Ἀρχική Σελίδα

Τρίτη 7 Απριλίου 2015

Το ποίημα της Οσίας Κασσιανής « Κύριε, ἡ έν πολλαῖς ἁμαρτίαις...»

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        Κύριε, ἡ έν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή,τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν,ὀδυρομένη μύρα σοι , πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ  κομίζει .                                                                                                                                                              Οἴμοι!  λέγουσα ,ὅτι  νύξ μοι ὑπάρχει ,οἶστρος  ἀκολασίας,ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος, ἔρως τῆς ἁμαρτίας.                                                                                                                                                                     Δέξαι μου  τὰς πηγάς τῶν δακρύων ,ὁ νεφέλαις    διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ · κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας ,ὁ κλίνας τοὺς οὐρανούς, τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει ·                                                                                                                                                              καταφιλήσω   τοὺς ἀχράντους σου πόδας ,ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς  τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις , ὧν ἐν τῷ Παραδείσῳ Εὔα  τὸ δειλινόν ,  κτρότον    τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα ,τῷ φόβῳ ἐκρύβη.                                                                                                                                                                   Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους τίς ἐξιχνιάσει , ψυχοσῶστα Σωτήρ μου ; Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδης, ὁ  ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.             

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου