Μάχη τού Λεβουνίου

                       Άνω φωτογραφία . Σύνορα  Βυζαντινής Αὐτοκρατορίας 1025 , όπως την άφησε ο Βασίλειος Β΄   ύστερα από   ανάκτηση εδαφών.                                            

                                                                                                                                                                  Σύνορα Βυζαντινής Αὐτοκρατορίας το 1081 όπως συρρικνώθηκε   από διαδόχους  πού συναγωνίζονταν ο ένας τον άλλον σε  ανικανότητα  . Αρχεία: Wikimedia Commons Atlas World .                                                                                                                                                                        Μετά τον θάνατο του Βασίλειου Β΄ το 1025  ανήλθαν στον θρόνο 9 πρόσωπα ανίκανα να κυβερνήσουν και να κρατήσουν την Χώρα , τα έξι  σχετίζονταν με την  λεγομένη Μακεδονική Δυναστεία ,  καθώς τότε μέρος της Θράκης περιλαμβανόταν στο θέμα της Μακεδονίας και από την Χαριούπολη  προερχόταν ο ιδρυτής της δυναστείας  Βασίλειος Α'  ο Μακεδών , απογονός του (τρισέγγονος)   ήταν ο φιλοπόλεμος   Βασίλειος Β' ο  λεγόμενος  Βουλγαροκτόνος  , με τις μακρόχρονες χερσαίες πολεμικές επιχειρήσεις του κατάφερε να σταθεροποιηθεί στην εξουσία και να ανακτήσει μεγάλο μέρος του εδάφους της αυτοκρατορίας , αλλά δεν μερίμνησε ως πρός  την γέννηση  διαδόχων  και διατήρηση  ναυτικού της αυτοκρατορίας , ίσως γιατί είχε δώσει όλο το βάρος στην οργάνωση στρατού ξηράς προς αντιμετώπιση των εισβολών  από την ξηρά , ενώ στο  παλάτι επικρατούσε μία κατάσταση  όπου οι βασίλισσες   συνωμοτούσαν  και δολοφονούσαν τους συζύγους ο πατέρας αυτού Ρωμανός Β' Πορφυρογέννητος είχε πεθάνει αιφνίδια σε ηλικία 24 ετών κατά μία εκδοχή τον είχαν δηλητηριάσει   ,  η χήρα του Θεοφανώ παντρεύθηκε τον στρατηγό Νικηφόρο Φωκά τον 6ο χρόνο συνωμότησε με τον ανιψιό αυτού Ιωάννη Τσιμισκή και τον έσφαξαν  στην κρεβατοκάμαρα καθώς κοιμόταν   ,ι Ιωάννης Τσιμισκής βασίλεψε λίγα χρόνια και στο τέλος πέθανε από δηλητηρίαση, το 986 στέφθηκε ο νόμιμος διάδοχος Βασίλειος Β' βασιλεύοντας έως το 1025 . Γιά καλή τύχη της αυτοκρατορίας οι έως τότε αυτοκράτορες , νόμιμοι και σφετεριστές της Μακεδονικής δυναστείας ήταν ικανοί στρατηγοί  ,  αλλά στην συνέχεια αυτό άλλαξε και ξεκίνησε η εθνική καταστροφή , ο   αδελφός του  Κωνσταντίνος Η' ο Πορφυρογέννητος  δεν λάμβανε μέρος στις εκστρατείες , οι μόνοι απόγονοι της οικογένειας ήταν θηλυκές ,  και δεν υπήρχε περίπτωση να συνεχιστεί η πατρική γραμμή της δυναστείας αλλά καθώς ήταν και γεροντοκόρες  ούτε κάποια μητρική . Ο Κωνσταντίνος Η' λίγο πρό του θανάτου του έδωσε εντολή  στον  Ρωμανό Αργυρό Γ΄ Αργυρό να λάβει διαζύγιο και να τελέσει γάμο με την μεσήλικη (48 ετών ) πριγκίπισσα Ζωή η οποία  έκανε απόπειρες να τον  θανατώσει , αυτός βασίλεψε έξι έτη (1028-1034 )  το έκτο έτος   δολοφονήθηκε στο λουτρό από την βασίλισσα   Ζωή και τον  εραστή αυτής Μιχαήλ Παφλαγών και νεότερό της κατά 32 έτη ,   στην συνέχεια νυμφεύθηκε την Ζωή και  βασίλεψε σχεδόν 7 έτη , το 1041 αποσύρθηκε σε μοναστήρι , τον διαδέχθηκε ο ανιψιός αυτού Μιχαήλ Ε' Καλαφάτης   κατά την σύντομη διάρκεια της βασιλείας του  απομάκρυνε την κηδεμόνα  του Ζωή ,  αλλά επαναστάτησε  ο λαός της Κωνσταντινούπολης και στην συνέχεια ο στρατός  συνέλαβε  τον Μιχαήλ Καλαφάτη  τον τύφλωσε , τον εξόρισε και αποκατέστησε στην βασιλεία τις δύο γραίες και άτεκνες αδελφές την Ζωή και την Θεοδώρα , η Ζωή το 1042 γιά να αποσπάσει κάθε   εξουσία από την αδελφή της  Θεοδώρα,παντρεύθηκε   σε γηραιά ηλικία 64 ετών τον Κωνσταντίνο Μονομάχο ηλικίας 42 ετών , από  το 1040 οι Σελτζούκοι φύλλο των Ογούζων Τούρκων είχαν εισβάλει στα εδάφη της Περσίας   το 1948 κατέλαβαν ανατολικές περιοχές της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας , το 1050 πάθανε η ερωτομανής αυτοκράτειρα Ζωή λόγω ασθενειών της  προχωρημένης ηλικίας της , το  1054 εκ της επιθετικότητας και μεγαλομανίας των Λατίνων κληρικών οριστοκοποιήθηκε το Σχίσμα της Εκκλησίας με αμφότερους αναθεματισμούς , το 1055 πέθανε ο Κωνσταντίνος Μονομάχος καθώς προετοιμαζόταν για εκστρατεία κατά των Τούρκων , ανέλαβε την διοίκηση του κράτους η Θεοδώρα αυτή κάπως πιό συνετή αλλά μεγάλης ηλικίας ανύπαντρη και άτεκνη , μετά από 1,5 έτος πέθανε , ωστόσο  είχε επιλέξει για την διαδοχή τον Μιχαήλ ΣΤ' Βρίγγα τον στρατιωτικό , ο οποίος μετά από ένα έτος παραιτήθηκε και αποσύρθηκε σε μοναστήρι . _________________________________________________________________________________Τον διαδέχθηκε  ο Ισαάκιος Κομνηνός Δομέστικος των Σχολών της Ανατολής , ιδρυτής της δυναστείας των Κομνηνών , γιός του στρατηγού Μανουήλ Ερωτικού Κομνηνού στρατηγού του Βασίλειου Βουλγαροκτόνου , το 1057 στασίασε στην Παφλαγονία κατά του Μιχαήλ Βρίγγα και τα στρατεύματα τον ανακήρυξαν αυτοκράτορα,  στην μάχη του Άδη κοντά στην Νίκαια οι δυνάμεις του Μιχαήλ Βρίγγα ηττήθηκαν , ενώ στην Κωνσταντινούπολη εκδηλώθηκε στάση υπέρ του  Ισαάκιου Κομνηνού . Έπειτα από δύο έτη μετά από μία επιτυχημένη εκστρατεία κατά των Πετσενέγων και Ούγγρων ασθένησε και έκανε το λάθος να παραιτηθεί  υπέρ του Κωνσταντίνου Δούκα , κατά την βασιλεία αυτού  (1059-1067) , χάθηκε μεγάλος μέρος της  ελληνόφωνης   Νοτίου  Ιταλίας  από εισβολή Νορμανδών και εδάφη της Μικράς Ασίας  και χερσόνησο του Αίμου από τις εισβολές Τούρκων . Όταν πέθανε η χήρα του παντρεύθηκε τον Ρωμανό Δ' Διογένη αλλά οι οικογένεια των Δουκών τον υπονόμευε , το 1071 αντιμετώπισε στην μάχη του Ματζικέρτ τους Τούρκους και ηττήθηκε ,ενώ  στην Κωνσταντινούπολη οι Δούκες είχαν  συνωμοτήσει και καταλάβει την εξουσία , τέλος συνέλαβαν τον Ρωμανό Διογένη τον τύφλωσαν και  εξόρισαν και ενθρόνισαν τον  Μιχαήλ  Ζ' Δούκα  τον λεγόμενο Παραπινάκης (1071-1078) κατά την διάρκεια βασιλείας αυτού , επαναστάτησαν οι Βούλγαροι  και οι Σέρβοι , οι Νορμανδοί  κατέλαβαν την Νότιο Ιταλία , οι Κροάτες την Ιλλυρία  ,στασίασαν στρατηγοί και με συμμάχους βαρβάρους Πετσενέγκους επιτέθηκαν στην Κωνσταντινούπολη η οποία είχε πληγεί και  από έλλειψη σίτου και επιδημία μολυσματικής νόσου . Ο Μιχαήλ Δούκας καθαίρεσε ικανούς στρατηγούς που στην συνέχεια στασίασαν κι αυτοί , τότε ξέσπασε λαϊκή επανάσταση  την Κυριακή του Λαζάρου κατά των Δουκών και τους εξανάγκασαν να παραιτηθούν  και να αποσυρθούν  σε μοναστήρια .  Αυτό το διάστημα χάθηκε σχεδόν τα  2/3 της Αυτοκρατορίας , μόνο την τελευταία δεκαετία υπό των Δουκών χάθηκαν 80.000 τ. χλμ.                                                                                                                                                                       Η Αυτοκρατορία διήρχετο  κρίσιμες στιγμές  , οι εχθροί  έκαναν επιθέσεις από όλα τα σημεία του ορίζοντα , από την Δύση οι Νορμανδοί , από την Ανατολή οι Σελτζούκοι , από τον Νότο οι Άραβες και  από τον Βορρά άλλες τουρκικές φυλές με κοιτίδα την κεντρική Ασία και Ν. Σιβηρία  είχαν διέλθει τον Καύκασο και  εγκατασταθεί στην Σκυθία   , γι'αυτό  τόσο  η πριγκίπισσα Άννα η Πορφυρογέννητη αλλά και άλλοι Βυζαντινοί ιστορικοί  αποκαλούν τα τουρκικά φύλλα που εισβάλουν στην χερσόνησο του Αίμου και   Σκύθες επειδή αυτά είχαν  καταλάβει την Σκυθία  .   Αρχικά ο Αλέξιος αντιμετώπισε  άλλους στασιαστές στρατηγούς  και ύστερα τους Νορμανδούς πού είχαν αφαιρέσει από την Αυτοκρατορία την  Νότιο Ιταλία και Σικελία και εισβάλλει στην Ήπειρο , εκμεταλλευόμενοι της ευκαιρίας αυτής , ο Σελτζούκος Τούρκος Τζαχάς  πού είχε ιδρύσει κράτος τα προηγούμενα χρόνια με πρωτεύουσα την Σμύρνη , ναυπήγησε στόλο και κατέλαβε τις νήσους Χίο, Λέσβο , Σάμο και Ρόδο ,   ερχόμενος σε συνεννόηση με τους Τούρκους Πετσενέγους της Σκυθίας επιτέθηκαν από Βορρά και Νότο  προς κατάληψιν της Κωνσταντινουπόλεως ,   ο Αλέξιος  τους  χτύπησε  αμφότερους .                                                                                                                                                                     Η τεράστια ορδή των Πετσενέγων περίπου 80 - 110 χιλιάδες πολεμιστές και κουβαλούσαν μαζί τους και πολλούς δούλους  και γυναίκες ,  μπήκαν στην Θράκη λεηλατώντας τα πάντα , όταν διήλθαν την πόλη Αίνο ,στρατοπέδευσαν  κοντά στην κοιλάδα στους πρόποδες του Λεβουνίου , πού διέσχιζε το ρυάκι Μαυροπόταμος ,  αλλ'από εκεί δεν προχώρησαν περισσότερο. Ο Αλέξιος διέθετε 20.000 του αυτοκρατορικού στρατού συν 500 μισθοφόρους από την Φλάνδρα ,  για να βρεί όμως τις απαιτούμενες αριθμητικές δυνάμεις  συμμάχησε με άλλους Τούρκους εποίκους , τους Κουμάνους  πού είχαν εγκατασταθεί  στην Β. Θράκη , σημερινές Βουλγαρία και Ρουμανία ,πληρώνοντάς τους χρυσό γιά τις πολεμικές υπηρεσίες τους , σε αυτές τις δυνάμεις προστέθηκαν και 5000 Βλάχοι  πού αυτομόλησαν .Οι δυνάμεις είχαν αντιπαραταχθεί στην περιοχή πού περιγράψαμε  , αλλά ο Αλέξιος ανέβαλε τον πόλεμο κατά των Σκυθών   , επειδή   οι Κουμάνοι συνομιλούσαν και διαπραγματεύονταν   με τους Πετσενέγους και βλέποντας ο Αλέξιος το τεράστιο πλήθος τους και ανησυχώντας  τον συνασπισμό όλων των Τούρκων   κατά του Βυζαντίου , αντί να επιτεθεί την επομένη ημέρα όπως είχε ανακοινώσει , πρώτα  έκανε δέηση στον Θεό ανάβοντας πυρσούς σαν λαμπάδες  και υμνολογώντας προς τον ουρανό με άλλους αξιωματικούς  κατά το  μέσον της νυκτός   έδωσε    διαταγές πρώτα    να οπλισθούν  οι Ψιλοί και βαθμιαίως  ολόκληρο το στράτευμα  , αφού σχημάτισαν τις φάλαγγές τους επιτέθηκαν στο εχθρικό στρατόπεδο πρίν το χάραμα , επικεφαλής στο δεξιό κέρας της παράταξης ήταν ο Αλέξιος Κομνηνός , ο ξάδελφός του Κωνσταντίνος Δαλασσηνός και ο κουνιάδος του Γεώργιος Παλαιολόγος ,  στο αριστερό κέρας ήταν οι  Κουμάνοι   , έως το μεσημέρι οι εισβολείς είχαν σφαγιασθεί και όσοι  επέζησαν  σύρονταν  δέσμιοι , οι εισβολείς αυτοί αλώθηκαν , επειδή είχαν επιχειρήσει  να αλώσουν την Κωνσταντινούπολη . Ήταν Τρίτη 29 Απριλίου του 1091 .                                                                                                                                                                       Μετά από αυτήν την μεγάλη  μάχη ο Κ. Δαλασσηνός και ο Γ. Παλαιολόγος εστάλησαν να ανακαταλάβουν τις  νήσους του ανατολικού Αιγαίου  και την Σμύρνη. Αυτά όλα τα περιγράφει η κόρη του Αλεξίου η  πριγκίπισσα Άννα η οποία  επεξεργάσθηκε και αποτελείωσε το χρονικόν  του συζύγου της  κατά τα τελευταία έτη  της ζωής της ,   στην ησυχία ενός Μοναστηριού .                                                                                                                                                                                            « Ὁ βασιλεύς Ἀλέξιος  καὶ ἐμὸς πατὴρ καὶ πρὸ τοῦ τῶν σκήπτρων ἐπειλῆφθαι ,τῆς βασιλείας μέγα ὄφελος τῇ βασιλείᾳ Ῥωμαίων γεγένηται » .                                                                                                                                                                     « Ἦν δὲ μηνὸς Ἀπριλλίου εἰκοστὴ πρὸς τῇ ἐνάττῃ ἡμέρᾳ,τρίτη δὲ τῇς ἑβδομάδος. Ἔνθεν τοι καὶ παρώδιόν τι οἱ Βυζάντιοι ἐπῇδον φάσκοντες · « Διὰ μίαν ἠμέραν οἱ Σκύθαι ,τὸν Μἀϊον οὐκ εἶδον».