόνα ( 1958-60 ), Ίντερ Μιλάνου (1960-68) και Ρόμα (1968-70) , με αυτές τις ομάδες κατέκτησε συνολικά 7 πρωταθλήματα και 6 κύπελλα Ισπανίας και Ιταλίας , τα περισσότερα επιτεύγματά του ήταν με την Ίντερ Μιλάνου την οποία καθοδήγησε και στην κατάκτηση 2 κυπέλλων πρωταθλητριών Ευρώπης και 2 Διηπειρωτικών κυπέλλων , εποχή της «Μεγάλης Ίντερ » .
_________________________________________________________________________________Ο Ελένιο Ερέρα υπήρξε καλός οικογενειάρχης και δραστήριος και ευφυής για την ηλικία του προπονητής , ορισμένες αξιοπερίεργες αντιθέσεις , ότι ο Ελένιο ήταν γιός εξόριστου Ισπανού αναρχικού , ο άλλος άνθρωπος δημιουργός της « Μεγάλης Ίντερ » ήταν ο ήπιων τόνων πρόεδρός της Άντζελο Μοράτι , η Ίντερ αν και ομάδα της Λομβαρδικής αριστοκρατίας , και οι Μοράτι μεγιστάνες πετρελαίου υποστήριξαν ιδίως ο γιός και διάδοχός του σοσιαλδημοκράτες πολιτικούς και λοιπές αντιθέσεις και συγχύσεις . Το 1955 ξεκίνησε η διοργάνωση κυπέλλου πρωταθλητριών ομάδων της Ευρώπης . Την πενταετία , από αγωνιστική περίοδο (1955-56 ) έως και την περίοδο (1959-60) είχε κυριαρχήσει η ομάδα της Ρεάλ Μαδρίτης που στην σύνθεσή της είχε τους κορυφαίους επιθετικούς και μεσοεπιθετικούς και άλλους παίκτες του διεθνούς ποδοσφαίρου που τους είχε πολιτογραφήσει Ισπανούς , την κυριαρχία της Ρεάλ Μαδρίτης έσπασε από την περίοδο (1960-61 ) έως και (1961-62) η Μπενφίκα Λισαβώνος της οποίας οι παίκτες ήταν πορτογαλικής εθνικότητας αλλά διαφορετικής εθνότητας αρκετοί αφρικανικής ἤ άλλης καταγωγής προερχόμενοι από τις πορτογαλική Μοζαμβίκη ἤ άλλες πορτογαλικές αποικίες , και την κυριαρχία αυτών έσπασαν οι ομάδες του Μιλάνου της Λομβαρδίας , πρώτα η Μίλαν και στην συνέχεια η «Μεγάλη Ίντερ » του προπονητή Ελένιο Ερέρα , του προέδρου Άγγελο Μοράτι , του τερματοφύλακα Ιουλιάνο Σάρτι , των αμυντικών παικτών Αρμάντο Πίκι , Τζασίντο Φακέτι, Ταρκίσιο Μπούρνικ ,Αριστείδη Γκουαρνιέρι, του μεσοαμυντικού Κάρλο Ταγκνίν, των μεσοεπιθετικών Σάντρο Ματσόλα , Λουίς Σουάρεζ (Ισπ.) , των πλάγιων επιθετικών Μάριο Κόρσο και Ζαίρ ντα Κόστα (Βραζ.) και του επιθετικού Αουρέλιο Μιλάνι , καθώς και του μέσου Τζανφράνκο Μπεντίν και του επιθετικού Χοακίν Πεϊρό . Την περίοδο (1963-64) αντιμετώπισε την Ρεάλ Μαδρίτης που τότε είχε προπονητή τον Μ. Μουνιόθ έναν πρώην παίκτη της Ρεάλ Μαδρίτης και αγωνίζονταν ακόμα στην ομάδα της οι διάσημοι Νοτιοαμερικάνοι Αλφρέντο Ντι Στέφανο (Αργ.) ,Χοσέ Σανταμαρία(Ουρ.) και της κεντρικής Ευρώπης Φέρενς Πούσκας (Ουγγ.), και Λουσιάν Μουλέρ (Αλσατία) ... η διάταξη της Ρεάλ ήταν (3-2-4-1) που έπαιζε απαράλλαχτο από την δεκαετία του '50 και με την ίδια διάταξη αγωνίζονταν και οι άλλες κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες που είχαν αγωνιστεί στο τελικό του πρωταθλητριών Ευρώπης . Η Ίντερ Μιλάνου ήταν η πρώτη ομάδα τελικού πρωταθλητριών που αγωνιζόταν με διαφορετική τακτική ( 1-3-1-2-3 ) που συνδύαζε την συνηθισμένη σχετικά επιθετική τακτική και μία παλαιά αμυντική πιό ασυνήθιστη , στην ζώνη μεταξύ του τερματοφύλακα και της αμυντικής γραμμής των τριών αμυντικών είχε τοποθετεί ένας επιπρόσθετα αμυντικός σε πιό ευέλικτο θέση με ελεύθερη κίνηση (λίμπερο ) στην ζώνη , στο κέντρο της διάταξης μπροστά από την γραμμή τριών αμυντικών και πίσω από δύο επιθετικούς μέσους , αγωνιζόταν αμυντικός μέσος , στα πλάγια και λίγο πιό μπροστά από μεσοεπιθετικούς αγωνίζονταν δύο πλάγιοι επιθετικοί , και στην αιχμή αγωνιζόταν ο προωθημένος κεντρικός επιθετικός . Κυκλοφορεί βίντεο του τελικού αγώνα (1963-64) όπου η Ρεάλ Μαδρίτης έχει την κατοχή της μπάλας , τους μπαλαδόρους τεχνικούς ποδοσφαιριστές , το οποίο δίδει μία ψευδαίσθηση κυριαρχίας , αλλά την την ταχύτητα , την δύναμη , την καλή άμυνα και την επιθετική απειλή την είχε η Ίντερ που νίκησε με σκορ (3:1) . Την επόμενη περίοδο (1964-65) η Ίντερ αντιμετώπισε στον τελικό την Μπενφίκα η οποία είχε μία κορυφαία ομάδα στην αρχή της δεκαετίας του '60 και αγωνιζόταν επιθετικά επίσης με διάταξη (3-2-4-1) . Ίσως παρακολουθώντας την επιτυχία που είχε η Ίντερ , ο προπονητής της Μπενφίκα εκείνη την περίοδο Έλεκ Σβάρτζ από την Ρουμανία προσέθεσε έναν παίκτη στην άμυνα τον οποίο αφαίρεσε από το κέντρο , σε διάταξη (4-1-4-1) που ενίσχυε τις πλευρές και μόνο ποσοτικά την αμυντική γραμμή περίπου κατά 25% καθώς τον τοποθέτησε παράπλευρα με τους άλλους αμυντικούς , και μείωσε το κέντρο , αυτό λογικά θα δεχόταν λιγότερες επιθέσεις από τα άκρα αλλά περισσότερες από το κέντρο (κέρδιζε από το ένα ,ζημιωνόταν από το άλλο ) , η Μπενφίκα τότε διέθετε κορυφαίους επιθετικούς ποδοσφαιριστές όπως οι Εουσέμπιο , Τόρες και λοιποί , στον τελικό νίκησε η Iντερ με σκορ (1:0) . _________________________________________________________________________________Το κατενάτσιο δεν ήταν επινόησης Ερέρα ο οποίος συνδύασε υπάρχουσες διαδεδομένες τεχνικές , λιγότερο διαδεδομένο ήταν το κατενάτσιο . Το είχε επινοήσει από τα τέλη της δεκαετίας του '30 ο Κάρλ Ράπαν ένας προπονητής από την Βιέννη η οποία έχει μακρά παράδοση στην τακτική , αυτός προπονούσε ελβετικές ομάδες και απέφευγε να μιλάει δημοσίως για την τακτική , για να μην καταστεί ευρέως γνωστή , στα γαλλικά λεγόταν Βερού που σημαίνει «κλειδαριά» , χρησιμοποιούσε 4 αμυντικούς και 4 μέσους ασύμμετρα στις κάθετες και οριζόντιες γραμμές , και 2 επιθετικούς , η ποιοτική διαφορά στην οργάνωση της άμυνας ήταν η τοποθέτηση του επιπρόσθετου τέταρτου αμυντικού πίσω από την γραμμή των αμυντικών ως τελευταία άμυνα ποδοσφαιριστών πριν τον τερματοφύλακα , που κατά την γνώμη μου η θέση και ο ρόλος αυτός αυξάνει την αμυντική ικανότητα τουλάχιστον 50% , αυτό το μιμήθηκαν ελάχιστοι προπονητές στην Ιταλία και το χρησιμοποίησαν σπάνια και το χρησιμοποίησε μόνιμα ο Ερέρα και το βελτίωσε , επιπροσθέτως διέθετε αμυντικούς παίκτες που συνδύαζαν και επιθετικές ικανότητες και ευστοχία ,αν κατεβαίνει καθένας από τους αμυντικούς προς την αντίπαλη περιοχή 5 φορές σε όλον τον αγώνα αυξάνεται η επιθετική ικανότητα επιπλέον 25% , αν υπολογίσουμε και τις αντεπιθέσεις που βρίσκουν κατά μέσο όρο πιό λιγοστή , ανοιχτή την αντίπαλη άμυνα τουλάχιστον 25% , και ο σχετικά νέος μέσος όρος ηλικίας των παικτών , η πειθαρχία κλπ έκαναν την Ίντερ ισχυρότερη από ομάδες που διέθεταν ποδοσφαιριστές της ελίτ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου . Από την μελέτη των αρχείων και δεδομένων φαίνεται ότι ο Ελένιο Ερέρα ήταν από τους κορυφαίους προπονητές της εποχής του , αυτός όπως και προγενέστεροι και μεταγενέστεροι απέδειξαν , ότι δεν είναι απαραίτητο μία ομάδα να διαθέτει τους ικανότερους και χρηματικά ακριβότερους επιθετικούς και μεσοεποθετικούς ποδοσφαιριστές του κόσμου για να επιτύχει υψηλές διακρίσεις , ότι αν μία ομάδα διαθέτει σχετικά ικανούς και πειθαρχημένους παίκτες με ανώτερη τακτική μπορεί να νικήσει τις άλλες πλουσιότερες ομάδες και να επιτύχει υψηλές διακρίσεις για ορισμένο χρονικό διάστημα . _________________________________________________________________________________[Είναι μύθος ότι το κατενάτσιο του Ράπαν και του Ερέρα ήταν το πιό αμυντικό σύστημα ποδοσφαίρου , αργότερα εφαρμόστηκαν και ισχυρότερες αμυντικές τακτικές ( άμυνας παίκτη προς παίκτη, επισήμανσης /αγγλ. μαν του μαν , μαρκάρισμα , συνήθως κατά του πιό επικίνδυνου επιθετικού αντίπαλου ἤ και επικίνδυνου μεσοεπιθετικού αντίπαλου παίκτη ώστε αυτός να μην κινείται ανεμπόδιστα κοντά στον στόχο , είτε επειδή η γραμμή αμυντικών έχει εστιάσει σε αντιμετώπιση άλλων κινούμενων αντιπάλων είτε είναι σε σύγχυση από τις αλληλοκαλύψεις και αλλαγές κατεύθυνσης των αντιπάλων , η επισήμανση διακόπτει την ελεύθερη κίνηση και περιορίζει σημαντικά την δράση του ἤ των περισσότερο επικίνδυνων αντιπάλων και μειώνει την επιθετική ικανότητα των αντίπαλων ομάδων . Οι καλές αμυντικές τακτικές εφαρμόζονταν έως και την αρχή της δεκαετίας του 1990 με υψηλή αποτελεσματικότητα περισσότερο από ιταλικές , γερμανικές και αργεντίνικες ομάδες οι οποίες κυριάρχησαν από την δεκαετία του ΄60 έως τα μέσα της δεκαετίας του '90 , παρουσιάστηκε γκρίνια κυρίως από ομάδες που συνήθιζαν να αγωνίζονται τεχνικά , επιθετικά και καλά έκαναν για την ομορφιά του αθλητισμού , αλλά πολλοί οπαδοί και παράγοντες εκδήλωσαν την παρανοϊκή απαίτηση να μην αμύνονται οι ομάδες και να επιτρέπουν στους αντίπαλους επιθετικούς να αλωνίζουν ανενόχλητοι . Επειδή στο ποδόσφαιρο η μπάλα παίζεται μόνο με τα πόδια , τα γήπεδα είναι μεγαλύτερα και οι παίκτες περισσότεροι , οι επιθέσεις και η ευστοχία είναι μικρότερης συχνότητας σχετικά με τα άλλα ομαδικά αθλήματα και όταν η άμυνα οργανωθεί η επίτευξη στόχων είναι δυσκολότερη , όπως έλεγαν κορυφαίοι τεχνικοί και αθλητικογράφοι στην Ιταλία , μεταξύ (ιδίου επιπέδου) αντίπαλων ομάδων που παίζουν (σχεδόν) τέλειο ποδόσφαιρο , το (πιθανότερο) αποτέλεσμα είναι ισοπαλία , σκορ (0-0) ,(χωρίς γκόλ) . Τότε η ΦΙΦΑ με ορισμένα μέτρα από την αλλαγή τρόπου βαθμολογίας , την σκόπιμη ενίσχυση προβολής διαφόρων ανόητων και παραπληροφόρησης δημοσιευμάτων και λοιπά ενθάρρυνε ἤ εξανάγκασε εμμέσως και πλαγίως τους περισσότερους προπονητές να αγωνίζονται περισσότερο επιθετικά προς χάριν του θεάματος και με λάθος τακτική , τέλος οι διεθνιστικές πολιτικές της ΕΕ και της ΟΥΕΦΑ , κατάντησαν το Κύπελλο Πρωταθλητριών ανιαρή και ξεπεσμένη διοργάνωση με μόνιμους πρωταγωνιστές δύο επιθετικές ισπανικές ομάδες την Ρεάλ Μαδρίτης και την Μπαρτσελόνα και μία συνήθως αγγλική (συχνότερα την Μάτζεστερ ) , οι οποίες ξοδεύουν τεράστια χρηματικά ποσά για μεταγραφές πολλών ικανών και χρυσοπληρωμένων επιθετικών και μεσοεπιθετικών και άλλων ποδοσφαιριστών από όλον τον κόσμο , ενώ παλαιότερα οι ομάδες των κρατών ήταν εθνικά ομοιογενείς με ελάχιστους ξένους και χειρότερο παράδειγμα την Ρεάλ Μαδρίτης που πολιτογραφούσε αλλοδαπούς , σε γενικές γραμμές υπήρχε υψηλότερος και υγιέστερος ανταγωνισμός στα εθνικά πρωταθλήματα και μεταξύ των πρωταθλητριών και καλών ομάδων των διαφόρων ευτρωπαϊκών εθνών σε αντίθεση με την σημερινή πληκτική ομοιομορφία ἤ αμορφία του Χάους ] . 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου