Τον Απρίλιο του 1204 η Κωνσταντινούπολη ἤ Νέα Ρώμη , επέκταση τοῦ αρχαίου Βυζαντίου , πού ο Άγιος Κωνσταντίνος την έκανε αὐτοκρατορία αλώθηκε από τους τυχοδιώκτες δήθεν ««σταυροφόρους» Φράγκους και Ενετούς . Στα τέλη τοῦ 12ου , αρχές του 13ου αιώνος, η Κωνσταντινούπολη παρέμενε η πιο πολιτισμένη πόλη παγκοσμίως , αλλά δεν ίσχυε το ίδιο καί στρατιωτικῶς , αφοῦ ήταν ελάχιστοι οι μετά τον Μ. Κωνσταντίνο αὐτοκράτορες πού διέθεταν στρατηγικές ικανότητες , καί είναι το σημαντικότερο στοιχείο για την ύπαρξη κράτους . Τα ανίκανα μέλη της δυναστείας των «Αγγέλων » , αλλά του σκότους , καθώς ήταν ἐκ των χειροτέρων δυναστειών της Ανατολική Ρωμαικής Αυτοκρατορίας,σφετερίζονταν, φυλάκιζαν και τύφλωναν το ένα το άλλο , έχαναν εδάφη και ένα μέλος τους έφερε τον εχθρό μέσα στο Βυζάντιο με σκοπό να το βοηθήσουν να καταλάβει τον θρόνο ανατρέποντας άλλον συγγενή τους. Αλλά οι Φράγκοι και Ενετοί τυχοδιώκτες κατέλαβαν για λογαριασμό τους την Μητρόπολη την λεηλάτησαν τους θησαυρούς της , πού εκόσμησαν τα κάστρα και τους ρωμαιοκαθολικούς ναούς της Ιταλίας, Γαλλίας , Βελγίου, Γερμανίας και διαμοίρασαν τα εδάφη της Αυτοκρατορίας .
Οι Βυζάντιοι ευγενείς Λασκαρήδες και Κομνηνοί πού διέφυγαν μετά την άλωση προς δύση και ανατολή κατάφεραν και ίδρυσαν τρία μικρά κράτη σε ελεύθερες περιοχές ,αυτά ήταν δυτικά το Δεσποτάτο της Ηπείρου , και ανατολικά οι αυτοκρατορίες της Νίκαιας και Τραπεζούντας .Οι βασιλείς αυτών των κρατών ,ανταγωνίσθηκαν διεκδικώντας τον αυτοκρατορικό τίτλο και κατέβαλαν προσπάθειες ανακατάληψης του Βυζαντίου. Ισχυρότερο ήταν η Αυτοκρατορία της Νικαίας , ο Θεόδωρος Λάσκαρις Α' , την Κυριακή του Πάσχα τού 1208 στέφθηκε από τον Πατριάρχη Κωνσταντινοπόλεως Μιχαήλ , Αυτοκράτορας τών Ρωμαίων, τον διαδέχθηκε ο γαμβρός του Ιωάννης Βατάτζης και αύτόν ο γιός του Θεόδωρος Λάσκαρις Β' . Στις μεγάλες εορτές της ορθοδοξίας εύχονταν την επόμενη χρονιά να γιορτάσουν στην Πόλη (Κωνσταντινούπολη) .Ένας στρατηγός της Νικαίας ανακατέλαβε την Πόλη το 1261 , αλλά ο Παλαιολόγος σφετερίσθηκε τον ανήλικο Ιωάννη Λάσκαρη , δολοφόνησε τους αντιβασιλείς και τύφλωσε το παιδί , στην συνέχεια ο άθλιος ίδρυσε δυναστεία και όλοι οι απόγονοί του ήταν εξίσου άθλιοι , χάνοντας σταδιακῶς όλο το κράτος και αφήνοντας το έθνος να κακοποιηθεί από τους Τούρκους και να συρθεί σε μακρά δουλεία . Η εύχή των Λασκαριδῶν επικράτησε ως τις ημέρες μας, και καλό είναι να κρατηθεί αὐτή η παράδοση , διότι η πρωτεύουσα της Ελλάδος η Κωνσταντινούπολη , αλλά και όλη η Πατρίδα δεν έχει απελευθερωθεί . Βέβαια μπορεί να επισκεφθεί κάποιος σήμερα την κατεστραμμένη και κατεχομένη από τους Τούρκους Κωνσταντινούπολη ως τουρίστας και να παραστεί σε πατριαρχική λειτουργία , να έχει την ψευδαίσθηση πώς στην Θεσσαλονίκη , την Πάτρα και κυρίως την άσχημη Αθήνα , πώς ζεί εντός ελληνικής επικράτειας, αλλά αυτό απέχει πολύ από αὐτό πού λέμε πολιτισμό και αποδεικνύεται από την καταθλιπτική και τριτοκοσμική ολόγυρα πραγματικότητα . Ιστορικῶς διακρίνω την μεσαιωνική ελληνική ιστορία από το 330 έως το 1453 και την νεότερη και σκοτεινότερη από το 1453 και μετά , η οποία περίοδος της τουρκοκρατίας , αραβοκρατίας, αλβανοκρατίας και φραγκοκρατίας δεν έχει πάψει να υφίσταται .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου