Ιδιόμελον Μεγάλης Παρασκευής Ἦχος πλ. α΄ _________________________________________________________________________________Σὲ τὸν ἀναβαλλόμενον τὸ φῶς,ὥσπερ ἱμάτιον , καθελὼν Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦ ξύλου σὺν Νικοδήμῳ καὶ θεωρήσας νεκρόν, γυμνόν, ἄταφον, εὐσυμπάθητον θρῆνον ἀναλαβών , ὀδυρόμενος ἔλεγεν· Οἴμοι! γλυκύτατε Ἰησοῦ , ὅν πρὸ μικροῦ ὁ Ἥλιος ἐν σταυρῷ κρεμάμενον θεασάμενος, ζόφον περιεβάλετο, καὶ ἡ γῆ τῷ φόβῳ ἐκυμαίνετο , καὶ διερρήγνυτο ναοῦ τὸ καταπέτασμα · ἀλλ' ἰδοὺ νῦν βλέπω σε , δι' ἐμὲ ἑκουσίως ὑπελθόντα θάνατον . Πῶς σε κηδεύσω Θεέ μου ; ἤ πῶς σινδόσιν εἱλήσω ; ποίαις χερσὶ δὲ προσψαύσω τὸ σὸν ἀκήρατον σῶμα ; ἤ ποία ᾄσματα μέλψω τῇ σῇ ἐξόδῳ οἰκτίρμον ; Μεγαλύνω τὰ Πάθη σου , ὑμνολογῶ καὶ τὴν ταφήν σου , σὺν τῆ Ἀναστάσει κραυγάζων · Κύριε, δόξα σοι. Από συναυλία του Πέτρου Γαϊτάνου και της χορωδίας Ηδύμελον στην Αγία Σοφία Θεσσαλονίκης 7 Απριλίου 2001 .
Ὦ παῖδες Ἑλλήνων ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ', ἐλευθεροῦτε δὲ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τέ πατρῴων ἕδη, θήκας τε προγόνων: νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου