Το δυστύχημα συνέβη σε παραλία της Ηλείας , ο 70χρονος Χρήστος Χ Παπαζαφειρόπουλος κάτοικος Αθηνών που παραθέριζε στην Ηλεία βούτηξε στην θάλασσα από ανθρωπιά να διασώσει λουόμενη πού καλούσε σε βοήθεια ελλείψεως και αυτή τον έπνιξε όπως συνηθίζεται στο Σύνδρομο AVIR.
. Πνιγμός . Είναι η αναπνευστική ανεπάρκεια από βύθιση σε ύδατα , η θνησιμότητα είναι κατά 90% σε γλυκά νερά , ποτάμια , λίμνες , πισίνες , λουτρά και 10% στην θάλασσα . Η πυκνότητα του ανθρώπινου σώματος είναι σχεδόν ίση με αυτήν του νερού .Στην θάλασσα λόγω της αλατότητας , ένα μέρος του σώματος εξέχει από την επιφάνεια του νερού έτσι από την ύπτια θέση δεν βυθίζεται το πρόσωπο και μπορεί να αναπνεύσει χωρίς να κινηθεί για να κρατηθεί στην επιφάνεια ,αλλά στις πισίνες ποτάμια κλπ η πλευστότητα στο ανθρώπινο σώμα είναι μικρότερη της θάλασσας, το σώμα διατηρείται στην επιφάνεια ένα λεπτό και μετά αρχίζει να βυθίζεται . Στους ανθρώπους και τα ζώα με πνεύμονες η αναπνοή γίνεται με αερισμό και έχει δύο φάσεις την εισπνοή και την εκπνοή, η αναπνοή είναι η διαδικασία της μεταφοράς οξυγόνου του αέρα στα κύτταρα των ιστών και η αποβολή του διοξειδίου του άνθρακα προς την αντίθετη κατεύθυνση , η ανταλλαγή των αερίων επιτυγχάνεται από τον μηχανισμό των πνευμόνων , με την παθητική διάχυση των αερίων στις πνευμονικές κυψελίδες , καθαρίζεται και εμπλουτίζεται το αίμα , μέσω της πνευμονικής αρτηρίας αντλείται το αποξυγονωμένο αίμα από την καρδιά και ανταλλάσσεται από πλούσιο σε οξυγόνο αίμα πού επιστρέφει στην καρδιά μέσω των πνευμονικών φλεβών και στην συνέχεια τροφοδοτεί τους ιστούς από το κυκλοφορικό σύστημα όπου μεταβολίζει οξυγόνο και πλούσια μόρια σαν την γλυκόζη σε ATP και αποβάλλει το διοξείδιο του άνθρακα της καύσεως.Η αναπνοή είναι ασυνείδητη και ρυθμίζεται αυτόματα από τον οργανισμό ,πού κανονίζει την συχνότητα και το βάθος της αναπνοής κυρίως από την ανίχνευση της ποσότητας διοξειδίου τού άνθρακα στο αίμα πού ενεργοποιεί το ανακλαστικό της αναπνοής . Όταν υγιές άτομο αναστείλει την αναπνοή του , επέρχεται μετά από λίγο απώλεια τη συνείδησης και η αναπνοή επαναλαμβάνεται κανονικά , κατά αυτόν τον τρόπο με κράτημα της αναπνοής είναι αδύνατο να διαπραχθεί αυτοκτονία όταν γύρω υπάρχει αέρας. Όταν το πρόσωπο είναι βυθισμένο μέσα στο νερό για κάποιο χρονικό διάστημα ,η ανάγκη αναπνοής και το ανακλαστικό της αναπνοής γίνεται ισχυρό , τότε πολλά θύματα αν δεν μπορέσουν να βγάλουν το στόμα τους έξω από το νερό και να εισπνεύσουν αέρα , εισπνέουν αντανακλαστικώς νερό , ακολουθεί μία προστατευτική ανακλαστική αντίδραση του οργανισμού , όπου συστέλλεται ο λάρυγγας και οι φωνητικές χορδές μπλοκάροντας την εισροή νερού στους πνεύμονες αλλά φράζει ταυτόχρονα και τους αεραγωγούς , η μη επαρκή ποσότητα οξυγόνου στην ροή αίματος στον εγκέφαλο από την άπνοια , δεν μπορεί να υποστηρίξει την συνείδηση και επέρχεται απότομη απώλειά της , στην συνέχεια στα περισσότερα θύματα ο λαρυγγόσπασμος χαλαρώνει και εισέρχεται νερό στους πνεύμονες προκαλώντας υγρό πνιγμό , το 10% των θυμάτων διατηρεί τον λαρυγγόσπασμο έως την καρδιακή ανακοπή και λέγεται ξηρός πνιγμός .Η εισροή γλυκού νερού στους πνεύμονες προκαλεί αιμόλυση από την αραίωση του αίματος μεταβάλλοντας την ηλεκτρική δραστηριότητα της καρδιάς και μπορεί να προκαλέσει καρδιακή ανακοπή , ενώ η εισροή θαλασσινού νερού λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε αλάτι προκαλεί αντίθετο αποτέλεσμα πύκνωσης του αίματος , καταπόνηση της καρδιάς και ανακοπή ,η πρώτη περίπτωση εισροής γλυκού νερού είναι χειρότερη της δεύτερης . Ο πνιγμός δεν συνεπάγεται πάντα το θάνατο .Στα θύματα πού διατηρείται ο λαρυγγόσπασμος υπάρχει η δυνατότητα πλήρης ανάκαμψης , ακόμα και μετά την καρδιακή ανακοπή υπάρχουν πιθανότητες ανάκαμψης , αλλά αν παραταθεί η έλλειψη οξυγόνου 6 ἤ άνω των 6 λεπτών σε συνδυασμό με την καρδιακή ανακοπή καταστρέφονται τα εγκεφαλικά κύτταρα , οδηγώντας πρώτα σε εγκεφαλική βλάβη και μετά σε εγκεφαλικό θάνατο . Η εισροή νερού στους πνεύμονες μπορεί να διαταράξει την λειτουργία τους και την ικανότητα να ανταλλάσσουν αέρα και μπορεί να οδηγήσει μέχρι θάνατο έως και 3 ημέρες μετά το συμβάν , αυτός είναι ο δευτεροπαθής πνιγμός . Πνιγμός Ελευθέρων Δυτών .Οι ελεύθεροι δύτες αν και δεινοί κολυμβητές πνίγονται αθόρυβα πρός το τέλος της βουτιάς άπνοιας από εγκεφαλική υποξία . Το blackout των ελεύθερων δυτών συμβαίνει με δύο τρόπους α) κατά την ανάδυση πλησιάζοντας στην επιφάνεια μετά από κατάδυση σε μεγάλο βάθος , η συνείδηση κρατιέται οριακώς , αλλά πέφτει κάτω από το όριο από την επιβάρυνση της αλλαγής της πιέσεως του νερού καθώς το σώμα ανέρχεται στην επιφάνεια. β) όταν διανύουν απόσταση δυναμικής άπνοιας σε μικρό βάθος . Ο έλεγχος της αναπνοής γίνεται αυτόματα από τον οργανισμό με την ακρίβεια ανίχνευσης των ποσοστών διοξειδίου τού άνθρακα στο αίμα, ο σκόπιμος υπεραερισμός με την βαθιά ἤ τις βαθιές αναπνοές πρίν την κατάδυση ,προκαλεί κατάσταση υποκαπνίας, χαμηλών συγκεντρώσεων διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα , αυτό μειώνει την ανακλαστική λειτουργία του οργανισμού της αναπνοής , παρατείνοντας το χρόνο άπνοιας , αλλά αφήνει τον δύτη επιρρεπή σε blackout . Ο υπεραερισμός συμβαίνει και σε αρχάριους κολυμβητές χωρίς να κάνουν κατάδυση , ύστερα από κρίση πανικού , μπορεί να τούς προκαλέσει ζάλη, παραισθησία και λιποθυμία . Ο Κίνδυνος , Πρόληψη .Ο κανονικός πνιγμός αρχίζει με την απώλεια της συνείδησης , επειδή είτε κολυμπούν με το πρόσωπο εντός του νερού ἤ έξω από αυτό , ἤ έχουν καταδυθεί , όταν οι κολυμβητές λιποθυμήσουν τις περισσότερες φορές το πρόσωπο βυθίζεται στο νερό και εμποδίζεται η αναπνοή, από την παρατεταμένη άπνοια και την στέρηση οξυγόνου στον εγκέφαλο , η συνείδηση δεν μπορεί να ανακτηθεί όπως συμβαίνει στην ξηρά., και έτσι δεν υπάρχει η βούληση του θύματος να βγάλει το στόμα έξω από το νερό και να αναπνεύσει Μειώνοντας με προληπτικά μέτρα τις πιθανότητες συσκότισης ( απώλειας της συνείδησης) , μειώνονται οι πιθανότητες πνιγμού . Είδη Πνιγμών. 1)Απελπισμένοι . Άνθρωποι πού δυσφορούν αλλά δεν πνίγονται , έχουν την συνείδηση και την δυνατότητα να κρατηθούν στην ζωή και κάνουν σήμα για βοήθεια . 2)Πνιγμός. Άνθρωποι πού δεν μπορούν να αναπνεύσουν και κινδυνεύουν να πεθάνουν άμεσα . 2,α)Παθητικός πνιγμός . Άνθρωποι πού βυθίζονται ἤ έχουν βυθιστεί ,από ατυχήματα ,αιφνίδια απώλεια της συνείδησης , καρδιακή προσβολή κλπ. 2,β) Ενεργητικός Πνιγμός . Άνθρωποι με μειωμένη ικανότητα κολύμβησης , από εξάντληση , από υποθερμία , δεν είναι σε θέση να κρατήσουν το στόμα τους γιά την αναπνοή άνω της επιφάνειας του νερού . Ενστικτωδώς σε διάστημα 20 δευτερολέπτων έως ενός λεπτού προ της βυθίσεως ,το θύμα εκτελεί ασυνείδητες κινήσεις του αυτόνομου νευρικού συστήματος . Δυστυχώς όλοι της δεύτερης κατηγορίας πού πνίγονται ενεργητικά ἤ παθητικά δεν είναι σε θέση να καλέσουν βοήθεια, ἤ να μιλήσουν , ἤ να πιάσουν τον εξοπλισμό της διάσωσης , μπορεί να πνιγούν γρήγορα και αθόρυβα χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τους ναυαγοσώστες. Αποτυχία αναγνωρίσεως του πνιγμού . Τα αίτια είναι η ανεπάρκεια των μέτρων ασφαλείας των διαχειριστών κολυμβητηρίων ,πισινών και οργανωμένων παραλιών, ο μη ικανός αριθμός ναυαγοσωστών , ελλιπής εκπαίδευση και απόσπαση της προσοχής των ναυαγοσωστών από τα καθήκοντα επιτήρησης όταν τους επιφορτίζουν με άλλες εργασίες ἤ αμελούν από μόνοι τους την βασική υποχρέωσή τους φύλαξη της ζωής. Σύνδρομο AVIR - aquatic victim instead of rescuer , ( υδάτινο θύμα αντί διασώστης). Αυτοί που καλούν σε βοήθεια , δεν πνίγονται αλλά φοβούνται πώς θα πνιγούν .Μία απλή κράμπα , ἤ εξάντληση , ο φόβος της απέραντης θάλασσας , ίσως και από ένα παιδικό ψυχικό τραύμα από κακές ενέργειες κάποιου γονέα και η μειωμένη κολυμβητική τους ικανότητα τούς πανικοβάλλει εύκολα . Οι δυσφορούντες πού καλούν σε βοήθεια κι αυτοί του ενεργητικού πνιγμού προσπαθούν να πιαστούν και να ανεβούν σε οποιοδήποτε αντικείμενο υπάρξει μπροστά τους και εκεί να σταθεροποιηθούν, ἤ να αναπνεύσουν ,αν τους πλησιάσει κολυμβητής για να τους βοηθήσει , αυτοί θα κρατηθούν πάνω του με τα δύο χέρια και το σώμα , αλλά έτσι τον πιέζουν προς τα κάτω , η άνωση πού έχει ο κάθε κολυμβητής στο νερό , φέρνει οριακά το σώμα του στην επιφάνεια , αλλά υπό το βάρος του εναγκαλισμού του θύματος , ο διασώστης θα βυθίζεται κάτω από την επιφάνεια του νερού με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αναπνεύσει και τελικά να πνιγεί αυτός αντί του άλλου . Το σύνδρομο AVIR είναι όταν το αρχικό θύμα πνίγει τον σωτήρα του , ενώ το 93 % των θυμάτων πού έχουν πνίξει τον σωτήρα τους διασώζονται . Αν είναι ανοργάνωτη η παραλία χωρίς ναυγοσώστες και επιχειρηθεί διάσωση από μη επαγγελματίες , πρέπει να πράξουν μόνο όσα μπορούν ,για παράδειγμα να καλούν και αυτοί σε βοήθεια ναυαγοσώστες ἤ σκάφος , να ψάξουν να βρούν αντικείμενο πού επιπλέει στο νερό , παράδειγμα ένα μπιτόνι άδειο με κλειστό το καπάκι , ρόδα αυτοκινήτου και η ρεζέρβα με την ζάντα επιπλέει, σωσίβιο ἤ σανίδα ἤ στρώμα θαλάσσης , αυτά μπορούν να τα δώσουν σε κάποιον κολυμβητή καί προσεγγίζοντας το θύμα να του τα δώσει να πιαστεί . Ο κανόνας είναι ,να μην έρχεσθε σε σωματική επαφή με αυτόν πού καλεί σε βοήθεια ἤ πασχίζει να κολυμπήσει γιατί έχετε μεγάλες πιθανότητες να σας πνίξει ἤ να περιμένετε σκοπίμως να ακινητοποιηθεί πρίν τον ρυμουλκήσετε με κολύμβηση από το πάνω μέρος του σώματός του μισοπνιγμένο . Τα θύματα AVIR ήταν σε ποσοστό 75% ανδρικού φύλλου και συγγενείς πρώτου βαθμού , συνήθως γονείς αυτών πού κάλεσαν βοήθεια στο νερό . Συμβουλές : α) Μην κολυμπάτε παρακινδυνευμένα σε περιοχές πού δεν εποπτεύονται από ναυαγοσώστες και πού δεν υπάρχει ιατρείο β)μην κολυμπάτε φαγωμένοι, αδιάθετοι , κουρασμένοι, άυπνοι , τραυματισμένοι και μεθυσμένοι γ) μην κολυμπάτε στ' ανοιχτά, αλλά παράλληλα στην ακτή δ) μην παίρνετε βαθιά αναπνοή πρίν την κατάδυση, μην κάνετε βαθιές καταδύσεις , ούτε μεγάλης αποστάσεως σε μήκος ε) μην έχετε άγχος στ) μην κολυμπάτε μόνοι σας . α)Κολυμπήστε ήρεμα β)Έχετε μαζί σας αντικείμενα πού επιπλέουν γ) Επιτηρείται παιδιά και ηλικιωμένους δ) Καλύτερη ώρα για κολύμβηση είναι το πρωϊ , μετά είναι το απόγευμα γ) Εξασκηθείτε στην κολύμβηση σε κάποιο καλό κολυμβητήριο δ) Λάβετε μερικά μαθήματα διάσωσης . Τεχνική της κολύμβησης διάσωσης .Προσεγγίζουμε το θύμα με στυλ κρόουλ, πρίν έρθουμε σε επαφή κάνουμε κατάδυση και υποβρυχίως πιάνουμε το θύμα πάντα από πίσω ,από το σαγόνι ἤ τις μασχάλες , αν γυρίσει στήθος με στήθος και προσπαθήσει βίαια να στηριχθεί πάνω μας , κάνουμε την λαβή και κίνηση απεγκλωβισμού με κατάδυση λίγο πιο κάτω από αυτόν και τον στρέφουμε πλάτη και υπτίως με το κεφάλι έξω από το νερό , μετά τον ρυμουλκούμε προς την ακτή ἤ το σκάφος κρατώντας με το ένα χέρι το άνω μέρος του σώματός του και κολυμπούμε ύπτιο με το άλλο χέρι και με κλώτσημα των ποδιών όπως το ύπτιο . Επειδή τα πόδια του θύματος βρίσκονται αρκετά χαμηλά στο νερό και το ρυμουλκόμενο σώμα εμποδίζει την καλή θέση σώματος του διασώστη αναγκάζεται κι αυτός να έχει τα πόδια χαμηλά και έτσι δημιουργείται μεγάλη αντίσταση του νερού , δηλαδή φρενάρει η μετακίνηση ακόμα και με τα πέδιλα τα οποία είναι απαραίτητα για να ενισχύουν την ώθηση πού γίνεται με το ένα μόνο χέρι . Κολύμβηση διάσωσης Εδώ
. Πνιγμός . Είναι η αναπνευστική ανεπάρκεια από βύθιση σε ύδατα , η θνησιμότητα είναι κατά 90% σε γλυκά νερά , ποτάμια , λίμνες , πισίνες , λουτρά και 10% στην θάλασσα . Η πυκνότητα του ανθρώπινου σώματος είναι σχεδόν ίση με αυτήν του νερού .Στην θάλασσα λόγω της αλατότητας , ένα μέρος του σώματος εξέχει από την επιφάνεια του νερού έτσι από την ύπτια θέση δεν βυθίζεται το πρόσωπο και μπορεί να αναπνεύσει χωρίς να κινηθεί για να κρατηθεί στην επιφάνεια ,αλλά στις πισίνες ποτάμια κλπ η πλευστότητα στο ανθρώπινο σώμα είναι μικρότερη της θάλασσας, το σώμα διατηρείται στην επιφάνεια ένα λεπτό και μετά αρχίζει να βυθίζεται . Στους ανθρώπους και τα ζώα με πνεύμονες η αναπνοή γίνεται με αερισμό και έχει δύο φάσεις την εισπνοή και την εκπνοή, η αναπνοή είναι η διαδικασία της μεταφοράς οξυγόνου του αέρα στα κύτταρα των ιστών και η αποβολή του διοξειδίου του άνθρακα προς την αντίθετη κατεύθυνση , η ανταλλαγή των αερίων επιτυγχάνεται από τον μηχανισμό των πνευμόνων , με την παθητική διάχυση των αερίων στις πνευμονικές κυψελίδες , καθαρίζεται και εμπλουτίζεται το αίμα , μέσω της πνευμονικής αρτηρίας αντλείται το αποξυγονωμένο αίμα από την καρδιά και ανταλλάσσεται από πλούσιο σε οξυγόνο αίμα πού επιστρέφει στην καρδιά μέσω των πνευμονικών φλεβών και στην συνέχεια τροφοδοτεί τους ιστούς από το κυκλοφορικό σύστημα όπου μεταβολίζει οξυγόνο και πλούσια μόρια σαν την γλυκόζη σε ATP και αποβάλλει το διοξείδιο του άνθρακα της καύσεως.Η αναπνοή είναι ασυνείδητη και ρυθμίζεται αυτόματα από τον οργανισμό ,πού κανονίζει την συχνότητα και το βάθος της αναπνοής κυρίως από την ανίχνευση της ποσότητας διοξειδίου τού άνθρακα στο αίμα πού ενεργοποιεί το ανακλαστικό της αναπνοής . Όταν υγιές άτομο αναστείλει την αναπνοή του , επέρχεται μετά από λίγο απώλεια τη συνείδησης και η αναπνοή επαναλαμβάνεται κανονικά , κατά αυτόν τον τρόπο με κράτημα της αναπνοής είναι αδύνατο να διαπραχθεί αυτοκτονία όταν γύρω υπάρχει αέρας. Όταν το πρόσωπο είναι βυθισμένο μέσα στο νερό για κάποιο χρονικό διάστημα ,η ανάγκη αναπνοής και το ανακλαστικό της αναπνοής γίνεται ισχυρό , τότε πολλά θύματα αν δεν μπορέσουν να βγάλουν το στόμα τους έξω από το νερό και να εισπνεύσουν αέρα , εισπνέουν αντανακλαστικώς νερό , ακολουθεί μία προστατευτική ανακλαστική αντίδραση του οργανισμού , όπου συστέλλεται ο λάρυγγας και οι φωνητικές χορδές μπλοκάροντας την εισροή νερού στους πνεύμονες αλλά φράζει ταυτόχρονα και τους αεραγωγούς , η μη επαρκή ποσότητα οξυγόνου στην ροή αίματος στον εγκέφαλο από την άπνοια , δεν μπορεί να υποστηρίξει την συνείδηση και επέρχεται απότομη απώλειά της , στην συνέχεια στα περισσότερα θύματα ο λαρυγγόσπασμος χαλαρώνει και εισέρχεται νερό στους πνεύμονες προκαλώντας υγρό πνιγμό , το 10% των θυμάτων διατηρεί τον λαρυγγόσπασμο έως την καρδιακή ανακοπή και λέγεται ξηρός πνιγμός .Η εισροή γλυκού νερού στους πνεύμονες προκαλεί αιμόλυση από την αραίωση του αίματος μεταβάλλοντας την ηλεκτρική δραστηριότητα της καρδιάς και μπορεί να προκαλέσει καρδιακή ανακοπή , ενώ η εισροή θαλασσινού νερού λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε αλάτι προκαλεί αντίθετο αποτέλεσμα πύκνωσης του αίματος , καταπόνηση της καρδιάς και ανακοπή ,η πρώτη περίπτωση εισροής γλυκού νερού είναι χειρότερη της δεύτερης . Ο πνιγμός δεν συνεπάγεται πάντα το θάνατο .Στα θύματα πού διατηρείται ο λαρυγγόσπασμος υπάρχει η δυνατότητα πλήρης ανάκαμψης , ακόμα και μετά την καρδιακή ανακοπή υπάρχουν πιθανότητες ανάκαμψης , αλλά αν παραταθεί η έλλειψη οξυγόνου 6 ἤ άνω των 6 λεπτών σε συνδυασμό με την καρδιακή ανακοπή καταστρέφονται τα εγκεφαλικά κύτταρα , οδηγώντας πρώτα σε εγκεφαλική βλάβη και μετά σε εγκεφαλικό θάνατο . Η εισροή νερού στους πνεύμονες μπορεί να διαταράξει την λειτουργία τους και την ικανότητα να ανταλλάσσουν αέρα και μπορεί να οδηγήσει μέχρι θάνατο έως και 3 ημέρες μετά το συμβάν , αυτός είναι ο δευτεροπαθής πνιγμός . Πνιγμός Ελευθέρων Δυτών .Οι ελεύθεροι δύτες αν και δεινοί κολυμβητές πνίγονται αθόρυβα πρός το τέλος της βουτιάς άπνοιας από εγκεφαλική υποξία . Το blackout των ελεύθερων δυτών συμβαίνει με δύο τρόπους α) κατά την ανάδυση πλησιάζοντας στην επιφάνεια μετά από κατάδυση σε μεγάλο βάθος , η συνείδηση κρατιέται οριακώς , αλλά πέφτει κάτω από το όριο από την επιβάρυνση της αλλαγής της πιέσεως του νερού καθώς το σώμα ανέρχεται στην επιφάνεια. β) όταν διανύουν απόσταση δυναμικής άπνοιας σε μικρό βάθος . Ο έλεγχος της αναπνοής γίνεται αυτόματα από τον οργανισμό με την ακρίβεια ανίχνευσης των ποσοστών διοξειδίου τού άνθρακα στο αίμα, ο σκόπιμος υπεραερισμός με την βαθιά ἤ τις βαθιές αναπνοές πρίν την κατάδυση ,προκαλεί κατάσταση υποκαπνίας, χαμηλών συγκεντρώσεων διοξειδίου του άνθρακα στο αίμα , αυτό μειώνει την ανακλαστική λειτουργία του οργανισμού της αναπνοής , παρατείνοντας το χρόνο άπνοιας , αλλά αφήνει τον δύτη επιρρεπή σε blackout . Ο υπεραερισμός συμβαίνει και σε αρχάριους κολυμβητές χωρίς να κάνουν κατάδυση , ύστερα από κρίση πανικού , μπορεί να τούς προκαλέσει ζάλη, παραισθησία και λιποθυμία . Ο Κίνδυνος , Πρόληψη .Ο κανονικός πνιγμός αρχίζει με την απώλεια της συνείδησης , επειδή είτε κολυμπούν με το πρόσωπο εντός του νερού ἤ έξω από αυτό , ἤ έχουν καταδυθεί , όταν οι κολυμβητές λιποθυμήσουν τις περισσότερες φορές το πρόσωπο βυθίζεται στο νερό και εμποδίζεται η αναπνοή, από την παρατεταμένη άπνοια και την στέρηση οξυγόνου στον εγκέφαλο , η συνείδηση δεν μπορεί να ανακτηθεί όπως συμβαίνει στην ξηρά., και έτσι δεν υπάρχει η βούληση του θύματος να βγάλει το στόμα έξω από το νερό και να αναπνεύσει Μειώνοντας με προληπτικά μέτρα τις πιθανότητες συσκότισης ( απώλειας της συνείδησης) , μειώνονται οι πιθανότητες πνιγμού . Είδη Πνιγμών. 1)Απελπισμένοι . Άνθρωποι πού δυσφορούν αλλά δεν πνίγονται , έχουν την συνείδηση και την δυνατότητα να κρατηθούν στην ζωή και κάνουν σήμα για βοήθεια . 2)Πνιγμός. Άνθρωποι πού δεν μπορούν να αναπνεύσουν και κινδυνεύουν να πεθάνουν άμεσα . 2,α)Παθητικός πνιγμός . Άνθρωποι πού βυθίζονται ἤ έχουν βυθιστεί ,από ατυχήματα ,αιφνίδια απώλεια της συνείδησης , καρδιακή προσβολή κλπ. 2,β) Ενεργητικός Πνιγμός . Άνθρωποι με μειωμένη ικανότητα κολύμβησης , από εξάντληση , από υποθερμία , δεν είναι σε θέση να κρατήσουν το στόμα τους γιά την αναπνοή άνω της επιφάνειας του νερού . Ενστικτωδώς σε διάστημα 20 δευτερολέπτων έως ενός λεπτού προ της βυθίσεως ,το θύμα εκτελεί ασυνείδητες κινήσεις του αυτόνομου νευρικού συστήματος . Δυστυχώς όλοι της δεύτερης κατηγορίας πού πνίγονται ενεργητικά ἤ παθητικά δεν είναι σε θέση να καλέσουν βοήθεια, ἤ να μιλήσουν , ἤ να πιάσουν τον εξοπλισμό της διάσωσης , μπορεί να πνιγούν γρήγορα και αθόρυβα χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τους ναυαγοσώστες. Αποτυχία αναγνωρίσεως του πνιγμού . Τα αίτια είναι η ανεπάρκεια των μέτρων ασφαλείας των διαχειριστών κολυμβητηρίων ,πισινών και οργανωμένων παραλιών, ο μη ικανός αριθμός ναυαγοσωστών , ελλιπής εκπαίδευση και απόσπαση της προσοχής των ναυαγοσωστών από τα καθήκοντα επιτήρησης όταν τους επιφορτίζουν με άλλες εργασίες ἤ αμελούν από μόνοι τους την βασική υποχρέωσή τους φύλαξη της ζωής. Σύνδρομο AVIR - aquatic victim instead of rescuer , ( υδάτινο θύμα αντί διασώστης). Αυτοί που καλούν σε βοήθεια , δεν πνίγονται αλλά φοβούνται πώς θα πνιγούν .Μία απλή κράμπα , ἤ εξάντληση , ο φόβος της απέραντης θάλασσας , ίσως και από ένα παιδικό ψυχικό τραύμα από κακές ενέργειες κάποιου γονέα και η μειωμένη κολυμβητική τους ικανότητα τούς πανικοβάλλει εύκολα . Οι δυσφορούντες πού καλούν σε βοήθεια κι αυτοί του ενεργητικού πνιγμού προσπαθούν να πιαστούν και να ανεβούν σε οποιοδήποτε αντικείμενο υπάρξει μπροστά τους και εκεί να σταθεροποιηθούν, ἤ να αναπνεύσουν ,αν τους πλησιάσει κολυμβητής για να τους βοηθήσει , αυτοί θα κρατηθούν πάνω του με τα δύο χέρια και το σώμα , αλλά έτσι τον πιέζουν προς τα κάτω , η άνωση πού έχει ο κάθε κολυμβητής στο νερό , φέρνει οριακά το σώμα του στην επιφάνεια , αλλά υπό το βάρος του εναγκαλισμού του θύματος , ο διασώστης θα βυθίζεται κάτω από την επιφάνεια του νερού με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αναπνεύσει και τελικά να πνιγεί αυτός αντί του άλλου . Το σύνδρομο AVIR είναι όταν το αρχικό θύμα πνίγει τον σωτήρα του , ενώ το 93 % των θυμάτων πού έχουν πνίξει τον σωτήρα τους διασώζονται . Αν είναι ανοργάνωτη η παραλία χωρίς ναυγοσώστες και επιχειρηθεί διάσωση από μη επαγγελματίες , πρέπει να πράξουν μόνο όσα μπορούν ,για παράδειγμα να καλούν και αυτοί σε βοήθεια ναυαγοσώστες ἤ σκάφος , να ψάξουν να βρούν αντικείμενο πού επιπλέει στο νερό , παράδειγμα ένα μπιτόνι άδειο με κλειστό το καπάκι , ρόδα αυτοκινήτου και η ρεζέρβα με την ζάντα επιπλέει, σωσίβιο ἤ σανίδα ἤ στρώμα θαλάσσης , αυτά μπορούν να τα δώσουν σε κάποιον κολυμβητή καί προσεγγίζοντας το θύμα να του τα δώσει να πιαστεί . Ο κανόνας είναι ,να μην έρχεσθε σε σωματική επαφή με αυτόν πού καλεί σε βοήθεια ἤ πασχίζει να κολυμπήσει γιατί έχετε μεγάλες πιθανότητες να σας πνίξει ἤ να περιμένετε σκοπίμως να ακινητοποιηθεί πρίν τον ρυμουλκήσετε με κολύμβηση από το πάνω μέρος του σώματός του μισοπνιγμένο . Τα θύματα AVIR ήταν σε ποσοστό 75% ανδρικού φύλλου και συγγενείς πρώτου βαθμού , συνήθως γονείς αυτών πού κάλεσαν βοήθεια στο νερό . Συμβουλές : α) Μην κολυμπάτε παρακινδυνευμένα σε περιοχές πού δεν εποπτεύονται από ναυαγοσώστες και πού δεν υπάρχει ιατρείο β)μην κολυμπάτε φαγωμένοι, αδιάθετοι , κουρασμένοι, άυπνοι , τραυματισμένοι και μεθυσμένοι γ) μην κολυμπάτε στ' ανοιχτά, αλλά παράλληλα στην ακτή δ) μην παίρνετε βαθιά αναπνοή πρίν την κατάδυση, μην κάνετε βαθιές καταδύσεις , ούτε μεγάλης αποστάσεως σε μήκος ε) μην έχετε άγχος στ) μην κολυμπάτε μόνοι σας . α)Κολυμπήστε ήρεμα β)Έχετε μαζί σας αντικείμενα πού επιπλέουν γ) Επιτηρείται παιδιά και ηλικιωμένους δ) Καλύτερη ώρα για κολύμβηση είναι το πρωϊ , μετά είναι το απόγευμα γ) Εξασκηθείτε στην κολύμβηση σε κάποιο καλό κολυμβητήριο δ) Λάβετε μερικά μαθήματα διάσωσης . Τεχνική της κολύμβησης διάσωσης .Προσεγγίζουμε το θύμα με στυλ κρόουλ, πρίν έρθουμε σε επαφή κάνουμε κατάδυση και υποβρυχίως πιάνουμε το θύμα πάντα από πίσω ,από το σαγόνι ἤ τις μασχάλες , αν γυρίσει στήθος με στήθος και προσπαθήσει βίαια να στηριχθεί πάνω μας , κάνουμε την λαβή και κίνηση απεγκλωβισμού με κατάδυση λίγο πιο κάτω από αυτόν και τον στρέφουμε πλάτη και υπτίως με το κεφάλι έξω από το νερό , μετά τον ρυμουλκούμε προς την ακτή ἤ το σκάφος κρατώντας με το ένα χέρι το άνω μέρος του σώματός του και κολυμπούμε ύπτιο με το άλλο χέρι και με κλώτσημα των ποδιών όπως το ύπτιο . Επειδή τα πόδια του θύματος βρίσκονται αρκετά χαμηλά στο νερό και το ρυμουλκόμενο σώμα εμποδίζει την καλή θέση σώματος του διασώστη αναγκάζεται κι αυτός να έχει τα πόδια χαμηλά και έτσι δημιουργείται μεγάλη αντίσταση του νερού , δηλαδή φρενάρει η μετακίνηση ακόμα και με τα πέδιλα τα οποία είναι απαραίτητα για να ενισχύουν την ώθηση πού γίνεται με το ένα μόνο χέρι . Κολύμβηση διάσωσης Εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου