Δόξα , Καῖ νῦν : Τὸ ὑπὸ τῆς ἁγίας Κασσίας ποιηθέν ἰδιόμελον Ἦχος πλ. δ΄ Κύριε, ἡ έν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή,τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν,ὀδυρομένη μύρα σοι , πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει . Οἴμοι! λέγουσα ,ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει ,οἶστρος ἀκολασίας,ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος, ἔρως τῆς ἁμαρτίας. Δέξαι μου τὰς πηγάς τῶν δακρύων ,ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ · κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας ,ὁ κλίνας τοὺς οὐρανούς, τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει · καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας ,ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις , ὧν ἐν τῷ Παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν , κτρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα ,τῷ φόβῳ ἐκρύβη. Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους τίς ἐξιχνιάσει , ψυχοσῶστα Σωτήρ μου ; Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδης, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.
Ὦ παῖδες Ἑλλήνων ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ', ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τέ πατρῴων ἕδη, θήκας τε προγόνων: νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου